Χρόνιες παθήσεις: Ποιο είναι το προσδόκιμο ζωής για τα άτομα αυτά;

Τα άτομα που ζουν με κάποιες χρόνιες παθήσεις, τείνουν κατά μέσο όρο να ζουν περισσότερο χωρίς κάποια αναπηρία, σύμφωνα με μια νέα έρευνα που δημοσιεύθηκε στο PLOS Medicine. (Ποιες χρόνιες παθήσεις είναι συχνότερες στις μειονότητες;)

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τους ερευνητές, μεταξύ 1991 και 2011, οι άνδρες έζησαν 4,6 χρόνια περισσότερο, ενώ οι γυναίκες 2,1 χρόνια. Σε ότι αφορά το προσδόκιμο ζωής χωρίς αναπηρία, οι άνδρες έζησαν 3,7 χρόνια περισσότερο και οι γυναίκες 2 χρόνια.

Τα δεδομένα της μελέτης συλλέχθηκαν από δύο μεγάλες πληθυσμιακές μελέτες που αφορούσαν άτομα 65 ετών και άνω που ζούσαν στην Αγγλία. Όπως υπογράμμισαν οι ερευνητές, η έγκαιρη διάγνωση και η βελτιωμένη πρόσβαση σε ευεργετικές θεραπείες, μπορούν να βελτιώσουν ακόμη περισσότερο το προσδόκιμο ζωής. (Το μυστικό της μακροζωίας είναι τα 7.000 βήματα την ημέρα)

Τα άτομα με χρόνιες παθήσεις τείνουν να ζουν περισσότερο χωρίς αναπηρία;

Τις τελευταίες δεκαετίες, ο επιπολασμός μακροχρόνιων καταστάσεων όπως το εγκεφαλικό επεισόδιο και ο διαβήτης έχει αυξηθεί στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Παράλληλα όμως, η ιατρική πρόοδος έχει συμβάλει στην αύξηση του προσδόκιμου ζωής των ατόμων που ζουν με χρόνιες παθήσεις.

Στη μελέτη, οι χρόνιες παθήσεις που συσχετίστηκαν με επιπλέον χρόνια ζωής χωρίς αναπηρία ήταν:

• Αναπνευστικά προβλήματα
• Εγκεφαλικό
• Αρθρίτιδα
• Στεφανιαία νόσος (CHD)
• Διαβήτης

Ο Richard Pitts, DO, PhD, επικεφαλής γιατρός στο CalOptima, ένα σχέδιο υγείας που βασίζεται στην κοινότητα που εξυπηρετεί ευάλωτους κατοίκους στην Κομητεία Όραντζ της Καλιφόρνια, μιλώντας για το προσδόκιμο ζωής στις ΗΠΑ, υπογράμμισε ότι σε γενικό πλαίσιο, το προσδόκιμο ζωής των Αμερικανών, είναι χαμηλότερο από αυτό πολλών άλλων ανεπτυγμένων χωρών. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στις κοινωνικές και υγειονομικές ανισότητες και στην έλλειψη προγραμμάτων που παρέχουν πρόσβαση στους ασθενείς σε πράγματα που προάγουν την καλή υγεία, όπως η στέγαση και η υγειονομική περίθαλψη. (Η μακροβιότητα είναι σημαντική, αλλά πιο σημαντική είναι η υγιή μακροζωία)

1. Διαβήτης

Η πρόοδος στη θεραπεία του διαβήτη που έχει ως συνέπεια το αυξημένο προσδόκιμο ζωής των ασθενών, οφείλεται σε μεγάλο ποσοστό στις συσκευές αυτοέλεγχου του γλυκαιμικού δείκτη και στις συσκευές χορήγησης ινσουλίνης. (6 πράγματα που πρέπει να γνωρίζετε για τον διαβήτη τύπου 2)

Οι εν λόγω συσκευές παρακολουθούν σε πραγματικό χρόνο τη γλυκόζη (CGM)  του αίματος, γεγονός που βοηθά τους ασθενείς και τον γιατρό τους να γνωρίζουν πότε ακριβώς η γλυκόζη βρίσκεται σε φυσιολογικό εύρος και πότε υπάρχει υπεργλυκαιμία ή υπογλυκαιμία. (Υπογλυκαιμία: Μπορεί να αυξήσει την αρτηριακή πίεση;)

Αυτές οι συσκευές σε συνδυασμό με αλλαγές στον τρόπο ζωής και στανφάρμακα, βελτιώνουν τον γλυκαιμικό δείκτη και αυξάνουν τη ζωή των ασθενών, μειώνοντας παράλληλα τον κίνδυνο αναπηρίας.

2. Εγκεφαλικό και καρδιαγγειακές παθήσεις

Η θνησιμότητα από εγκεφαλικά επεισόδια έχει μειωθεί σημαντικά τις τελευταίες 4 δεκαετίες. Αυτή η μείωση μπορεί να αποδοθεί εξίσου στον έλεγχο των παραγόντων κίνδυνου και στις σημαντικές φαρμακολογικές και τεχνολογικές εξελίξεις, τόσο στην οξεία, όσο και στη μακροχρόνια θεραπεία του εγκεφαλικού επεισοδίου.

