Αλκοολισμός: Γιατί οι άνθρωποι δεν ζητούν βοήθεια;

Η Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) ενέκρινε τέσσερα φάρμακα για τη θεραπεία της διαταραχής χρήσης αλκοόλ (AUD) από το 1949, τα οποία ωστόσο σπάνια συνταγογραφούνται ή χρησιμοποιούνται.

Μια νέα μελέτη που εξέτασε στοιχεία από μια Εθνική Έρευνα που πραγματοποιήθηκε το 2019 και αφορούσε τη χρήση ναρκωτικών και αλκοόλ, διαπίστωσε ότι το 6% των ενηλίκων των ΗΠΑ ταλαιπωρούνταν από διαταραχή χρήσης αλκοόλ. Από αυτούς, λιγότεροι από 10% ανέφεραν ότι έλαβαν οποιαδήποτε θεραπεία για την κατάσταση τους και μόνο το 1,6% δήλωσε ότι χρησιμοποίησε φάρμακα για την αντιμετώπιση του αλκοολισμού του.

Γιατί οι άνθρωποι που ταλαιπωρούνται από αλκοολισμό δεν ζητούν βοήθεια;

Η Emily Einstein, επικεφαλής του Εθνικού Ινστιτούτου Επιστημονικής Πολιτικής για την Κατάχρηση Ναρκωτικών και μια από τους συγγραφείς της μελέτης, υπογράμμισε ότι ο στιγματισμός που συνοδεύει τον αλκοολισμό εμποδίζει τους ασθενείς από το να ζητήσουν βοήθεια και θεραπεία.

Όπως είπε, “το στίγμα είναι ένας καθοριστικός παράγοντας που αποτρέπει τους ασθενείς από το να ζητήσουν βοήθεια. Πολλοί δεν θέλουν καν να παραδεχτούν ότι είναι αλκοολικοί και άλλοι που το γνωρίζουν δεν επισκέπτονται τον γιατρό τους φοβούμενοι τον στιγματισμό, αλλά αυτοί οι άνθρωποι για να βοηθηθούν χρειάζονται τόσο ψυχολογική υποστήριξη, όσο και φαρμακευτική αγωγή».

Ποια φάρμακα είναι εγκεκριμένα για την αντιμετώπιση του αλκοολισμού;

Το 2017, η Αμερικανική Ψυχιατρική Ένωση εξέδωσε οδηγίες για φαρμακολογικές θεραπείες ασθενών με αλκοολισμό. Σήμερα, υπάρχουν τρία δραστικά συστατικά – η δισουλφιράμη, η ναλτρεξόνη και η ακαπροσάτη – που χρησιμοποιούνται στα εγκεκριμένα φάρμακα για τη θεραπεία του αλκοολισμού.

Η δισουλφιράμη, που πωλείται με την εμπορική ονομασία Antabuse, είναι το πιο γνωστό φάρμακο για τον αλκοολισμό, οι ιδιότητες του οποίου ανακαλύφθηκαν κατά τύχη κάπου στην δεκαετία του ΄50. Το συγκεκριμένο φάρμακο προκαλεί μια αντίδραση στο σώμα που καθιστά την κατανάλωση αλκοόλ πραγματικά αποτρεπτική.

Η ναλτρεξόνη, που πωλείται με το εμπορικό σήμα του Vivitrol, χρησιμοποιείται τόσο για την αντιμετώπιση του αλκοολισμού, όσο και για την αντιμετώπιση της διαταραχής χρήσης οπιοειδών. Η εν λόγω ουσία μπλοκάρει τους υποδοχείς των οπιοειδών του εγκεφάλου, τους ίδιους που χρησιμοποιούνται και για το αλκοόλ. Σύμφωνα με τους ειδικούς, η σκέψη πίσω από την χρήση της ναλτρεξόνης έγκειται στο γεγονός ότι καθιστά την εμπειρία της κατανάλωσης αλκοόλ ή οπιοειδών λιγότερο ευχάριστη και ως εκ τούτου μειώνεται η επιθυμία για αυτές τις ουσίες.

Η ακαπροσάτη, που παλαιότερα κυκλοφορούσε στην αγορά με την ονομασία Campral, μειώνει τα συμπτώματα στέρησης μετά την απομάκρυνση από το αλκοόλ. Ουσιαστικά, ομαλοποιεί τη λειτουργία του νευροδιαβιβαστή γλουταμινικού στον εγκέφαλο, ο οποίος συνήθως δεν λειτουργεί τόσο καλά όταν ένας χρόνιος πότης σταματήσει απότομα να πίνει.

Τα πιο πάνω φάρμακα, σύμφωνα με την Δρ. Einstein, δεν είναι καθόλου θεραπευτικά από μόνα τους, αλλά μπορούν να βοηθήσουν και πρέπει να συνταγογραφούνται σε συνδυασμό με άλλες θεραπείες, όπως η συμβουλευτική. Μάλιστα, υπογράμμισε ότι οι ξεπερασμένες απόψεις ότι δεν πρέπει να συνταγογραφούνται φάρμακα σε εθισμένους ασθενείς γιατί αντικαθίσταται ο ένας εθισμός με κάποιον άλλον, πρέπει να σταματήσουν, γιατί κάτι τέτοιο δεν είναι αλήθεια.  «Αυτή η πραγματικά ισχυρή αρνητική στάση απέναντι στα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση του εθισμού πρέπει να σταματήσει άμεσα, διότι εμποδίζει τους ανθρώπους από το να ζητήσουν βοήθεια για το πρόβλημα τους», εξήγησε.