Λέμφωμα vs Λευχαιμία: Ποια είναι η διαφορά τους;

Ο καρκίνος μπορεί να επηρεάσει όλους τους ιστούς του σώματος, συμπεριλαμβανομένου και του αίματος. Η λευχαιμία και το λέμφωμα είναι τύποι καρκίνου του αίματος. Εκτιμάται ότι το 2016 στις Ηνωμένες Πολιτείες, περίπου 60.000 άτομα διεγνώσθησαν με λευχαιμία και 80.000 άτομα με λέμφωμα.

Τόσο η λευχαιμία όσο και το λέμφωμα είναι τύποι καρκίνου του αίματος και μοιράζονται κάποια κοινά συμπτώματα. Ωστόσο, οι αιτίες, οι θεραπείες και τα ιδιαίτερα συμπτώματά τους έχουν θέσει σε διαφορά τους δύο τύπους καρκίνου.

Συμπτώματα

Η λευχαιμία διακρίνεται σε οξεία και χρόνια. Στην οξεία λευχαιμία, ο καρκίνος εξαπλώνεται γρήγορα. Η χρόνια λευχαιμία είναι πιο συχνή και εξελίσσεται πιο αργά στα αρχικά στάδια. Υπάρχουν τέσσερις κύριοι τύποι λευχαιμίας, ο καθένας ταξινομείται από το ρυθμό ανάπτυξης και την προέλευση των καρκινικών κυττάρων.

Αυτοί περιλαμβάνουν:

• οξεία μυελογενής λευχαιμία
• χρόνια μυελογενής λευχαιμία
• οξεία λεμφοκυτταρική λευχαιμία
• χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία

Το λέμφωμα, από την άλλη πλευρά, επηρεάζει τους λεμφαδένες. Ο τύπος του λεμφώματος βασίζεται στην προέλευση των καρκινικών κυττάρων. Ορισμένες περιπτώσεις ξεκινούν στο λεμφικό σύστημα, ενώ άλλοι ξεκινούν στα λευκά αιμοσφαίρια. Αυτοί οι καρκίνοι ονομάζονται επίσης non-Hodgking λεμφώματα. Σε αυτά Τ-ή Β- λεμφοκύτταρα γίνονται ανώμαλα.

Από την άλλη πλευρά, η νόσος Hodgking είναι ένας τύπος καρκίνου που προέρχεται από ένα διευρυμένο αδένα. Στη συνέχεια εξαπλώνεται σε άλλους λεμφαδένες, και τελικά σε άλλα όργανα, όπως οι πνεύμονες. Η νόσος Hodgking δεν είναι τόσο συνηθισμένη όσο το λέμφωμα από non Hodgking.
Τα συμπτώματά σας θα εξαρτώνται από τον τύπο της λευχαιμίας που  έχετε.

Άνθρωποι με λέμφωμα ή λευχαιμία παρουσιάζουν πυρετό και νυχτερινές εφιδρώσεις. Ωστόσο, η λευχαιμία είναι πιο πιθανό να προκαλέσει υπερβολική αιμορραγία, εύκολους μώλωπες, πονοκεφάλους και αυξημένες λοιμώξεις. Τα άτομα με λέμφωμα είναι πιθανότερο να εμφανίσουν φαγούρα στο δέρμα, απώλεια όρεξης, ανεξήγητη απώλεια βάρους και διογκωμένους λεμφαδένες.

Παράγοντες κινδύνου

Η λευχαιμία είναι ο πιο συνηθισμένος τύπος παιδικού καρκίνου. Περίπου 2.700 παιδιά διαγιγνώσκονται στις Ηνωμένες Πολιτείες κάθε χρόνο. Η οξεία λευχαιμία αντιπροσωπεύει τις περισσότερες περιπτώσεις λευχαιμίας στα παιδιά.

Οι ενήλικες μπορούν επίσης να αναπτύξουν λευχαιμία. Η χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία είναι ο πιο κοινός τύπος χρόνιας λευχαιμίας μεταξύ των ενηλίκων. Μπορούν επίσης να αναπτύξουν οξεία λευχαιμία ή χρόνια μυελογενή λευχαιμία. Ενώ υπάρχουν παράγοντες που μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο για την ανάπτυξη της λευχαιμίας, μερικοί άνθρωποι αναπτύσσουν λευχαιμία όταν δεν πληρούν τους παράγοντες κινδύνου, και άλλα άτομα με γνωστούς παράγοντες κινδύνου δεν αναπτύσσουν ποτέ αυτόν τον καρκίνο.

