Ασθένειες πεπτικού συστήματος

Εκκολπωματίτιδα

Τι είναι η εκκολπωματίτιδα;

Παρόλο που ήταν σπάνια πριν τον 20ο αιώνα, η εκκολπωματική νόσος αποτελεί πλέον ένα από τα πιο κοινά προβλήματα υγείας στο Δυτικό κόσμο. Είναι μία ομάδα παθήσεων που επηρεάζει το πεπτικό σύστημα.

Ο πιο σοβαρός τύπος εκκολπωματικής νόσου είναι η εκκολπωματίτιδα, η οποία προκαλεί δυσάρεστα συμπτώματα και ενίοτε σοβαρές επιπλοκές. Αν δεν αντιμετωπιστεί, οι επιπλοκές θα οδηγήσουν σε μακροχρόνια προβλήματα.

Συμπτώματα

Ποια είναι τα συμπτώματα της εκκολπωματίτιδας;

Η εκκολπωματίτιδα προκαλεί συμπτώματα που κυμαίνονται από ήπια ως έντονα. Αυτά μπορούν να εμφανιστούν ξαφνικά ή προοδευτικά μέσα σε μερικές ημέρες.

Πιθανά συμπτώματα της εκκολπωματικής νόσου είναι:

Αν αναπτύξετε εκκολπωματίτιδα, μπορεί να βιώσετε:

  • Διαρκή ή έντονο πόνο στην κοιλιακή χώρα
  • Αίμα στα κόπρανα
  • Πυρετό και ρίγη
  • Αιμορραγία από τον πρωκτό
  • Ναυτία και εμετό

Το κοιλιακό άλγος είναι το πιο κοινό σύμπτωμα της εκκολπωματίτιδας. Πιο συχνά εντοπίζεται στην κάτω αριστερή περιοχή της κοιλιάς, αλλά μπορεί να εκδηλωθεί και στη δεξιά.

Αν παρατηρήσετε οποιοδήποτε από τα προαναφερθέντα συμπτώματα, όπως εμετούς ή αίμα στα κόπρανα, αυτά μπορεί να αποτελούν ένδειξη σοβαρής επιπλοκής από την εκκολπωματίτιδα ή από άλλη πάθηση. Για αυτό, πρέπει να καλέσετε αμέσως το γιατρό σας.

Αίτια

Ποιες είναι οι αιτίες της εκκολπωματίτιδας;

Η εκκολπωματική νόσος αναπτύσσεται όταν μικροί σάκοι ή θύλακες σχηματίζονται στον πεπτικό σωλήνα, τυπικά στο παχύ έντερο (κόλον). Οι θύλακες αυτοί καλούνται εκκολπώματα και δημιουργούνται όταν αδύναμα σημεία του εντερικού τοιχώματος προεκβάλουν προς τα έξω.

Η εκκολπωματίτιδα συμβαίνει όταν τα εκκολπώματα υφίστανται φλεγμονή και σε κάποιες περιπτώσεις μόλυνση. Αυτό μπορεί να λάβει χώρα όταν, κόπρανα ή τροφές που έχουν υποστεί μερική πέψη, παρεμποδίζουν το άνοιγμα των εκκολπωμάτων.

Δεν υπάρχει μία μοναδική αιτία για την εκκολπωματική νόσο. Αντ’ αυτού, οι ειδικοί πιστεύουν ότι ένας συνδυασμός γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων συνεισφέρουν στην εκδήλωσή της.

Diverticulitis vector illustration. Labeled diagram with its structure

Ποιοι είναι οι προδιαθεσικοί παράγοντες της εκκολπωματίτιδας;

Ένας από τους κυριότερους προδιαθεσικούς παράγοντες της εκκολπωματίτιδας είναι η ηλικία. Οι ηλικιωμένοι είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν εκκολπωματίτιδα εν συγκρίσει με τους νεότερους. Συνήθως η πάθηση εκδηλώνεται στους άνδρες κάτω των 50 ετών και στις γυναίκες μεταξύ 50 και 70 ετών.