Μερικές από αυτές τις εξελίξεις περιλαμβάνουν:

• Καλύτερες στατίνες, β-αναστολείς και αραιωτικά αίματος
• Μαγνητική τομογραφία και αξονική τομογραφία που προσφέρουν ακριβή διαγνωστική απεικόνιση
• Αποτελεσματική εκπαίδευση για πιο υγιεινές δίαιτες και προσπάθειες κατά του καπνίσματος
• Πρόοδοι σε ιατροτεχνολογικά προϊόντα και καινοτόμες χειρουργικές επεμβάσεις
• Φορητές αντλίες καρδιάς (Το 1991 εμφυτεύθηκε στον πρώτο ασθενή)
• Ελάχιστα επεμβατική χειρουργική επέμβαση βαλβίδας, γνωστή ως αντικατάσταση αορτικής βαλβίδας με διακαθετήρα (αναπτύχθηκε το 2002)

3. Χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια και ασθένειες του αναπνευστικού

Όσον αφορά τη χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) και άλλες ασθένειες του αναπνευστικού, το κλειδί είναι η πρόληψη.

Η ενημέρωση σχετικά με τους κινδύνους του καπνίσματος και του ατμίσματος είναι πολύ σημαντική, ειδικά τώρα που οι περισσότεροι νέοι έχουν στραφεί προς το άτμισμα.

Οριστική θεραπεία για τη ΧΑΠ δεν υπάρχει, αλλά ο στόχος των θεραπειών που χορηγούνται είναι η πρόληψη περαιτέρω βλάβης των πνευμόνων και η διαχείριση των συμπτωμάτων. Μερικές από τις πρόσφατες θεραπείες της ΧΑΠ είναι:

• Φάρμακα συντήρησης που βοηθούν στον έλεγχο των συμπτωμάτων και των εξάρσεων
• Φάρμακα γρήγορης ανακούφισης για την αντιμετώπιση των επιδεινούμενων συμπτωμάτων
• Καλύτεροι μουσκαρινικοί ανταγωνιστές μακράς δράσης (LAMA)
• Το πρώτο νεφελοποιημένο LAMA για όσους δυσκολεύονται να χρησιμοποιήσουν συσκευές εισπνοής

4. Γνωστική εξασθένηση

Για χρόνια υπήρχε μια σημαντική έξαρση στη γνωστική εξασθένηση του γενικού πληθυσμού. Η νόσος του Αλτσχάιμερ είναι η μόνη χρόνια κατάσταση, της οποία ο επιπολασμός μειώθηκε.

Σύμφωνα με την Evelyn Duffy καθηγήτρια γεροντολογικής νοσηλευτικής στο Florence Cellar στη Σχολή Νοσηλευτικής Frances Payne Bolton στο Κλίβελαντ, το νεότερο μοντέλο σκέψης γύρω από τη νόσο του Αλτσχάιμερ, θεωρεί ότι προκύπτει από την αποτυχία του σώματος να ξεκινήσει μια ανοσολογική απόκριση όταν αναπτύσσονται αμυλοειδείς πλάκες στον εγκέφαλο. (Νόσος Αλτσχάιμερ: Για ποιους λόγους είναι πιο συχνή στις γυναίκες;)

Κοιτάζοντας πίσω στις αρχές της δεκαετίας του ’80, δεν ήταν γνωστή η διαδικασία που οδηγούσε σε άνοια. Οι ειδικοί γνώριζαν ωστόσο, ότι τα άτομα με άνοια πέθαιναν τις περισσότερες φορές από μολυσματικές ασθένειες. (Άνοια: Μύθοι και αλήθειες)

Καθώς η μνήμη εξασθενεί, οι άνθρωποι γίνονται λιγότερο κινητικοί και η μυϊκή τους μάζα μειώνεται. Οι μυς όμως, είναι πολύ σημαντικοί για την κατάποση, η οποία με τη σειρά της είναι σημαντική για τη λήψη φαρμάκων και τη σίτιση. Η δυσκολία στην κατάποση οδηγεί σε αναρρόφηση τροφής στους πνεύμονες, την ίδια ώρα που οι εξασθενημένοι μυς δυσκολεύουν τον βήχα. Ως αποτέλεσμα, οι ασθενείς καταλήγουν να πεθαίνουν από πνευμονία. Όλα αυτά, παλαιότερα, εθεωρείτο ότι οφείλονταν στην γνωστική μείωση. Ωστόσο σήμερα, είναι ξεκάθαρο ότι οφείλονται στην αποτυχία της ανοσολογικής άμυνας του σώματος. (Πνευμονία: Όλα όσα πρέπει να ξέρετε για την ύπουλη λοίμωξη του αναπνευστικού)

Σύμφωνα με την Duffy, τα άτομα με άνοια είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν άλλες χρόνιες παθήσεις, όπως:

• Ρευματοειδής αρθρίτιδα και άλλα αυτοάνοσα νοσήματα
• Προβλήματα με τον θυρεοειδή
• Έλκη και καταστροφή του δέρματος λόγω παρατεταμένης αδράνειας
• Ουροποιητικά προβλήματα
• Μόλυνση