Φυσικοθεραπεία στη νόσο Osgood-Schlatter

Τι είναι η νόσος Osgood-Schlatter;

Η νόσος Osgood Schlatter, επίσης γνωστή ως οστεοχόνδρωση ή αποφυσίτιδα κνημιαίου κυρτώματος, είναι μια κοινή αιτία πόνου στο πρόσθιο μέρος του γόνατος σε αθλητές μικρής ηλικίας που δεν έχουν αναπτυχθεί πλήρως. Τα συνηθισμένα αθλήματα που σχετίζονται με την πάθηση είναι:

• Μπάσκετ
• Βόλεϊ
• Τρέξιμο
• Γυμναστική
• Ποδόσφαιρο

Η νόσος παρουσιάζει  ευαισθησία στη θέση του επιγονατιδικού τένοντα. Εμφανίζεται σε επαναλαμβανόμενες δραστηριότητες που απαιτούν έκταση γόνατος όπως το άλμα και το σπριντ. Το επίπεδο πόνου υποδεικνύει τον τρόπο θεραπείας. Ευτυχώς, οι περισσότερες περιπτώσεις βελτιώνονται με τη φυσικοθεραπεία και το πέρασμα του χρόνου καθώς τα οστά ωριμάζουν και αναπτύσσονται πλήρως.

Ποιοι είναι οι στόχοι της φυσικοθεραπείας;

Η φυσικοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει:

1. Στη μείωση του οιδήματος
2. Στη μείωση της φλεγμονής
3. Στη διαχείριση των επιπέδων πόνου
4. Στη βελτίωση της απόδοσης της δραστηριότητας
5. Στην ανάπτυξη κατάλληλης ευθυγράμμισης του κάτω άκρου για τη μείωση του φορτίου που ασκείται στο γόνατο.

Τι περιλαμβάνει το πρόγραμμα θεραπείας;

Ο στόχος της φυσικοθεραπείας είναι να επιταχύνει την ανάρρωση για να επιστρέψετε στις δραστηριότητα χωρίς πόνο. Πολλές μέθοδοι είναι αποτελεσματικές στη θεραπεία, η οποία  μπορεί να περιλαμβάνει:

1. Ενημέρωση ασθενή: Το πρώτο βήμα για την αντιμετώπιση του είναι ο ασθενής να κατανοήσει την κατάσταση και να το ξεκουράσει το πρώτο χρονικό διάστημα.
2. Θεραπεία εύρους κίνησης: Ο φυσικοθεραπευτής θα αξιολογήσει την κίνηση του γόνατος σας και τις γύρω δομές του. Θα προτείνουν ασκήσεις ενδυνάμωσης και διατάσεις για να σας βοηθήσουν να επιστρέψετε σε φυσιολογικό εύρος κίνησης.
3. Ενδυνάμωση: Ο φυσικοθεραπευτής σας θα σας δείξει ασκήσεις για την ενδυνάμωση των μυών γύρω από το γόνατο. Η ενίσχυση αυτών των μυών θα μειώσει τα φορτία που δέχεται η άρθρωση του γόνατος και θα την προστατεύσει από περεταίρω τραυματισμούς.
4. Ειδικές τεχνικές κινητοποίησης: Οι φυσικοθεραπευτές εκπαιδεύονται στην κινητοποίηση των ιστών. Εάν χρειαστεί, ο φυσικοθεραπευτής θα κινητοποιήσει απαλά το γόνατο, την επιγονατίδα ή τον τένοντα και τους γύρω μύες για να βελτιώσει την κίνηση, την ευλυγισία και τη δύναμή τους.
5. Διαχείριση του πόνου. Ο φυσικοθεραπευτής σας μέσα από διάφορα φυσικά μέσα (παγοθεραπεία, θερμοθεραπεία, TENS, laser, θεραπευτικός υπέρηχος κλπ) θα βοηθήσει στη διαχείριση του πόνου.
6. Επανένταξη στη δραστηριότητα: Οι φυσικοθεραπευτές είναι ειδικοί στην μέγιστη απόδοση των αθλητών. Ο φυσικοθεραπευτής θα αξιολογήσει τις κινήσεις σας και θα σας δείξει με ποιον τρόπο να τις προσαρμόσετε και τι χρειάζεται προσοχή για να αποφευχθεί κάποιος πιθανός επανατραυματσμός (ειδικά το πρώτο διάστημα).

Με ποιον τρόπο οι φυσικοθεραπευτές βοηθούν στην πρόληψη;

1. Εκπαίδευση προπονητών, γονέων και αθλητών σχετικά με τις οδηγίες συμμετοχής στον αθλητισμό.
2. Επεξήγηση των μηχανισμών τραυματισμού από υπέρχρηση και παροχή στρατηγικών για πρόληψη.
3. Ενημέρωση αθλητών για τους κινδύνους της εκάστοτε δραστηριότητας και τα οφέλη του προγραμματισμού αρκετού χρόνου ανάπαυσης για ανάκαμψη.
4. Παρακολούθηση των νεαρών αθλητών (ύψος, βάρος, δείκτης μάζας σώματος). Αυτό βοηθά στον εντοπισμό περιόδων αυξημένου κινδύνου τραυματισμού.
5. Ανάπτυξη σωστού προγράμματος προπόνησης (για ευλυγισία και ενδυνάμωση) για τους αθλητές καθ ‘όλη τη διάρκεια της σεζόν.

Ποιες είναι οι κύριες ασκήσεις αποκατάστασης;

Οι ασκήσεις ενδυνάμωσης τετρακέφαλων (χαμηλής έντασης), όπως οι ισομετρικές ασκήσεις σε διαφορετικές γωνίες, είναι στα αρχικά στάδια της αποκατάστασης. Οι ασκήσεις υψηλής έντασης και οι διατάσεις παρουσιάζονται σταδιακά και έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικές ωστόσο, μπορούν να εντείνουν τον πόνο για αυτό χρειάζονται προσοχή και παρακολούθηση. Κατά τη διάρκεια της αποκατάστασης ο φυσικοθεραπευτής θα έχει ασκησιολόγιο και για μύες πιο περιφερικά του γόνατος που επηρεάζονται (πχ οι μύες στη γάμπα). Βασική προϋπόθεση σε ένα πετυχημένο πρόγραμμα αποκατάστασης είναι και οι ασκήσεις ιδιοδεκτικότητας και ισορροπίας. Μετά από οποιονδήποτε τραυματισμό ή κατά την παρουσία πόνου, οι υποδοχείς στις αρθρώσεις που είναι υπεύθυνοι για να γνωρίζουν πού βρίσκεται το σώμα σας στο χώρο μειώνονται σε λειτουργία. Χωρίς επαρκή ιδιοδεκτικότητα, οι μύες και οι αρθρώσεις δεν χρησιμοποιούνται αποτελεσματικά και αυξάνεται η πιθανότητα εμφάνισης άλλου τραυματισμού.