Όμως, τα άτομα που αναπτύσσουν εκκολπώματα σε νεαρή ηλικία είναι πιο πιθανό να εκδηλώσουν εκκολπωματίτιδα. Επιπλέον, τα συγκεκριμένα άτομα είναι πιο πιθανό να νοσηλευτούν αν εμφανίσουν εκκολπωματίτιδα συγκριτικά με τους ηλικιωμένους.

Σύμφωνα με μια συγκεντρωτική μελέτη που δημοσιεύτηκε το 2018, έτεροι πιθανοί προδιαθεσικοί παράγοντες της εκκολπωματίτιδας περιλαμβάνουν:

Οικογενειακό ιστορικό

Δύο μεγάλες μελέτες σε διδύμους βρήκε ότι τα γονίδια διαδραματίζουν ρόλο στην εκκολπωματική νόσο. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι χονδρικά το 40-50% των πιθανών κινδύνων της εκκολπωματικής νόσου είναι κληρονομικοί.

Διατροφή χαμηλή σε φυτικές ίνες

Έρευνες συνδέουν τις δίαιτες που είναι χαμηλές σε φυτικές ίνες με αυξημένο κίνδυνο εκκολπωματίτιδας. Ωστόσο, άλλες μελέτες δεν βρίσκουν καμία σύνδεση μεταξύ των δύο.

Χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D

Μία έρευνα προτείνει ότι τα άτομα με υψηλότερα επίπεδα βιταμίνης D πιθανώς έχουν ελαττωμένο κίνδυνο εκκολπωματίτιδας. Περαιτέρω έρευνες απαιτούνται προκειμένου να γίνει πλήρως κατανοητή η σχέση μεταξύ βιταμίνης D και εκκολπωματίτιδας.

Παχυσαρκία

Αρκετές μελέτες έχουν βρει ότι τα άτομα με υψηλό δείκτη μάζας σώματος και μεγαλύτερη περιφέρεια μέσης εμφανίζουν αυξημένο κίνδυνο εκκολπωματίτιδας.

Είναι πιθανό ότι η παχυσαρκία αυξάνει τον κίνδυνο της πάθησης αλλάζοντας τη βακτηριακή ισορροπία στο έντερο, αλλά απαιτούνται περισσότερες μελέτες για να εξακριβωθεί ο ρόλος της.

Σωματική αδράνεια

Κάποιες μελέτες υποστηρίζουν ότι οι σωματικά δραστήριοι άνθρωποι είναι λιγότερο πιθανό να αναπτύξουν εκκολπωματίτιδα συγκριτικά με τους αδρανείς. Παρόλα αυτά, υπάρχουν και έρευνες που δεν υποστηρίζουν αυτή τη σύνδεση.

Χρήση μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων ή κάπνισμα

Η τακτική λήψη ασπιρίνης, ιβουπροφαίνης ή άλλων μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων αυξάνει τον κίνδυνο εκκολπωματίτιδας.

Οι καπνιστές έχουν επίσης αυξημένο κίνδυνο εκδήλωσης εκκολπωματικής νόσου και εκκολπωματίτιδας εν συγκρίσει με τους μη καπνιστές.

Διάγνωση

Πώς διαγιγνώσκεται η εκκολπωματίτιδα;

Για τη διάγνωση της εκκολπωματίτιδας, ο γιατρός θα σας ρωτήσει αναφορικά με τα συμπτώματά σας, το ιατρικό ιστορικό και τυχόν φάρμακα που λαμβάνετε. Θα πραγματοποιήσει μια κλινική εξέταση προκειμένου να ελέγξει την κοιλιακή χώρα για ευαισθησία. Αν χρειάζεται περισσότερες πληροφορίες, θα καταφύγει στην ψηφιακή εξέταση του ορθού για τον έλεγχο αιμορραγίας, πόνου, μαζών ή άλλων προβλημάτων.

