Μη-Hodgkin λέμφωμα

Συμπτώματα

Ποια είναι τα συμπτώματα του μη-Hodgkin λεμφώματος;

Τα συμπτώματα του μη-Hodgkin λεμφώματος περιλαμβάνουν:

• Διογκωμένους λεμφαδένες
• Κοιλιακό πόνο ή πρήξιμο
• Πυρετό
• Πόνο στο στήθος
• Νυχτερινή εφίδρωση
• Βήχα
• Απώλεια βάρους
• Δυσκολία στην αναπνοή
• Κόπωση

Θα πρέπει πάντα να επισκέπτεστε το γιατρό αν βιώνετε επίμονα συμπτώματα που σας ανησυχούν.

Αίτια

Ποια είναι η αιτία του μη-Hodgkin λεμφώματος;

Γιατροί και ερευνητές δεν γνωρίζουν τι προκαλεί το μη-Hodgkin λέμφωμα. Η ασθένεια συμβαίνει όταν παράγονται πολλά μη φυσιολογικά λεμφοκύτταρα, τα οποία δεν πεθαίνουν, αλλά συνεχίζουν να αναπτύσσονται και να πολλαπλασιάζονται. Αυτό προκαλεί τη διόγκωση των λεμφαδένων.

Ποιος βρίσκεται σε κίνδυνο εμφάνισης μη-Hodgkin λεμφώματος;

Πολλά άτομα με μη-Hodgkin λέμφωμα δεν φέρουν προφανείς προδιαθεσικούς παράγοντες. Αντιστρόφως, είναι πιθανό κάποιος να έχει πολλαπλούς παράγοντες κινδύνου και να μην αναπτύξει ποτέ μη-Hodgkin λέμφωμα. Ορισμένοι παράγοντες που αυξάνουν τις πιθανότητες εκδήλωσης της νόσου είναι:

• Η προχωρημένη ηλικία, καθώς η πλειονότητα των ατόμων είναι άνω των 60 ετών όταν διαγιγνώσκονται
• Μία μόλυνση, ιδιαίτερα από τον HIV, τον Epstein-Barr ή το Helicobacter pylori
• Η έκθεση σε συγκεκριμένα χημικά, όπως η κάνναβη και τα εντομοκτόνα
• Η χρήση ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων

Διάγνωση

Πώς διαγιγνώσκεται το μη-Hodgkin λέμφωμα;

Η κλινική εξέταση μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον έλεγχο του μεγέθους και της κατάστασης των λεμφαδένων, καθώς και για τον εντοπισμό διογκωμένου ήπατος ή σπλήνα.

Οι λεμφαδένες διογκώνονται οποτεδήποτε το σώμα καταπολεμά μια μόλυνση. Για αυτό ο γιατρός θα ζητήσει εξετάσεις αίματος και ούρων, ώστε να καθορίσει τον τύπο αυτής ακριβώς της μόλυνσης.

Απεικονιστικές τεχνικές, όπως οι παρακάτω, χρησιμοποιούνται για να βοηθήσουν το γιατρό να εντοπίσει όγκους και να καθορίσει το στάδιο του καρκίνου:

• Ακτινογραφία ακτίνων-Χ
• Αξονική τομογραφία
• Μαγνητική τομογραφία
• Τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων

Η βιοψία αφαιρεί τμήμα των λεμφαδένων για εργαστηριακή εξέταση. Έτσι μπορεί να ταυτοποιηθεί το μη-Hodgkin λέμφωμα. Μία βιοψία μυελού των οστών μπορεί να καθορίσει αν ο καρκίνος έχει κάνει μετάσταση.

Τύποι

Ποιοι είναι οι τύποι του μη-Hodgkin λεμφώματος;

Υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τύποι μη-Hodgkin λεμφώματος και κατηγοριοποιούνται ανάλογα με την όψη των ερυθροκυττάρων κάτω από το μικροσκόπιο. Οι περισσότεροι τύποι ταξινομούνται είτε ως λέμφωμα Β-κυττάρων είτε ως λέμφωμα Τ-κυττάρων.

Η Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία εκτιμά ότι το 85% των περιπτώσεων μη-Hodgkin λεμφώματος είναι λεμφώματα Β-κυττάρων. Ο πιο κοινοί τύποι λεμφώματος Β-κυττάρου είναι το διάχυτο λέμφωμα μεγάλων Β-κυττάρων, το οποίο αντιστοιχεί σε 1 στα 3 περιστατικά στις ΗΠΑ, και το οζώδες λέμφωμα, το οποίο αντιστοιχεί σε 1 στα 5 περιστατικά.

