Μηνιγγοκοκκαιμία

Αίτια

Τι προκαλεί τη μηνιγγοκοκκαιμία;

Τα βακτήρια που προκαλούν μηνιγγοκοκκαιμία μπορούν να ζουν δίχως να προκαλούν πρόβλημα στο αναπνευστικό σύστημα. Η απλή έκθεση σε αυτό το παθογόνο δεν επαρκεί για την πρόκληση της νόσου. Έως 10% των ατόμων φέρουν αυτά τα βακτήρια φυσιολογικά εντός του σώματος. Λιγότερο από το 1% των φορέων μπορούν να νοσήσουν.

Ένα άτομο με την εν λόγω λοίμωξη μπορεί να μεταδώσει τα παθογόνα βακτήρια μέσω του βήχα και του φτερνίσματος.

Ποιος βρίσκεται σε αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης μηνιγγοκοκκαιμίας;

Περίπου οι μισές από όλες τις περιπτώσεις μηνιγγοκοκκικής νόσου εκδηλώνονται σε παιδιά κάτω των 4 ετών. Αυτός ο αριθμός περιλαμβάνει τόσο περιπτώσεις μηνιγγίτιδας όσο και μηνιγγοκοκκαιμίας.

Εάν έχετε πρόσφατα μετακομίσει σε μία δομή όπου συζείτε με πολλά άτομα, όπως ένας κοιτώνας ή μία φοιτητική εστία, είναι πιο πιθανόν να προσβληθείτε από τη νόσο. Εάν σχεδιάζετε να ζήσετε σε μία τέτοια δομή, ο γιατρός θα σας προτείνει να εμβολιαστείτε.

Επίσης, βρίσκεστε σε αυξημένο κίνδυνο αν ζείτε μαζί ή έχετε έρθει σε πολύ στενή επαφή με ένα άτομο που ασθενεί από τη νόσο. Σε αυτή την περίπτωση, θα πρέπει να συμβουλευτείτε το γιατρό σας, ο οποίος μπορεί να σας συνταγογραφήσει προφυλακτικά, ή προληπτικά, αντιβιοτικά.

Συμπτώματα

Ποια είναι τα συμπτώματα της μηνιγγοκοκκαιμίας;

Αρχικά, μπορεί να παρουσιάσετε λίγα συμπτώματα. Κοινά πρώιμα συμπτώματα περιλαμβάνουν:

• Πυρετό
• Πονοκέφαλο
• Εξάνθημα που αποτελείται από μικρές κηλίδες
• Ναυτία
• Ευερεθιστότητα
• Αγωνία

Καθώς η νόσος εξελίσσεται, μπορεί να εκδηλώσετε πιο σοβαρά συμπτώματα, όπως:

• Θρόμβοι αίματος
• Κηλίδες αιμορραγίας κάτω από το δέρμα
• Λήθαργο
• Σοκ

Τα συμπτώματα της μηνιγγοκοκκαιμίας ομοιάζουν με αυτά άλλων παθήσεων, όπως ο κηλιδώδης πυρετός των Βραχωδών ορέων, το σύνδρομο τοξικού σοκ και ο ρευματικός πυρετός.

Διάγνωση

Πώς διαγιγνώσκεται η μηνιγγοκοκκαιμία;

Η μηνιγγοκοκκαιμία συνήθως διαγιγνώσκεται μέσω εξετάσεων αίματος. Ο γιατρός θα λάβει δείγματα αίματος και θα πραγματοποιήσει μία καλλιέργεια για να καθορίσει την παρουσία βακτηρίων.

Η καλλιέργεια μπορεί επίσης να πραγματοποιηθεί με τη χρήση εγκεφαλονωτιαίου υγρού αντί για αίμα. Σε αυτή την περίπτωση, η εξέταση ονομάζεται καλλιέργεια εγκεφαλονωτιαίου υγρού. Ο γιατρός θα λάβει το υγρό μέσω οσφυονωτιαίας παρακέντησης.