Αρκετές παθήσεις μπορεί να προκαλέσουν συμπτώματα παρόμοια με την εκκολπωματίτιδα. Για τον αποκλεισμό άλλων ασθενειών και τον έλεγχο ενδείξεων εκκολπωματίτιδας, ο γιατρός μπορεί να ζητήσει μία ή περισσότερες από τις παρακάτω εξετάσεις:

  • Υπέρηχο κοιλίας, μαγνητική τομογραφία κοιλίας, αξονική τομογραφία κοιλίας ή ακτινογραφία ακτίνων-Χ κοιλίας, για την απεικόνιση του γαστρεντερικού σωλήνα.
  • Κολονοσκόπηση, για τον έλεγχο του εσωτερικού του πεπτικού σωλήνα.
  • Εξέταση κοπράνων, για τον έλεγχο μολύνσεων, όπως μόλυνση προκαλούμενη από το Clostridium difficile
  • Εξέταση ούρων, επίσης για τον έλεγχο μολύνσεων
  • Εξετάσεις αίματος, για τον εντοπισμό ενδείξεων φλεγμονής, αναιμίας, ηπατικών ή νεφρικών προβλημάτων
  • Πυελική εξέταση, για τον αποκλεισμό γυναικολογικών προβλημάτων στις γυναίκες
  • Εξέταση εγκυμοσύνης, για τον αποκλεισμό πιθανής εγκυμοσύνης

Αν έχετε εκκολπωματίτιδα, οι προαναφερθείσες εξετάσεις θα βοηθήσουν το γιατρό να αντιληφθεί αν φέρετε ή όχι επιπλοκές.

Περισσότερο από το 75% των περιστατικών εκκολπωματίτιδας δεν συνοδεύονται από επιπλοκές. Το υπόλοιπο 25%, όμως, μπορεί να αναπτύξει επιπλοκές, οι οποίες περιλαμβάνουν:

  • Απόστημα, ένας μολυσμένος θύλακας γεμάτος με πύον
  • Φλεγμονή, μία μολυσμένη περιοχή λιγότερο καλά καθορισμένη εν συγκρίσει με το απόστημα
  • Εντερική διάτρηση, μία ρήξη ή τρύπα του εντερικού τοιχώματος που επιτρέπει τη διαρροή του περιεχομένου του παχέος εντέρου στην κοιλιακή χώρα, προκαλώντας φλεγμονή και μόλυνση
  • Συρίγγιο, μια μη φυσιολογική σύνδεση που αναπτύσσεται μεταξύ δύο οργάνων ή ενός οργάνου και του δέρματος
  • Εντερική απόφραξη, απόφραξη του εντέρου που παρεμποδίζει τη διέλευση των κοπράνων

Η χρήση κολονοσκόπησης για τη διάγνωση της εκκολπωματίτιδας

Αν έχετε συμπτώματα εκκολπωματίτιδας, ο γιατρός πιθανώς να σας προτείνει κολονοσκόπηση μόλις υποχωρήσει το οξύ επεισόδιο. Η εξέταση αυτή θα βοηθήσει στη διάγνωση της εκκολπωματίτιδας ή άλλης πάθησης που προκαλεί παρόμοια συμπτώματα, όπως η ελκώδης κολίτιδα ή η νόσος του Chron.

Κατά τη διάρκεια της κολονοσκόπησης, ο γιατρός θα εισάγει έναν ευέλικτο σωλήνα από τον πρωκτό στο παχύ έντερο, ώστε να εξετάσει το εσωτερικό του ή/και να συλλέξει δείγμα ιστού (βιοψία).

Προκειμένου να νιώθετε πιο άνετα για την εν λόγω εξέταση, θα σας έχει δοθεί ηρεμιστικό.

