Απώλεια βάρους: Περιορισμός θερμίδων ή διαλειμματική διατροφή; Τι είναι πιο αποτελεσματικό;

Η παχυσαρκία είναι μια «πανδημία» του σύγχρονου κόσμου, για την οποία οι επιστήμονες αναζητούν συνεχώς τρόπους περιορισμού. Μια τυπική σύσταση για περιορισμό της κατανάλωσης τροφής δεν βοηθά πάντα στη μείωση του κινδύνου παχυσαρκίας, με αποτέλεσμα να χρειάζεται εντοπισμός νέων μεθόδων αποτροπής της αύξησης του σωματικού βάρους με την πάροδο του χρόνου.

Αρκετοί άνθρωποι επιλέγουν να ακολουθήσουν μια διαλείπουσα νηστεία με σκοπό την απώλεια βάρους, αλλά σύμφωνα με τους επιστήμονες, αυτή η χρονικά περιορισμένη πρόσληψη τροφής φαίνεται να είναι λιγότερο πετυχημένη μέθοδος απώλειας βάρους σε σχέση με τον περιορισμό των θερμίδων.

Σε μια μελέτη, που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο Journal of the American Heart Association, οι ερευνητές διαπίστωσαν πως οι άνθρωποι που κατανάλωναν μεγαλύτερο αριθμό μεσαίων ή μεγάλων γευμάτων κατά τη διάρκεια της ημέρας είχαν περισσότερες πιθανότητες να προσλάβουν βάρος. Αντιθέτως, όσοι έτρωγαν μικρότερα γεύματα είχαν περισσότερες πιθανότητες να χάσουν βάρος.

Ωστόσο, το χρονικό διάστημα που μεσολαβούσε μεταξύ του πρώτου και του τελευταίου γεύματος της ημέρας δεν φάνηκε να έχει καμία επίδραση στο σωματικό βάρος των συμμετεχόντων.

Το γεγονός αυτό, σύμφωνα με τους επιστήμονες, υποδηλώνει πως το μέγεθος και η συχνότητα των γευμάτων, καθώς και ο συνολικός αριθμός των θερμίδων που καταναλώνονται, έχουν μεγαλύτερο αντίκτυπο στις αλλαγές του σωματικού βάρους απ’ ότι ο χρόνος κατανάλωσης των γευμάτων μέσα στην ημέρα.

Τι επίδραση έχει ο χρόνος κατανάλωσης των γευμάτων και το μέγεθός τους στο σωματικό βάρος;

Στην προαναφερθείσα μελέτη, οι ερευνητές στρατολόγησαν σχεδόν 550 ενήλικες, οι οποίοι χρησιμοποίησαν μια εφαρμογή για 6 μήνες, όπου κατέγραφαν τις ώρες του ύπνου τους, καθώς και τις ώρες και τα μεγέθη των γευμάτων που κατανάλωναν μέσα στην ημέρα.

Επιπλέον, οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν ερωτηματολόγια σχετικά με τα επίπεδα της σωματικής τους δραστηριότητας, την πρόσληψη τροφής, το κάπνισμα, το εάν προσπαθούσαν να χάσουν βάρος, κλπ.

Οι ερευνητές παρακολούθησαν τους συμμετέχοντες για 6 χρόνια κατά μέσο όρο, κατά τα οποία παρατηρήθηκε πως τα μεσαία (500-1.000 θερμίδες) και τα μεγάλα (περισσότερες από 1.000 θερμίδες) γεύματα συσχετίστηκαν με την αύξηση του σωματικού βάρους. Αντιθέτως, τα μικρά γεύματα (λιγότερες από 500 θερμίδες) συσχετίστηκαν με μείωση του βάρους.

Ο χρόνος κατανάλωσης των γευμάτων (χρόνος από το πρώτο έως το τελευταίο γεύμα της ημέρας) δεν συνδέθηκε με κάποια αλλαγή στο βάρος κατά την περίοδο της παρακολούθησης.

Τα αποτελέσματα αυτά ταιριάζουν με το γεγονός πως συνήθως τα άτομα που τείνουν να καταναλώνουν μεγαλύτερα γεύματα, και επομένως να παίρνουν περισσότερες θερμίδες μέσα στην ημέρα, παχαίνουν.

Επιπλέον, το γεγονός πως οι συμμετέχοντες που έτρωγαν πολλά μικρά γεύματα κατά τη διάρκεια της μελέτης έχασαν βάρος, υποδηλώνει πως η κατανάλωση περισσότερων, αλλά μικρότερων σε μέγεθος γευμάτων κατά τη διάρκεια της ημέρας μπορεί να έχει τροποποιητικό αντίκτυπο στο αίσθημα κορεσμού και συνεπώς να βοηθά στην απώλεια βάρους.

Ωστόσο, παρά τα εντυπωσιακά ευρήματα, πρέπει να τονιστεί πως η μελέτη είχε παρατηρητικό χαρακτήρα, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να αποδειχθεί πώς η συχνότητα των γευμάτων και η συνολική πρόσληψη θερμίδων ευθύνονται άμεσα για την απώλεια βάρους.

Τέλος, παρόλο που ο χρόνος κατανάλωσης των γευμάτων δεν συνδέθηκε με αλλαγές στο σωματικό βάρος στην παρούσα μελέτη, προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει πως ορισμένοι άνθρωποι μπορεί να επωφελούνται από τη διαλειμματική διατροφή. Επομένως, οι επιστήμονες πιστεύουν πως η καλύτερη προσέγγιση στο θέμα της απώλειας βάρους είναι η εξατομίκευση του προγράμματος διατροφής. Σε κάποιους ανθρώπους μπορεί να λειτουργεί καλύτερα η διαλειμματική διατροφή, ενώ σε κάποιους άλλους τα μικρά συχνά γεύματα με περιορισμό των θερμίδων.