Πνευμονική κοκκιδιομυκητίαση

Συμπτώματα

Ποια είναι τα βασικά συμπτώματα της πνευμονικής κοκκιδιομυκητίασης;

Είναι πολύ πιθανό κάποιος, που θα νοσήσει από την οξεία μορφή της νόσου, να μην εμφανίσει καθόλου συμπτώματα, ενώ εάν εμφανίσει αυτά είναι παρόμοια με τα συμπτώματα του κρυολογήματος ή της γρίπης. Συγκεκριμένα, πιθανά συμπτώματα που μπορεί να βιώσει ένα άτομο που έχει μολυνθεί από την οξεία κοκκιδιομυκητίασης, είναι:

• Βήχας.
• Απώλεια όρεξης.
• Πυρετός.
• Δυσκολίες κατά την αναπνοή.

Αντίθετα, τα συμπτώματα της χρόνιας κοκκιδιομυκητίασης, είναι παρόμοια με αυτά της φυματίωσης, και περιλαμβάνουν:

• Απώλεια βάρους.
• Πόνο στο στήθος.
• Χρόνιο βήχα.
• Μυϊκό πόνο.
• Πονοκέφαλο.
• Δυσκολίες κατά την αναπνοή.
• Βήχα με φλέματα ή αίμα.

Πότε πρέπει κάποιος να επισκεφτεί έναν ιατρό;

Ένα άτομο θα πρέπει να επισκεφτεί κάποιον ιατρό στην περίπτωση που:

• Εμφανίζει κάποια από τα συμπτώματα της νόσου που αναφέρονται παραπάνω.
• Λαμβάνει θεραπεία για τη νόσο, αλλά τα συμπτώματα δεν υποχωρούν.
• Λαμβάνει θεραπεία για τη νόσο και παράλληλα εμφανίζει νέα συμπτώματα.

Μόλυνση

Ποια άτομα έχουν αυξημένο κίνδυνο να μολυνθούν από τη νόσο;

Κάθε άτομο που μένει ή επισκέπτεται μια περιοχή στην οποία υπάρχει ο συγκεκριμένος μύκητας είναι δυνατόν να εμφανίσει τη νόσο. Ενώ, αυξημένο κίνδυνο να εμφανίσουν την χρόνια μορφή της νόσου, έχουν:

• Άτομα με διαβήτη.
• Έγκυες γυναίκες.
• Άτομα με πνευμονικές ή καρδιακές παθήσεις.
• Άτομα με κατεσταλμένο ή αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα.
• Μόνιμοι κάτοικοι της Αφρικής, της Αμερικής ή των Φιλιππίνων.

Η πνευμονική κοκκιδιομυκητίαση είναι μεταδοτική;

Η πνευμονική κοκκιδιομυκητίαση δεν είναι μεταδοτική, δεν μπορεί δηλαδή να μεταδοθεί από το ένα άτομο στο άλλο. Ένα άτομο είναι δυνατόν να κολλήσει την νόσο, μόνο εισπνέοντας τους σπόρους του μύκητα απευθείας από το έδαφος, ενώ αφότου μολυνθεί οι σπόροι αλλάζουν μορφή και δεν είναι δυνατόν να μεταδοθούν σε κάποιο άλλο άτομο.

Διάγνωση

Πώς μπορεί να γίνει η διάγνωση της πνευμονικής κοκκιδιομυκητίασης;

Για την διάγνωση της συγκεκριμένης νόσου, ο ιατρός είναι πιθανό να προτείνει την διεξαγωγή ενός ή περισσότερων από τα παρακάτω διαγνωστικά τεστ:

• Εξετάσεις αίματος για την ανίχνευση του μύκητα Coccidioides.
• Ακτινογραφία θώρακος, προκειμένου να εκτιμηθεί η κατάσταση των πνευμόνων, και τυχόν ζημιά σε αυτούς.
• Καλλιέργεια βλεννογόνων εκκρίσεων, για την ανίχνευση του μύκητα.

Θεραπεία

Πώς μπορεί να θεραπευτεί η πνευμονική κοκκιδιομυκητίαση;

Εάν ένα άτομο εμφανίσει την οξεία μορφή της νόσου, πιθανότατα δεν χρειάζεται κάποια θεραπεία, ενώ ο ιατρός θα συστήσει ξεκούραση και κατανάλωση αρκετών υγρών, μέχρι τα συμπτώματα να υποχωρήσουν μόνα τους. Από την άλλη, εάν ένας ασθενής έχει αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα ή εμφανίσει την χρόνια μορφή της νόσου, ο ιατρός θα πρέπει να χορηγήσει αντιμυκητιακή αγωγή για την καταπολέμηση του μύκητα. Τα πιο κοινά φαρμακευτικά σκευάσματα που χορηγούνται σε αυτή την περίπτωση, περιλαμβάνουν:

• Αμφοτερικίνη Β.
• Φλουκοναζόλη.
• Ιτρακοναζόλη.

Τέλος, σε σπάνιες περιπτώσεις σοβαρής χρόνιας κοκκιδιομυκητίασης, υπάρχει πιθανότητα να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση του μολυσμένου ιστού από τους πνεύμονες.

Πόσο σύντομα ανακάμπτει κάποιος από την πνευμονική κοκκιδιομυκητίαση; 

Εάν κάποιος εμφανίσει την οξεία μορφή της νόσου, συνήθως ανακάμπτει αρκετά γρήγορα, χωρίς την εμφάνιση επιπλοκών, ενώ είναι δυνατόν να εμφανίσει υποτροπή, σε περίπτωση επανεμφάνισης της νόσου.

Εάν όμως κάποιος έχει αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα ή εμφανίσει την χρόνια μορφή της νόσου, πιθανότατα θα χρειαστεί η λήψη αντιμυκητιακής αγωγής για αρκετούς μήνες ή και χρόνια. Επίσης, είναι πιθανό να δημιουργηθεί πνευμονικό απόστημα και ουλές στους πνεύμονες.

Τέλος, σύμφωνα με το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων, υπάρχει περίπου 1% πιθανότητα η λοίμωξη να εξαπλωθεί και στο υπόλοιπο σώμα. Σε αυτή την περίπτωση, απαιτείται άμεση ιατρική παρέμβαση, καθώς είναι δυνατόν το άτομο να εμφανίσει θανατηφόρες επιπλοκές.

Πρόληψη

Ποια άτομα θα πρέπει να αποφεύγουν να ταξιδέψουν σε περιοχές που υπάρχει ο μύκητας που προκαλεί την πνευμονική κοκκιδιομυκητίαση;

Συνήθως, η λοίμωξη από τη συγκεκριμένη νόσο δεν είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη, οπότε δεν συστήνεται η αποφυγή της μετάβασης σε περιοχές στις οποίες εμφανίζεται ο μύκητας που την προκαλεί.

Παρ' όλα αυτά, εάν κάποιο άτομο έχει σοβαρή ανοσοκαταστολή, όπως για παράδειγμα ασθενείς με AIDS ή άτομα που λαμβάνουν ανοσοκατασταλτική φαρμακευτική αγωγή, θα ήταν καλό να αποφύγουν να βρεθούν στις περιοχές αυτές. Αυτό συστήνεται κυρίως, καθώς τα άτομα αυτά έχουν αυξημένες πιθανότητες να εξαπλωθεί η λοίμωξη στον οργανισμό τους, προκαλώντας σοβαρές επιπλοκές.