Σε κάποιες περιπτώσεις, ο γιατρός μπορεί να αντιληφθεί ότι έχετε εκκολπώματα κατά τη διάρκεια μιας κολονοσκόπησης ρουτίνας. Αν αυτά δεν έχουν υποστεί φλεγμονή, μόλυνση ή δεν προκαλούν συμπτώματα, πιθανώς να μη χρειαστείτε θεραπεία.

Θεραπεία

Πώς αντιμετωπίζεται η εκκολπωματίτιδα;

Η θεραπεία της εκκολπωματίτιδας εξαρτάται από τη σοβαρότητα της κατάστασης.

Όταν δεν υπάρχουν επιπλοκές, η πάθηση αντιμετωπίζεται στο σπίτι. Ο γιατρός θα σας ενθαρρύνει να κάνετε αλλαγές στη διατροφή σας. Σε κάποιες περιπτώσεις, μπορεί να σας συνταγογραφηθούν φάρμακα συμπεριλαμβανομένων των αντιβιοτικών.

Αν εμφανίσετε επιπλοκές, θα χρειαστείτε νοσοκομειακή φροντίδα. Είναι πιθανό να σας δοθούν ενδοφλέβια υγρά και αντιβιοτικά. Ανάλογα με τον τύπο της επιπλοκής, μπορεί να χρειαστείτε επέμβαση ή κάποια άλλη διαδικασία.

Διατροφικές αλλαγές

Προκειμένου να βοηθήσετε το πεπτικό σας σύστημα να αναρρώσει και να αποκατασταθεί, ο γιατρός θα σας προτείνει να αποφεύγετε τις στερεές τροφές και να ακολουθήσετε μια διατροφή βασισμένη σε υγρά για λίγες ημέρες.

Αν τα συμπτώματα είναι ήπια ή δείχνετε σημάδια βελτίωσης, μπορεί να είστε σε θέση να καταναλώνετε τροφές χαμηλές σε φυτικές ίνες, έως ότου η κατάσταση βελτιωθεί. Με την πάροδο του χρόνου, ο γιατρός θα σας ενθαρρύνει να προσθέτετε περισσότερες φυτικές ίνες στα σνακ και τα γεύματά σας.

Φαρμακευτική αγωγή

Για τη μείωση του πόνου ή της δυσφορίας από την εκκολπωματίτιδα, ο γιατρός μπορεί να σας προτείνει μη συνταγογραφούμενα παυσίπονα, όπως η ακεταμινοφαίνη.

Αν υποψιάζεται ότι έχετε υποστεί μόλυνση, θα σας συνταγογραφήσει αντιβιοτικά, όπως η αμοξυκιλλίνη, η μετρονιδαζόλη και η μοξιφλοξακίνη.

Είναι πολύ σημαντικό να λάβετε όλα τα αντιβιοτικά που σας έχουν συνταγογραφηθεί, ακόμη κι αν τα συμπτώματα βελτιώνονται μετά τις πρώτες δόσεις.

Άλλες διαδικασίες

Αν είστε ένα περιστατικό εκκολπωματίτιδας με επιπλοκές που δεν αντιμετωπίζονται με διατροφικές αλλαγές και φάρμακα, ο γιατρός μπορεί να σας προτείνει μία από τις παρακάτω διαδικασίες:

  • Αποστράγγιση με βελόνα, όπου μια βελόνα εισάγεται στην κοιλιακή χώρα και αποστραγγίζει ένα απόστημα από το πύον
  • Εγχείρηση για την αποστράγγιση ενός αποστήματος, την αποκατάσταση ενός συριγγίου ή την απομάκρυνση μολυσμένων τμημάτων του παχέος εντέρου

Χειρουργική επέμβαση για την εκκολπωματίτιδα

Αν βιώνετε πολλαπλά επεισόδια εκκολπωματίτιδας, τα οποία δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά με διατροφικές αλλαγές και φαρμακευτική αγωγή, ο γιατρός μπορεί να προτείνει χειρουργική επέμβαση. Η χειρουργική επέμβαση μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί και για την αντιμετώπιση επιπλοκών.

