Γιατί τα παιδιά με αυτισμό δεν ανταποκρίνονται στην ομιλία;

Τα παιδιά με αυτισμό μπορεί να μην βρίσκουν ευχάριστη την ομιλία λόγω των ασθενέστερων συνδέσεων μεταξύ των κέντρων αναγνώρισης φωνής και ανταμοιβής στον εγκέφαλό τους.

Από την παραγγελία καφέ μέχρι τη μετάδοση των ιδεών σας σε μια συνάντηση στη δουλειά και την επικοινωνία με τους φίλους και την οικογένεια μετά, η γλώσσα και η ομιλία αποτελούν βασικό μέρος της καθημερινής ζωής. Χρησιμοποιούμε τη γλώσσα τόσο συχνά που είναι εύκολο να θεωρούμε τις γλωσσικές δεξιότητες δεδομένες.

Αλλά για όσους έχουν αυτισμό, η ανάπτυξη γλωσσικών δεξιοτήτων και η κατανόηση των συναισθημάτων και της πρόθεσης στην ομιλία μπορεί να είναι εξαιρετικά δύσκολη. Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ διαπίστωσαν ότι στα αυτιστικά παιδιά, οι οδοί στον εγκέφαλο που συνδέουν την αναγνώριση της ομιλίας με τα κέντρα ανταμοιβής του εγκεφάλου είναι διαφορετικά καλωδιωμένες από ό,τι στους τυπικά αναπτυσσόμενους εγκεφάλους.

Σε αντίθεση με τα παιδιά τυπικής ανάπτυξης, τα παιδιά με αυτισμό είναι συχνά αδιάφορα ως προς την ομιλία.

Κατά μέσο όρο, τα μωρά είναι εξαιρετικά ελκυστικά και προσεκτικά στους ήχους της ομιλίας, παρόλο που δεν έχουν ιδέα τι λέγεται. Αντίθετα, τα παιδιά με αυτισμό συχνά δεν ανταποκρίνονται στην ομιλία. Αυτή η αδιαφορία για την ομιλία θεωρείται ότι επισπεύδει τα ελλείμματα λόγου και επικοινωνίας σε αυτά τα άτομα.

Γιατί τα αυτιστικά παιδιά δεν ενδιαφέρονται για την ομιλία;

Το γιατί τα αυτιστικά παιδιά είναι αδιάφορα στην ομιλία παρέμενε ένα μυστήριο μέχρι και σήμερα, όταν οι ερευνητές συνέκριναν τους εγκεφάλους των παιδιών με διαταραχές του φάσματος του αυτισμού με εκείνους των παιδιών τυπικής ανάπτυξης.

Συγκεκριμένα, θέλησαν να μάθουν αν υπάρχουν διαφορές μεταξύ αυτών των ομάδων στον τρόπο με τον οποίο οι περιοχές του εγκεφάλου που επιλέγουν τη φωνή συνδέονται με τον υπόλοιπο εγκέφαλό τους.

Στα παιδιά με ΔΑΦ, η οδός ανταμοιβής στον εγκέφαλο δεν είναι τόσο καλά συνδεδεμένη όσο στα παιδιά με τυπική ανάπτυξη. Τα παιδιά με αυτισμό εμφάνισαν αδύναμη εγκεφαλική συνδεσιμότητα μεταξύ των φωνητικών επιλεκτικών τμημάτων του εγκεφάλου τους και της οδού ανταμοιβής, μιας σειράς εγκεφαλικών δομών που είναι κρίσιμες για την πρόβλεψη και την εμπειρία της ανταμοιβής.

Ενώ η “οδός ανταμοιβής” ακούγεται σαν μια αφηρημένη και ελαφρώς απλοποιημένη εκδοχή του τι συμβαίνει στον εγκέφαλό σας (και σίγουρα είναι), δεν είναι κάτι που πρέπει να υποτιμάται. Σκεφτείτε την αντίδραση που έχετε όταν ακούτε μουσική ή τρώτε σοκολάτα. Όταν ασχολείστε με τέτοιου είδους ευχάριστες δραστηριότητες, οι οδοί ανταμοιβής στον εγκέφαλό σας ενεργοποιούνται. Στα παιδιά με ΔΑΦ, μια παρόμοια αντίδραση θα έπρεπε να λαμβάνει χώρα όταν ακούνε ομιλία, αλλά απλά δεν συμβαίνει.

