Σκολίωση

Συμπτώματα

Ποιες ενδείξεις πρέπει να αναζητήσω;

Τα συμπτώματα ποικίλλουν ανάλογα με τον βαθμό της σκολίωσης. Κοινά συμπτώματα είναι τα εξής:

• Η μία ωμοπλάτη είναι πιο ψηλά από την άλλη
• Η μία ωμοπλάτη προεξέχει περισσότερο από την άλλη
• Άνισα ισχία
• Συστροφή της σπονδυλικής στήλης
• Προβλήματα στην αναπνοή λόγω του μικρότερου διαθέσιμου χώρου για την έκταση των πνευμόνων
• Πόνος στην πλάτη

Αίτια

Τι προκαλεί τη σκολίωση;

Η αιτία της σκολίωσης συχνά δεν μπορεί να καθοριστεί. Κοινές αιτίες που οι γιατροί μπορεί να ταυτοποιήσουν περιλαμβάνουν:

• Εγκεφαλική παράλυση, μία ομάδα διαταραχών του νευρικού συστήματος που επηρεάζουν την κίνηση, τη μάθηση, την ακοή, την όραση και τη σκέψη
• Μυϊκή δυστροφία, μία ομάδα γενετικών διαταραχών που οδηγεί σε μυϊκή αδυναμία
• Συγγενείς ανωμαλίες που επηρεάζουν τα οστά της σπονδυλικής στήλης ενός νεογέννητου, όπως η δισχιδής ράχη
• Τραυματισμοί ή λοιμώξεις της σπονδυλικής στήλης

Τα άτομα με οικογενειακό ιστορικό σκολίωσης είναι πιο πιθανό να εμφανίσουν την πάθηση. Τα κορίτσια είναι πιο πιθανό να εκδηλώσουν σοβαρή μορφή σκολίωσης συγκριτικά με τα αγόρια.

Διάγνωση

Πώς διαγιγνώσκεται η σκολίωση;

Μία κλινική εξέταση της σπονδυλικής στήλης είναι το πρώτο βήμα για τη διάγνωση της σκολίωσης. Ο γιατρός μπορεί να ζητήσει ορισμένες απεικονιστικές εξετάσεις για να αποκτήσει μία πιο σαφή εικόνα της σπονδυλικής στήλης.

Κλινική εξέταση

Ο γιατρός θα παρατηρήσει την πλάτη σας καθώς στέκεστε, θα ελέγξει για τυχόν κύρτωμα της σπονδυλικής στήλης και θα παρατηρήσει αν οι ώμοι και τα ισχία σας σας είναι συμμετρικά.

Στη συνέχεια, θα σας ζητήσει να σκύψετε εμπρός αναζητώντας ύβους ή κυρτώματα στο άνω και κάτω μέρος της πλάτης σας.

Απεικονιστικές τεχνικές

Οι απεικονιστικές εξετάσεις που βοηθούν στη διάγνωση της σκολίωσης περιλαμβάνουν:

• Ακτινογραφία ακτίνων-Χ: Κατά τη διάρκεια αυτής της εξέτασης, μικρές ποσότητες ακτινοβολίας χρησιμοποιούνται για τη δημιουργία εικόνων της σπονδυλικής στήλης.
• Μαγνητική τομογραφία: Αυτή η εξέταση χρησιμοποιεί ραδιοκύματα και μαγνήτες για τη δημιουργία λεπτομερών εικόνων των οστών και των ιστών που τα περιβάλλουν.
• Αξονική τομογραφία: Κατά τη διάρκεια αυτής της εξέτασης, ακτινογραφίες λαμβάνονται από πολλές γωνίες για τη δημιουργία μιας τρισδιάστατης εικόνας του σώματος.
• Σπινθηρογράφημα οστών: Αυτή η εξέταση ανιχνεύει ένα ραδιενεργό διάλυμα που εισάγεται στην αιματική κυκλοφορία και συγκεντρώνεται σε περιοχές αυξημένης αιματικής κυκλοφορίας εντοπίζοντας ανωμαλίες της σπονδυλικής στήλης.

Θεραπεία

Ποιες είναι οι θεραπευτικές επιλογές για τη σκολίωση;

Η θεραπεία εξαρτάται από μία πληθώρα παραγόντων με τον κυριότερο να είναι ο βαθμός (μοίρες) της σκολίωσης. Ο γιατρός επίσης θα λάβει υπόψιν του:

• Την ηλικία σας
• Εάν συνεχίζετε να αναπτύσσεστε
• Τον τύπο και την κλίση του κυρτώματος
• Τον τύπο της σκολίωσης

Οι κύριες θεραπευτικές επιλογές είναι η χρήση κηδεμόνα και η χειρουργική επέμβαση.