Υπάρχουν δύο κύριοι τύποι εγχείρησης για την αντιμετώπιση της εκκολπωματίτιδας.

Εκτομή εντέρου με αναστόμωση

Κατά την εκτομή εντέρου με αναστόμωση, ο χειρουργός αφαιρεί τα μολυσμένα τμήματα του παχέος εντέρου και επανασυνδέει τα υγιή μεταξύ τους.

Εκτομή εντέρου με κολοστομία

Στην εκτομή εντέρου με κολοστομία, ο χειρουργός αφαιρεί τα μολυσμένα τμήματα του παχέος εντέρου και συνδέει το τέλος του υγιούς μέρους με ένα άνοιγμα στην κοιλιακή χώρα, γνωστό ως στόμα.

Και οι δύο προαναφερθείσες διαδικασίες μπορούν να πραγματοποιηθούν με ανοιχτή εγχείρηση ή λαπαροσκοπικά.

Υπάρχουν κατ’ οίκον θεραπείες για την εκκολπωματίτιδα;

Οι κατ’ οίκον θεραπείες για την εκκολπωματίτιδα αφορούν ως επί το πλείστον διατροφικές αλλαγές, αλλά υπάρχουν και μερικές άλλες επιλογές που μπορεί να βελτιώσουν τα συμπτώματα και την πεπτική υγεία.

Μελέτες έχουν βρει ότι συγκεκριμένα στελέχη προβιοτικών ανακουφίζουν ή προλαμβάνουν τα συμπτώματα της εκκολπωματίτιδας. Όμως, απαιτείται περαιτέρω έρευνα για την εκτίμηση των πιθανών πλεονεκτημάτων και κινδύνων της χρήσης προβιοτικών στη θεραπεία της εκκολπωματίτιδας.

Ορισμένα βότανα ή συμπληρώματα δύνανται επίσης να ωφελήσουν το πεπτικό σας σύστημα. Ωστόσο, προς το παρόν δεν υπάρχουν επαρκή δεδομένα που να υποστηρίζουν τη χρήση φυτικών θεραπειών για την εκκολπωματίτιδα.

Διατροφή και Αλκοόλ

Ποια διατροφή πρέπει να ακολουθούν τα άτομα με εκκολπωματίτιδα;

Οι ειδικοί δεν έχουν κατανοήσει ακόμα πλήρως το ρόλο της διατροφής στην εκκολπωματίτιδα. Δεν υπάρχουν συγκεκριμένες τροφές που θα πρέπει να αποφεύγουν οι ασθενείς. Παρόλα αυτά, μπορεί να παρατηρήσετε ότι κάποιες τροφές βελτιώνουν ή επιδεινώνουν τα συμπτώματα.

Κατά τη διάρκεια μιας οξείας επίθεσης εκκολπωματίτιδας, ο γιατρός θα σας προτείνει να ελαττώσετε την πρόσληψη φυτικών ινών για λίγο. Μπορεί ακόμη να σας ενθαρρύνει να αποφεύγετε τις στερεές τροφές και να τρέφεστε μόνο με υγρές για ένα χρονικό διάστημα. Έτσι δίνετε στο πεπτικό σας σύστημα την ευκαιρία να ηρεμήσει.

Καθώς τα συμπτώματα βελτιώνονται, ο γιατρός πιθανώς θα σας επιτρέψει να προσθέσετε τροφές με περισσότερες φυτικές ίνες στη διατροφή σας. Κάποιες μελέτες συνδέουν τις υψηλές σε φυτικές ίνες δίαιτες με μειωμένο κίνδυνο εκκολπωματίτιδας. Άλλες έρευνες εξετάζουν τα πιθανά οφέλη των φυτικών ινών είτε από τη διατροφή είτε από συμπληρώματα όσον αφορά στην εκκολπωματική νόσο, αλλά δεν έχουν καθορίσει ακόμη τον ακριβή τους ρόλο.