Λιγότερο κοινοί τύποι λεμφώματος Β-κυττάρων περιλαμβάνουν:

• Λέμφωμα Burkitt
• Εξωλεμφαδενικό λέμφωμα της οριακής ζώνης
• Λεμφοπλασματοκυτταρικό λέμφωμα μανδύα
• Μεσοθωρακικό λέμφωμα μεγάλων Β-κυττάρων
• Λέμφωμα της οριακής ζώνης
• Μικρό λεμφοκυτταρικό λέμφωμα

Η Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία εκτιμά ότι τα λεμφώματα Τ-κυττάρων αποτελούν το 15% των λεμφωμάτων στις ΗΠΑ.

Θεραπεία

Πώς αντιμετωπίζεται το μη-Hodgkin λέμφωμα;

Η αντιμετώπιση του μη-Hodgkin λεμφώματος εξαρτάται από την ηλικία, τον τύπο και το στάδιο της νόσου.

Η άμεση θεραπεία δεν είναι πάντοτε απαραίτητη. Ο γιατρός μπορεί απλά να παρακολουθεί το λέμφωμα να εξελίσσεται αργά, μην προκαλώντας κανένα σύμπτωμα. Η θεραπεία μπορεί να περιμένει έως ότου η νόσος εξελιχθεί.

Πιο δραστικές μορφές του μη-Hodgkin λεμφώματος αντιμετωπίζονται με ποικίλους τρόπους:

• Η χημειοθεραπεία μπορεί να χορηγηθεί από του στόματος ή ενδοφλέβια και ο ρόλος της είναι η θανάτωση των καρκινικών κυττάρων. Επίσης, μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνη της ή σε συνδυασμό με άλλες θεραπείες.
• Η ακτινοθεραπεία περιλαμβάνει τη χρήση ακτινών υψηλής ενέργειας για την καταστροφή των καρκινικών κυττάρων και, κατ’ επέκταση, των όγκων. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνη της ή σε συνδυασμό με άλλες θεραπείες.
• Η μεταμόσχευση βλαστοκυττάρων επιτρέπει στο γιατρό να χρησιμοποιήσει μεγαλύτερες δόσεις χημειοθεραπείας. Η χημειοθεραπεία, σε αυτήν την περίπτωση, θανατώνει και τα βλαστοκύτταρα και τα καρκινικά κύτταρα. Στη συνέχεια, ο γιατρός χρησιμοποιεί ένα μόσχευμα για να επιστρέψει υγιή κύτταρα στο σώμα. Η μεταμόσχευση θα γίνει είτε με δικά σας κύτταρα είτε με κύτταρα δότη. Αν πρόκειται να χρησιμοποιηθούν δικά σας κύτταρα, θα πρέπει να συλλεχθούν και να ψυχθούν πριν την έναρξη της χημειοθεραπείας.
• Φάρμακα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος. Επιπλέον, υπάρχουν φάρμακα που μπορούν να μεταφέρουν ραδιενεργά ισότοπα σε καρκινικά κύτταρα.

Έκβαση

Ποια είναι η έκβαση για τα άτομα με μη-Hodgkin λέμφωμα;

Οι πιθανότητες επιβίωσης από το μη-Hodgkin λέμφωμα ποικίλουν. Η έκβαση εξαρτάται από:

• Τη γενικότερη εικόνα της υγείας σας
• Την ηλικία σας
• Το πόσο έγκαιρα εντοπίζεται το μη-Hodgkin λέμφωμα
• Τον τύπο λεμφώματος που έχετε

Τα άτομα στα οποία ο καρκίνος εξελίσσεται πιο αργά, μπορούν να ζήσουν περισσότερο.

Κάποιες φορές, το μη-Hodgkin λέμφωμα δεν ανιχνεύεται παρά μόνο αν είναι σε προχωρημένο στάδιο. Οι επιθετικές μορφές μη-Hodgkin λεμφώματος μπορούν συνήθως να αντιμετωπιστούν, αλλά ο καρκίνος στα τελευταία στάδια είναι πολύ δύσκολο να θεραπευτεί. Ο καρκίνος μπορεί να αποβεί μοιραίος προτού προλάβει η θεραπεία να δράσει.

Πρόληψη

Μπορεί να προληφθεί το μη-Hodgkin λέμφωμα;

Δεν υπάρχει γνωστός τρόπος πρόληψης του μη-Hodgkin λεμφώματος. Ωστόσο, μπορείτε να ελαττώσετε τον κίνδυνο της ασθένειας αποφεύγοντας γνωστούς προδιαθεσικούς παράγοντες, όπως ο HIV και η παχυσαρκία.