Άλλες εξετάσεις που μπορεί να πραγματοποιηθούν είναι οι εξής:

• Βιοψία δέρματος
• Καλλιέργεια ούρων
• Έλεγχος θρόμβωσης αίματος
• Πλήρες αιμοδιάγραμμα

Θεραπεία

Πώς αντιμετωπίζεται η μηνιγγοκοκκαιμία;

Η μηνιγγοκοκκαιμία πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα. Θα εισαχθείτε στο νοσοκομείο και πιθανώς θα παραμείνετε σε ένα δωμάτιο απομόνωσης, ώστε να αποτραπεί η εξάπλωση των βακτηρίων.

Θα σας χορηγηθούν ενδοφλέβια αντιβιοτικά για την καταπολέμηση της λοίμωξης και θα λάβετε ενδοφλέβια υγρά.

Άλλες θεραπείες εξαρτώνται από τα συμπτώματα που έχετε εμφανίσει. Αν έχετε δυσκολία στην αναπνοή, θα λάβετε οξυγόνο. Εάν η αρτηριακή σας πίεση μειώνεται πολύ, θα λάβετε τα κατάλληλα φάρμακα, όπως η φλουδροκορτιζόνη και μιδοδρίνη.

Η μηνιγγοκοκκαιμία μπορεί να οδηγήσει σε αιμορραγικές διαταραχές. Σε αυτή την περίπτωση, ο γιατρός θα σας χορηγήσει θεραπεία αποκατάστασης αιμοπεταλίων.

Σε κάποιες περιπτώσεις, οι γιατροί δίνουν στα άτομα με τα οποία έρχεστε σε στενή επαφή προφυλακτικά αντιβιοτικά, ακόμη και αν δεν παρουσιάζουν συμπτώματα. Αυτό μπορεί να αποτρέψει την εμφάνιση της νόσου σε εκείνους. Τα συνταγογραφούμενα αντιβιοτικά περιλαμβάνουν ριφαμπικίνη, σιπροφλοξασίνη ή σεφτριαξόνη.

Επιπλοκές

Ποιες επιπλοκές σχετίζονται με τη μηνιγγοκοκκαιμία;

Η μηνιγγοκοκκαιμία μπορεί να επηρεάσει την ικανότητα του σώματος να δημιουργήσει θρόμβους, οδηγώντας σε αιμορραγικές διαταραχές.

Επίσης, μερικές φορές μπορεί να εκδηλωθεί σε συνδυασμό με τη μηνιγγίτιδα. Οι επιπλοκές της μηνιγγίτιδας περιλαμβάνουν απώλεια ακοής, εγκεφαλική βλάβη και γάγγραινα. Σε κάποιες περιπτώσεις, η μηνιγγίτιδα μπορεί να αποβεί θανατηφόρος.

Πρόληψη

Πώς μπορεί να προληφθεί η μηνιγγοκοκκαιμία;

Η εξάσκηση καλής υγιεινής μειώνει τον κίνδυνο μόλυνσης. Αυτό περιλαμβάνει το σχολαστικό πλύσιμο των χεριών και την κάλυψη του στόματος και της μύτης όταν φτερνίζεστε ή βήχετε.

Μπορείτε επίσης να μειώσετε τον κίνδυνο μόλυνσης αποφεύγοντας την επαφή με άτομα που βήχουν, φτερνίζονται ή παρουσιάζουν οποιεσδήποτε άλλες ενδείξεις ασθένειας. Επίσης, μη μοιράζεστε προσωπικά αντικείμενα με ασθενή άτομα. Τα αντικείμενα αυτά περιλαμβάνουν οτιδήποτε έρχεται σε επαφή με το στόμα, εκτός και αν έχουν πλυθεί σχολαστικά μετά την τελευταία χρήση.

Εάν έχετε εκτεθεί σε ένα μολυσμένο άτομο, ο γιατρός θα σας προτείνει προληπτικά αντιβιοτικά, ώστε να μειωθεί ο κίνδυνος εμφάνισης της νόσου.

Ο γιατρός μπορεί να σας προτείνει να κάνετε το εμβόλιο. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, υπάρχουν τρεις τύποι του εμβολίου. Ο εμβολιασμός προτείνεται στα άτομα που βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο μόλυνσης, όπως οι έφηβοι, οι φοιτητές και τα άτομα που ζουν σε κοινόβιο για πρώτη φορά. Μιλήστε στο γιατρό σας αναφορικά με τις επιλογές εμβολιασμού.