Ο γιατρός μπορεί να σας συστήσει να μειώσετε την κατανάλωση κόκκινου κρέατος, γαλακτοκομικών προϊόντων υψηλών σε λιπαρά και επεξεργασμένων σιτηρών. Μία μεγάλη μελέτη βρήκε ότι τα άτομα που ακολουθούν μια διατροφή που περιέχει τα προαναφερθέντα είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν εκκολπωματίτιδα από τα άτομα των οποίων η διατροφή στηρίζεται σε φρούτα, λαχανικά και μη επεξεργασμένα σιτηρά.

Η διατροφή μπορεί να διαδραματίσει ρόλο, όχι μόνο στη διαχείριση της εκκολπωματίτιδας, αλλά και στη γενικότερη υγεία του πεπτικού σας συστήματος.

Ποια είναι η σχέση μεταξύ εκκολπωματίτιδας και αλκοόλ;

Στο παρελθόν, κάποιες μελέτες πρότειναν ότι το αλκοόλ μπορεί να αυξάνει τον κίνδυνο εκκολπωματίτιδας, ενώ άλλες δεν έβρισκαν σύνδεση.

Σύμφωνα με μια μελέτη επισκόπησης που δημοσιεύτηκε το 2017, δεν υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι η κατανάλωση αλκοόλ αυξάνει τον κίνδυνο της νόσου.

Αν πίνετε αλκοόλ, ο γιατρός θα σας προτείνει να το περιορίσετε. Μπορεί μεν η κατανάλωσή του να μην προκαλεί εκκολπωματίτιδα, αλλά οι υπερβολικές ποσότητες αυξάνουν τον κίνδυνο άλλων προβλημάτων υγείας.

Εκκολπωματίτιδα του Meckel

Η εκκολπωματική νόσος συνήθως επηρεάζει τους ενήλικες. Αλλά σε σπάνιες περιπτώσεις, μωρά γεννιούνται με εκκολπώματα. Όταν αυτό συμβαίνει, είναι γνωστό ως εκκόλπωμα του Meckel. Αν το εκκόλπωμα υποστεί φλεγμονή, η πάθηση ονομάζεται εκκολπωματίτιδα του Meckel.

Σε μερικές περιπτώσεις, το εκκόλπωμα του Meckel δεν προκαλεί ορατές επιπτώσεις. Άλλοτε, μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα, όπως:

  • Ναυτία
  • Εμετό
  • Κοιλιακό πόνο
  • Αιμορραγία από τον πρωκτό
  • Αίμα στα κόπρανα

Αν πιστεύετε ότι το μωρό σας μπορεί να πάσχει από εκκολπωματίτιδα, επισκεφθείτε τον παιδίατρο.

Πρόληψη

Πώς μπορεί να προληφθεί η εκκολπωματίτιδα;

Απαιτείται περισσότερη έρευνα πάνω στις αιτίες της εκκολπωματικής νόσου και της εκκολπωματίτιδας. Προς το παρόν, οι ερευνητές θεωρούν ότι ευθύνονται πολλαπλοί παράγοντες. Κάποιοι πιθανοί προδιαθεσικοί παράγοντες μπορούν να τροποποιηθούν μέσω αλλαγών του τρόπου ζωής.

Για παράδειγμα, μπορεί να σας φανούν βοηθητικά τα εξής:

  • Η διατήρηση μιας διατροφής πλούσιας σε φυτικές ίνες
  • Η τακτική άσκηση
  • Η περιορισμένη κατανάλωση κορεσμένων λιπαρών
  • Η διατήρηση ενός υγιούς σωματικού βάρους
  • Η αποφυγή του καπνίσματος
  • Η λήψης επαρκούς βιταμίνης D

Οι παραπάνω στρατηγικές πρόληψης μπορούν να προωθήσουν και τη γενικότερη εικόνα της υγείας σας.

Εκκολπωμάτωση

Εκκολπωματίτιδα VS Εκκολπωμάτωση

Αν έχετε εκκολπώματα που δεν έχουν υποστεί μόλυνση ή φλεγμονή, η πάθηση είναι γνωστή ως εκκολπωμάτωση.