Οι παράγοντες κινδύνου μπορεί να περιλαμβάνουν:

• οικογενειακό ιστορικό λευχαιμίας
• έκθεση σε ορισμένες χημικές ουσίες
• κάπνισμα
• γενετικές διαταραχές
• προηγούμενη χημειοθεραπεία ή ακτινοθεραπεία

Το λέμφωμα Hodgking είναι συνηθέστερο σε άτομα ηλικίας μεταξύ 15 και 40 ετών ή  55 και μεγαλύτερα. Non-Hodgking λέμφωμα μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Είναι πιο συνηθισμένο σε ανθρώπους 60 ετών και άνω. Είναι επίσης σπάνιο σε παιδιά μικρότερα των τριών.

Προέλευση

Η λευχαιμία συνήθως ξεκινά από το μυελό των οστών. Ο μυελός στην περίπτωση αυτή παράγει πάρα πολλά λευκά αιμοσφαίρια τα οποία δεν αποπίπτουν όπως φυσιολογικά θα συνέβαινε στα γηρασμένα λευκά αιμοσφαίρια. Το λέμφωμα, απ την άλλη πλευρά,  αρχίζει στους λεμφαδένες και εξελίσσεται καθώς εξαπλώνονται τα μη φυσιολογικά λευκά αιμοσφαίρια.

Διάγνωση

Το πρώτο βήμα για τη διάγνωση της λευχαιμίας είναι η εξέταση αίματος. Εάν η εξέταση δείξει ότι οι μετρήσεις για τους διαφορετικούς τύπους αιμοσφαιρίων σας είναι αφύσικοι, ο γιατρός σας μπορεί να υποπτευθεί λευχαιμία. Ο γιατρός σας μπορεί επίσης να διατάξει βιοψία μυελού των οστών για να βοηθήσει στην επιβεβαίωση της διάγνωσης. Τα αρχικά αποτελέσματα μπορεί να είναι διαθέσιμα σε λιγότερο από 24 ώρες. Μια λεπτομερής όμως αναφορά, η οποία μπορεί να παρέχει στον γιατρό σας χρήσιμες πληροφορίες για το σχέδιο θεραπείας σας, μπορεί να διαρκέσει μερικές εβδομάδες.

Η βιοψία μυελού των οστών είναι μια σχετικά γρήγορη διαδικασία. Συνήθως διαρκεί περίπου 20 λεπτά, και δεν απαιτεί παραμονή στο νοσοκομείο. Ο γιατρός σας πιθανότατα θα πάρει το δείγμα από το ισχίο σας. Θα χρησιμοποιήσουν ένα τοπικό αναισθητικό για να αναισθητοποιήσουν την περιοχή κατά τη διάρκεια της διαδικασίας. Μπορεί να έχετε έναν ελαφρύ πόνο στο γοφό σας για λίγο καιρό μετά τη βιοψία.

Για τη διάγνωση του λεμφώματος, ο γιατρός σας θα πρέπει να λάβει δείγμα ή βιοψία από τον προσβεβλημένο ιστό. Η διαδικασία μπορεί να γίνει με χρήση ενός  τοπικού αναισθητικού. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να χρειαστεί γενική αναισθησία. Εάν έχετε λέμφωμα, ο γιατρός σας μπορεί επίσης να διατάξει βιοψία μυελού των οστών ή σάρωση σώματος για να προσδιορίσει το στάδιο του καρκίνου σας.

Θεραπεία

Η θεραπεία για τη λευχαιμία βασίζεται στη διάγνωση. Εάν έχετε έναν  αργά εξελισσόμενο καρκίνο, ο γιατρός σας μπορεί να χρησιμοποιήσει την προσέγγιση της “άγρυπνης αναμονής”. Αυτή είναι πιο συνηθισμένή για τη χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία που συχνά δεν προκαλεί συμπτώματα.

Ο γιατρός σας μπορεί να επιλέξει τη χημειοθεραπεία και την ακτινοβολία ως θεραπευτικές μεθόδους και των δύο, αλλά η λευχαιμία έχει δύο άλλες συχνά ακολουθούμενες θεραπείες. Αυτές είναι οι μεταμοσχεύσεις βλαστοκυττάρων και η στοχευμένη φαρμακευτική θεραπεία.

Επιβίωση

Η λευχαιμία και το λέμφωμα εξελίσσονται πιο αργά από άλλους καρκίνους. Γενικά, ο καρκίνος είναι πιο εύκολα θεραπεύσιμος αν τον ανιχνεύσουμε σε πρώιμα στάδια. Η αργή ανάπτυξη της λευχαιμίας και του λεμφώματος αυξάνει την πιθανότητα να διαγνωστεί και θα αντιμετωπιστεί νωρίτερα, γεγονός που μπορεί να βελτιώσει την επιβίωση των ασθενών.
Σύμφωνα με την Ένωση για τη Λευχαιμία και το Λέμφωμα των ΗΠΑ, μεταξύ 2004 και 2010 υπήρχε ένα συνολικό ποσοστό επιβίωσης πέντε ετών σε περίπου 60 τοις εκατό των ανθρώπων με λευχαιμία και σχεδόν 88 τοις εκατό των ανθρώπων με λέμφωμα.