Λέμφωμα Burkitt

Συμπτώματα

Ποια είναι τα συμπτώματα του λεμφώματος Burkitt;

Το λέμφωμα Burkitt μπορεί να προκαλέσει πυρετό, απώλεια βάρους και νυχτερινή εφίδρωση. Τα υπόλοιπα συμπτώματα ποικίλουν αναλόγως με τον τύπο του.

Σποραδικό λέμφωμα Burkitt

Τα συμπτώματα του σποραδικού λεμφώματος Burkitt περιλαμβάνουν:

• Νυχτερινή εφίδρωση
• Θωρακικό πρήξιμο
• Εντερική παρεμπόδιση
• Παραμόρφωση των οστών του προσώπου
• Διογκωμένο θυροειδή
• Διογκωμένες αμυγδαλές

Ενδημικό λέμφωμα Burkitt

Στα συμπτώματα του ενδημικού λεμφώματος Burkitt ανήκουν το πρήξιμο και η παραμόρφωση των οστών του προσώπου, καθώς και η ταχεία ανάπτυξη των λεμφαδένων. Οι διογκωμένοι λεμφαδένες δεν είναι μαλακοί στην αφή. Οι όγκοι μπορούν να αναπτυχθούν εξαιρετικά γρήγορα, ορισμένες φορές διπλασιάζοντας το μέγεθός τους μέσα σε 18 ώρες.

Λέμφωμα σχετιζόμενο με ανοσοανεπάρκεια

Τα συμπτώματα αυτού του είδους λεμφώματος είναι παρόμοια με το σποραδικό τύπο.

Αίτια

Τι προκαλεί το λέμφωμα Burkitt;

Η ακριβής αιτία του λεμφώματος Burkitt παραμένει άγνωστη.

Οι προδιαθεσικοί παράγοντες ποικίλουν ανάλογα με τη γεωγραφική περιοχή. Μία έρευνα υποστηρίζει ότι το λέμφωμα Burkitt είναι ο πιο κοινός τύπος παιδικού καρκίνου στις περιοχές με αυξημένα κρούσματα ελονοσίας, όπως η Αφρική. Οπουδήποτε αλλού, ο μεγαλύτερος παράγοντας κινδύνου είναι ο HIV.

Διάγνωση

Πώς διαγιγνώσκεται το λέμφωμα Burkitt;

Η διάγνωση του λεμφώματος Burkitt ξεκινά με ένα ιατρικό ιστορικό και μια κλινική εξέταση. Η βιοψία των όγκων επιβεβαιώνει τη διάγνωση. Ο μυελός των οστών και το κεντρικό νευρικό σύστημα συχνά επηρεάζονται. Για αυτό, ο μυελός των οστών και το νωτιαίο υγρό χρησιμοποιούνται συνήθως για να διαπιστωθεί πόσο έχει εξαπλωθεί ο καρκίνος.

Το λέμφωμα Burkitt κατηγοριοποιείται σε στάδια ανάλογα με την εμπλοκή των λεμφαδένων και των οργάνων. Αν έχουν επηρεαστεί ο μυελός των οστών και το κεντρικό νευρικό σύστημα, αυτό σημαίνει ότι είστε στο στάδιο 4. Μία αξονική και μία μαγνητική τομογραφία θα βοηθήσουν στο να διαπιστώσετε ποια όργανα και λεμφαδένες έχουν επηρεαστεί.

Θεραπεία

Πώς αντιμετωπίζεται το λέμφωμα Burkitt;

Το λέμφωμα Burkitt συνήθως αντιμετωπίζεται με συνδυαστική χημειοθεραπεία. Τα χημειοθεραπευτικά φάρμακα που χρησιμοποιούνται για το λέμφωμα Burkitt περιλαμβάνουν:

• Κυταραμπίνη
• Κυκλοφωσφαναμίδη
• Δοξορουβικίνη
• Βινκριστίνη
• Μεθοτρεξάτη
• Ετοποσίδη

Η μονοκλωνική θεραπεία με ριτουξιμάμπη μπορεί να συνδυαστεί με χημειοθεραπεία. Η ακτινοθραπεία μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί σε συνδυασμό με τη χημειοθεραπεία.

Τα χημειοθεραπευτικά φάρμακα χορηγούνται με ένεση απευθείας στο νωτιαίο υγρό, ώστε να αποτραπεί η εξάπλωση του καρκίνου στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Αυτή η μέθοδος χορήγησης καλείται ενδορραχιαία. Τα άτομα που λαμβάνουν εντατικές δόσεις χημειοθεραπείας έχουν την καλύτερη έκβαση.

Σε χώρες με περιορισμένη πρόσβαση σε ιατρικούς πόρους, η θεραπεία είναι λιγότερο εντατική και λιγότερο αποτελεσματική.

Έχει δειχθεί ότι τα παιδιά με λέμφωμα Burkitt έχουν την καλύτερη έκβαση.

Η παρουσία εντερικής παρεμπόδισης απαιτεί χειρουργείο.

Έκβαση

Ποια είναι η μακροπρόθεσμη έκβαση για τα άτομα με λέμφωμα Burkitt;

Η έκβαση εξαρτάται από το στάδιο της διάγνωσης. Είναι χειρότερη σε ενήλικες άνω των 40 ετών, αλλά οι τρόποι αντιμετώπισης της νόσου για τους ενήλικες έχουν βελτιωθεί τα τελευταία χρόνια. Η έκβαση είναι δυσοίωνη σε άτομα με HIV και είναι σαφώς πολύ πιο ευοίωνη σε άτομα που ο καρκίνος δεν έχει κάνει μετάσταση.

Ποιες είναι οι πιθανότητες επιβίωσης για τα άτομα με λέμφωμα Burkitt;

Το λέμφωμα Burkitt είναι θανατηφόρο αν δεν θεραπευτεί. Στα παιδιά, η έγκαιρη και εντατική χημειοθεραπεία συνήθως θεραπεύει την ασθένεια, οδηγώντας σε μακροπρόθεσμα ποσοστά επιβίωσης 60-90%. Σε ενήλικες ασθενείς, το ποσοστό αυτό ποικίλει περισσότερο. Συνολικά, όμως, η κατάλληλη θεραπεία σχετίζεται με ποσοστό επιβίωσης 70-80%.