Αυτό το αποτέλεσμα είναι συναρπαστικό, διότι υποδηλώνει έντονα ότι τα διαταραγμένα κυκλώματα ανταμοιβής στον εγκέφαλο θα μπορούσαν να είναι ένα βασικό στοιχείο της αναισθησίας στην ομιλία στα παιδιά με αυτισμό.

Επιπλέον, υπάρχει ασθενής συνδεσιμότητα μεταξύ του φλοιού που επιλέγει τη φωνή και της αμυγδαλής, η οποία επεξεργάζεται τα συναισθήματα, στους εγκεφάλους των παιδιών με ΔΦΑ. Αυτό είναι σημαντικό γιατί μπορεί να βοηθήσει τους ερευνητές να εξηγήσουν γιατί τα παιδιά με αυτισμό συχνά δυσκολεύονται να ερμηνεύσουν το συναισθηματικό περιεχόμενο που μεταφέρεται με την ομιλία.

Αν και τα ευρήματα αυτά είναι μόνο προκαταρκτικά, δείχνουν ένα δυνητικά πιο συνδεδεμένο και επικοινωνιακό μέλλον για τα αυτιστικά παιδιά.

Σκεφτείτε ως γέφυρα τις οδούς μεταξύ του φλοιού που επιλέγει τη φωνή, των κέντρων ανταμοιβής του εγκεφάλου και της αμυγδαλής. Στα παιδιά με ΔΑΦ, αυτή η γέφυρα είναι αδύναμη. Για να ενισχυθούν οι συνδέσεις της γέφυρας, τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν ότι η πιο υπερβολική και εμφατική επικοινωνία θα μπορούσε να βοηθήσει.

Η προσπάθεια να γίνει η επικοινωνία με τον λόγο όσο το δυνατόν πιο συναρπαστική, ελκυστική και ικανοποιητική θα ήταν μια λογική σύσταση. Είναι λογικό ότι παιχνίδια που μοιάζουν με ομιλία και μπορούν να απασχολήσουν ένα παιδί με αυτισμό μπορεί να βοηθήσουν τα άτομα αυτά να προσανατολιστούν σε αυτούς τους ήχους.

Στη μελέτη, οι ερευνητές συνέκριναν μαγνητικές τομογραφίες (MRI) από 20 παιδιά με αυτισμό και 19 παιδιά τυπικής ανάπτυξης που είχαν αντιστοιχιστεί σε ηλικία και νοημοσύνη. Από τις μαγνητικές τομογραφίες, οι ερευνητές μπόρεσαν να διακρίνουν ένα μοτίβο υποσυνδεσιμότητας στην επιλεκτική για τη φωνή διμερή οπίσθια άνω κροταφική αύλακα (pSTS) στους εγκεφάλους των παιδιών με ΔΑΦ. Τα παιδιά με ΔΑΦ εμφάνισαν επίσης υποσυνδεσιμότητα μεταξύ του pSTS του δεξιού ημισφαιρίου και της αμυγδαλής.

Η ανώμαλη συνδεσιμότητα του εγκεφάλου έχει αποδειχθεί σε πολλές μελέτες για τον αυτισμό και θεωρείται ότι αποτελεί σημαντική εγκεφαλική υπογραφή αυτής της διαταραχής.

Ενώ τα ευρήματα αυτά αποκάλυψαν ένα ελπιδοφόρο στοιχείο για τη διαφορά μεταξύ των παιδιών με ΔΑΦ και των συνομηλίκων τους, δυστυχώς, το “γιατί” πίσω από αυτή τη διαφορά παραμένει άγνωστο. Αυτό είναι ένα σημαντικό ερώτημα και ένας τομέας για μελλοντική έρευνα.