Οι ερευνητές αναφέρουν ότι περίπου στο 80% των περιστατικών η εκκολπωμάτωση δεν προκαλεί συμπτώματα. Αν έχετε ασυμπτωματική εκκολπωμάτωση, πολύ πιθανώς δεν θα χρειαστείτε θεραπεία.

Αλλά σε άλλες περιπτώσεις, η εκκολπωμάτωση μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα, όπως πόνο στην κοιλιακή χώρα και φούσκωμα. Όταν αυτό συμβαίνει, η κατάσταση ονομάζεται συμπτωματική εκκολπωματική νόσος χωρίς επιπλοκές (SUDD).

Περίπου το 4% των ατόμων με SUDD εν τέλει αναπτύσσουν εκκολπωματίτιδα.

Ουροδόχος κύστη

Εκκολπωματίτιδα στην ουροδόχο κύστη

Εκκολπώματα μπορούν να δημιουργηθούν και στην ουροδόχο κύστη. Αυτό συμβαίνει όταν τα τοιχώματα αυτής σχηματίζουν θύλακες, δηλαδή όταν αδύναμα σημεία του τοιχώματος προεκβάλουν προς τα έξω.

Μερικές φορές, τα εκκολπώματα στην ουροδόχο κύστη είναι παρόντα κατά τη γέννηση, ενώ άλλοτε αναπτύσσονται αργότερα στη ζωή. Μπορούν να δημιουργηθούν όταν η έξοδος της ουροδόχου κύστης παρεμποδίζεται ή όταν η κύστη δεν λειτουργεί σωστά εξαιτίας ασθένειας ή τραυματισμού.

Αν έχετε εκκολπώματα στην ουροδόχο κύστη που έχουν υποστεί φλεγμονή, η πάθηση είναι γνωστή ως εκκολπωματίτιδα ουροδόχου κύστης. Για την αντιμετώπισή της, ο γιατρός πιθανώς να σας συνταγογραφήσει αντιβιοτικά και παυσίπονα. Επιπλέον, μπορεί να σας προτείνει χειρουργική επέμβαση για την αποκατάσταση των εκκολπωμάτων.

Είναι πιθανό η εκκολπωματίτιδα του παχέος εντέρου να επηρεάζει την ουροδόχο κύστη. Σε σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να αναπτυχθούν συρίγγια μεταξύ του παχέος εντέρου και της ουροδόχου κύστης.

Οισοφάγος

Οισοφαγική εκκολπωματίτιδα

Τα εκκολπώματα δύνανται επίσης να σχηματιστούν και στον οισοφάγο (σχηματίζονται όταν αδύναμα μέρη του οισοφαγικού τοιχώματος προεκβάλουν προς τα έξω σχηματίζοντας θύλακες).

Τα οισοφαγικά εκκολπώματα είναι σπάνια. Όταν, όμως, αναπτύσσονται, εξελίσσονται αργά για πολλά χρόνια. Καθώς αναπτύσσονται, μπορεί να προκαλέσουν συμπτώματα ή επιπλοκές, όπως:

  • Αναμάσηση της τροφής
  • Πόνο κατά την κατάποση
  • Δυσκολία στην κατάποση
  • Δυσοσμία της αναπνοής
  • Πνευμονική αναρρόφηση (εισπνοή παλινδρομημένης τροφής ή σάλιου στους πνεύμονες)
  • Πνευμονία από εισρόφηση (ανάπτυξη μόλυνσης στους πνεύμονες μετά την εισρόφηση τροφής ή σάλιου)

Αν τα εκκολπώματα έχουν υποστεί φλεγμονή, η κατάσταση είναι γνωστή ως οισοφαγική εκκολπωματίτιδα.