Χρήση κηδεμόνα

Σύμφωνα με την Αμερικανική Ένωση Νευροχειρουργών, ένα άτομο με σκολίωση μπορεί να χρειαστεί να φορά κηδεμόνα αν εξακολουθεί να αναπτύσσεται και η κλίση της σπονδυλικής στήλης είναι μεγαλύτερη από 25 με 40ᵒ (μοίρες).

Ο κηδεμόνας δεν θα ευθυγραμμίσει τη σπονδυλική στήλη, αλλά θα αποτρέψει την επιδείνωση της παραμόρφωσης. Αυτή η θεραπευτική μέθοδος είναι πιο αποτελεσματική στις περιπτώσεις όπου σκολίωση εντοπίζεται έγκαιρα.

Όσοι χρειάζεται να φορούν κηδεμόνα, μπορεί να χρειαστεί να τον φορούν για 16 έως 23 ώρες την ημέρα, έως ότου σταματήσει η ανάπτυξή τους. Η αποτελεσματικότητα του κηδεμόνα αυξάνεται όσο περισσότερες ώρες την ημέρα τον φοράτε.

Οι γιατροί συνήθως προτείνουν τα παιδιά να φορούν τον κηδεμόνα έως ότου φτάσουν στην εφηβεία και δεν αναπτυσσόταν πλέον.

Υπάρχουν δύο τύποι κηδεμόνα:

• Κηδεμόνας κορμού («υπομασχάλιος»): Είναι κατασκευασμένος από πλαστικό και εφαρμόζει σφιχτά στο σώμα. Οπτικά δεν φαίνεται. Χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση κυρτωμάτων στο κατώτερο τμήμα της σπονδυλικής στήλης και εφαρμόζει κυρίως γύρω από τη μέση.
• Κηδεμόνας Milwaukee: Αυτός ο κηδεμόνας ξεκινά από τον αυχένα και καλύπτει ολόκληρο τον κορμό αφήνοντας εκτεθειμένα μόνο τα χέρια και τα πόδια. Χρησιμοποιείται για κυρτώματα που δεν μπορούν να διευθετηθούν με τον κηδεμόνα κορμού.

Χειρουργική επέμβαση

Η χειρουργική επέμβαση συνήθως προτείνεται μόνο στα άτομα με σκολίωση μεγαλύτερη από 40ᵒ. Θα πρέπει, όμως, να συμβουλευτείτε το γιατρό σας αναφορικά με αυτή τη θεραπευτική επιλογή αν έχετε διαγνωστεί με σκολίωση και αισθάνεστε ότι παρεμποδίζει την καθημερινή σας ζωή ή σας προκαλεί δυσφορία.

Η σπονδυλική σύμφυση είναι η πιο κοινή χειρουργική επέμβαση για τη σκολίωση. Σε αυτή τη διαδικασία, ο γιατρός προκαλεί σύμφυση των σπονδύλων χρησιμοποιώντας μοσχεύματα οστών, κυλίνδρους και βίδες. Τα μοσχεύματα οστών αποτελούνται από οστό ή υλικό που μοιάζει με οστό.

Οι κύλινδροι διατηρούν τη σπονδυλική στήλη σε ευθεία θέση και οι βίδες διατηρούν τους κυλίνδρους στη θέση τους. Με την πάροδο του χρόνου, το μόσχευμα του οστού και οι σπόνδυλοι συμφύονται σε ένα οστό. Οι κύλινδροι μπορούν να προσαρμοστούν στα παιδιά καθώς αυτά μεγαλώνουν.

Ορισμένοι κίνδυνοι της χειρουργικής επέμβασης σπονδυλικής σύμφυσης περιλαμβάνουν:

• Ακατάσχετη αιμορραγία
• Αδυναμία επούλωσης
• Λοίμωξη
• Πόνο
• Νευρική βλάβη

Έκβαση

Ποια είναι η μακροπρόθεσμη έκβαση της σκολίωσης;

Η μακροπρόθεσμη έκβαση της σκολίωσης εξαρτάται από τις μοίρες του κυρτώματος. Για ήπιες έως μέτριες περιπτώσεις, η πάθηση δεν παρεμποδίζει τις καθημερινές δραστηριότητες και λειτουργίες. Τα άτομα με σοβαρή μορφή σκολίωσης αντιμετωπίζουν σωματικούς περιορισμούς.

Η διαβίωση με σκολίωση μπορεί να είναι δύσκολη. Εάν αναζητάτε τρόπους διαχείρισης της πάθησής σας, μπορεί να σας ενδιαφέρει η ένταξη σε μία ομάδα υποστήριξης. Με αυτό τον τρόπο θα γνωρίσετε άτομα που βιώνουν την ίδια κατάσταση και θα ακούσετε χρήσιμες συμβουλές για το πώς να αντιμετωπίσετε την πάθηση σε καθημερινή βάση.