Νόσος Legg-Calve-Perthes

Συμπτώματα

Ποια είναι τα συμπτώματα της νόσου Legg-Calve-Perthes;

Όταν η παροχή αίματος στη σφαιρική μηριαία κεφαλή ελαχιστοποιείται, η κεφαλή βρίσκεται σε κίνδυνο να γίνει επίπεδη και τελικά να καταρρεύσει. Η ασθένεια συνήθως επηρεάζει τη μία πλευρά του ισχίου.

Η χωλότητα είναι μία από τις πρώτες ενδείξεις της πάθησης, καθώς το επίπεδο πλέον άνω μέρος του μηριαίου οστού καθιστά δύσκολη τη βάδιση. Άλλα συμπτώματα είναι τα εξής:

• Πόνος στο γόνατο
• Πόνος στη βουβωνική περιοχή
• Μειωμένη μυϊκή δύναμη στο μηρό
• Μειωμένο εύρος κίνησης
• Βράχυνση του πάσχοντος ποδιού

Αίτια

Ποιος βρίσκεται σε κίνδυνο εμφάνισης της νόσου Legg-Calve-Perthes;

Η ακριβής αίτια της νόσου Legg-Calve-Perthes παραμένει άγνωστη. Ωστόσο, συγκεκριμένοι προδιαθεσικοί παράγοντες αυξάνουν τις πιθανότητες εμφάνισής της και περιλαμβάνουν:

• Άρρεν φύλο
• Ηλικία μεταξύ 4 και 10 ετών
• Οικογενειακό ιστορικό της νόσου
• Καυκάσια φυλή

Διάγνωση

Πώς διαγιγνώσκεται η νόσος Legg-Calve-Perthes;

Καλέστε τον παιδίατρο ή έναν ορθοπεδικό χειρουργό αμέσως αν παρατηρήσετε συμπτώματα της νόσου Legg-Calve-Perthes στο παιδί σας. Η κλινική εξέταση θα καθορίσει το εύρος κίνησης στο ισχίο και το μηρό. Ωστόσο, επιπλέον εξετάσεις είναι απαραίτητες για την επιβεβαίωση ύπαρξης της νόσου. Οι εξετάσεις αυτές περιλαμβάνουν σπινθηρογράφημα οστών, μαγνητική τομογραφία και ακτινογραφία ακτίνων-Χ.

Οι γιατροί συχνά χρησιμοποιούν αυτές τις τρεις απεικονιστικές τεχνικές σε συνδυασμό για την αναζήτηση βλάβης στο οστό και τους ιστούς στην πάσχουσα περιοχή. Εάν ο γιατρός διαγνώσει το παιδί σας με την εν λόγω πάθηση, θα ζητήσει ακτινογραφίες ακτίνων-Χ σε τακτά διαστήματα για να ελέγχει την εξέλιξη της νόσου. Οι εξετάσεις αυτές θα βοηθήσουν το γιατρό να καθορίσει και την αποτελεσματικότητα της θεραπείας.

Θεραπεία

Ποιες είναι οι θεραπευτικές επιλογές για τη νόσο Legg-Calve-Perthes;

Φυσικοθεραπεία

Η θεραπεία για τη νόσο Legg-Calve-Perthes εξαρτάται από το βαθμό της οστικής βλάβης. Η φυσικοθεραπεία είναι η προτιμώμενη μέθοδος θεραπείας. Οι ασκήσεις βοηθούν στην ανακούφιση του πόνου και μειώνουν τις πιθανότητες περαιτέρω βλάβης στο οστό. Σύμφωνα με την Κλινική Mayo, τα παιδιά κάτω των 6 ετών ανταποκρίνονται βέλτιστα στη φυσικοθεραπεία, επειδή η πάθηση δεν είναι ιδιαίτερα εκτεταμένη.

Οι μέθοδοι φυσικοθεραπείας περιλαμβάνουν τα εξής:

• Διατάσεις για την αύξηση της ευλυγισίας
• Άθληση για τη βελτίωση της δύναμης
• Προσωρινή χρήση νάρθηκα για το πόδι
• Χρήση πατερίτσας
• Βραχυπρόθεσμη παραμονή στο κρεβάτι για τον έντονο πόνο

Χειρουργική επέμβαση

Ο παιδίατρος μπορεί να προτείνει χειρουργική επέμβαση αν η βλάβη στο μηριαίο οστό του παιδιού δεν βελτιώνεται. Όσο μεγαλύτερο σε ηλικία είναι το παιδί τόσο μεγαλύτερες είναι και οι πιθανότητες να χρειαστεί χειρουργείο. Υπάρχουν αρκετοί τύποι χειρουργικής επέμβασης που μπορούν να βελτιώσουν τη νόσο. Κάποιες διαδικασίες περιλαμβάνουν την απομάκρυνση τμημάτων που περιορίζουν την κίνηση της άρθρωσης, ενώ άλλες περιλαμβάνουν την επαναδιαμόρφωση ολόκληρων τμημάτων του μηριαίου οστού. Ο χειρουργός μπορεί επίσης να κινήσει το ισχίο και το μηριαίο οστό για να βελτιώσει την ευθυγράμμισή τους.

Κατ’ οίκον θεραπείες

Η κατ’ οίκον φροντίδα που χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με τις ιατρικές θεραπείες είναι ιδιαίτερα βοηθητική. Ήπιες διατάσεις μπορεί να βελτιώσουν τον πόνο στο ισχίο και το πόδι. Το παιδί μπορεί να χρησιμοποιήσει και θερμοφόρες ή παγοκύστες. Ο γιατρός μπορεί να σας προτείνει μη συνταγογραφούμενα παυσίπονα, όπως ιβουπροφαίνη, για την ανακούφιση της δυσφορίας.

Η άσκηση είναι σημαντική για την ανάρρωση του παιδιού και τη γενικότερη υγεία του. Όμως, ο γιατρός θα προτείνει να απέχει από αθλητικά προγράμματα υψηλής έντασης. Η άθληση που περιλαμβάνει τρέξιμο και άλματα γενικά δεν συστήνεται, επειδή ασκεί επιπλέον πίεση στο ισχίο και τους μηρούς.

Έκβαση

Ποια είναι η μακροπρόθεσμη έκβαση της νόσου Legg-Calve-Perthes;

Το παιδί μπορεί να βιώσει μακροχρόνιες επιπτώσεις της νόσου Legg-Calve-Perthes εάν το μηριαίο οστό υποστεί βλάβη. Για παράδειγμα, μία παραμορφωμένη κεφαλή του μηριαίου οστού μπορεί να μην ταιριάζει κατάλληλα εντός της άρθρωσης του ισχίου, οδηγώντας σε πόνο και αρθρίτιδα.

Ωστόσο, η έγκαιρη παρέμβαση θα βοηθήσει στην αντιμετώπιση της νόσου και θα ελαχιστοποιήσει τις επιπτώσεις μελλοντικών προβλημάτων στο ισχίο. Σύμφωνα με την Αμερικάνικη Ακαδημία Ορθοπεδικών Χειρουργών, η γενική έκβαση για τα περισσότερα παιδιά με τη νόσο είναι καλή. Μέσα σε δύο χρόνια θεραπείας, η πλειονότητα των παιδιών αναρρώνει και επιστρέφει στις φυσιολογικές δραστηριότητες.