Για την αντιμετώπιση της οισοφαγικής εκκολπωματίτιδας, ο γιατρός μπορεί να σας συνταγογραφήσει αντιβιοτικά και παυσίπονα. Για την αποκατάσταση των εκκολπωμάτων, μπορεί να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση.

Σύνοψη

Η εκκολπωματίτιδα είναι σχετικά κοινή πάθηση στο Δυτικό Κόσμο. Στις περισσότερες περιπτώσεις, μπορεί να αντιμετωπιστεί μέσω βραχυπρόθεσμων διατροφικών αλλαγών και φαρμάκων.

Αλλά αν αναπτυχθούν επιπλοκές, μπορεί να είναι πολύ σοβαρές. Σε αυτήν την περίπτωση, ο γιατρός θα σας προτείνει νοσοκομειακή θεραπεία. Μπορεί να χρειαστεί να υποβληθείτε σε εγχείρηση για την αποκατάσταση της βλάβης στο παχύ έντερο.

Αν έχετε εκκολπωματίτιδα ή φοβάστε πως βρίσκεστε σε κίνδυνο ανάπτυξής της, μιλήστε με το γιατρό σας. Θα σας βοηθήσει να κατανοήσετε πώς αντιμετωπίζεται η νόσος και πώς μπορείτε να βελτιώσετε την υγεία του πεπτικού σας συστήματος.

+ 18 πηγές

©2022 WikiHealth All Rights Reserved

1. Carabotti M, et al. (2017). Role of fiber in symptomatic uncomplicated diverticular disease: A systematic review. DOI: 10.3390/nu9020161

2. Diagnosis of diverticular disease. (2016). niddk.nih.gov/health-information/digestive-diseases/diverticulosis-diverticulitis/diagnosis

3. Diverticular disease and diverticulitis. (2017). nhs.uk/conditions/diverticular-disease-and-diverticulitis/

4. Eating, diet, and nutrition for diverticular disease. (2016). niddk.nih.gov/health-information/digestive-diseases/diverticulosis-diverticulitis/eating-diet-nutrition

5. Esophageal diverticulum. (2014). my.clevelandclinic.org/health/diseases/16977-esophageal-diverticulum

6. Granlund J, et al. (2012). The genetic influence of diverticular disease — a twin study. DOI: 10.1111/j.1365-2036.2012.05069.x

7. Jaruvongvanich V, et al. (2017). Association between alcohol consumption and diverticulosis and diverticular bleeding: A systematic review and meta-analysis. ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5551275/

8. Linzay CD, et al. (2018). Acute diverticulitis. ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK459316/

9. Maguire LH, et al. (2014). Higher serum levels of vitamin D are associated with reduced risk of diverticulitis. ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3840074/

10. Mayo Clinic Staff. (2018). Diverticulitis. mayoclinic.org/diseases-conditions/diverticulitis/symptoms-causes/syc-20371758

11. Ojetti V, et al. (2018). The use of probiotics in different phases of diverticular disease. DOI: doi.org/10.2174/1574887113666180402143140

12. Rezapour M, et al. (2018). Diverticular disease: An update on pathogenesis and management. DOI: 10.5009/gnl16552

13. Ruhi Onur M, et al. (2017). Diverticulitis: A comprehensive review with usual and unusual complications. DOI: 10.1007%2Fs13244-016-0532-3

14. Strate LL, et al. (2017). Western dietary pattern increases, and prudent dietary pattern decreases, risk of incidental diverticulitis in a prospective cohort study. DOI: 10.1053/j.gastro.2016.12.038

15. Symptoms and causes of diverticular disease. (2016). niddk.nih.gov/health-information/digestive-diseases/diverticulosis-diverticulitis/symptoms-causes

16. Weizman AV, et al. (2011). Diverticular disease: Epidemiology and management. ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3174080/

17. Wenjie M, et al. (2018). Association between obesity and weight change and risk of diverticulitis in women. DOI: 10.1053/j.gastro.2018.03.057

18. What is bladder diverticulum? (n.d.). urologyhealth.org/urologic-conditions/bladder-diverticulum