Μηνιγγίωμα: Τι είναι, ποια τα συμπτώματά του και πώς θεραπεύεται;

Μηνιγγιώματα ονομάζονται οι όγκοι που αναπτύσσονται στον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό. Πρόκειται για τον πιο κοινό τύπο μη καρκινικών όγκων του κεντρικού νευρικού συστήματος.

Οι εν λόγω όγκοι αναπτύσσονται αργά, γεγονός που καθιστά δύσκολο τον εντοπισμό και τη διάγνωσή τους. Τα συμπτώματα που προκαλούν είναι συνήθως διακριτικά στην αρχή και γίνονται πιο εμφανή μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα. Ως εκ τούτου, τα πρώιμα σημάδια του μηνιγγιώματος είναι εύκολο να αγνοηθούν.

Το μηνιγγίωμα επηρεάζει περισσότερες γυναίκες από ό,τι άνδρες και ο κίνδυνος αυξάνεται με την ηλικία. Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι τα μηνιγγιώματα είναι πολύ σπάνια. (Θυμός και καρκίνος: Υπάρχει άραγε σύνδεση;)

Ποια συμπτώματα προκαλεί το μηνιγγίωμα;

Κάθε τμήμα του εγκεφάλου είναι υπεύθυνο για τη διαχείριση διαφορετικών εργασιών του σώματος. Ανάλογα με το πού αναπτύσσεται το μηνιγγίωμα στον εγκέφαλο, επηρεάζονται και διαφορετικές λειτουργίες. Εξαιτίας αυτού, τα συμπτώματα που προκαλούνται διαφέρουν ανάλογα με τη θέση και το μέγεθος του όγκου.

Δεδομένου μάλιστα ότι τα μηνιγγιώματα είναι όγκοι βραδείας ανάπτυξης, τα συμπτώματα αλλάζουν με τη πάροδο του χρόνου. (Καρκίνος: Ποια είναι τα στάδια και οι βαθμίδες του; Ποια η σημασία τους;)

Τα κοινά συμπτώματα των μηνιγγιωμάτων, ανεξαρτήτως θέσης, περιλαμβάνουν:

• Αλλαγές στην όραση
• Απώλεια ακοής ή όσφρησης
• Σύγχυση
• Επιληπτικές κρίσεις
• Πονοκέφαλος
• Αλλαγές προσωπικότητας ή συμπεριφοράς
• Αλλαγές στην ακοή
• Ναυτία ή έμετος

Ποιες οι βασικότερες αιτίες των μηνιγγιωμάτων;

Όγκοι όπως τα μηνιγγιώματα, αναπτύσσονται όταν τα κύτταρα του σώματος αρχίζουν να μεταλλάσσονται (αλλάζουν). Καθώς αυτά τα κύτταρα μεταλλάσσονται, αναπτύσσονται και εξαπλώνονται. Ο ακριβής λόγος ανάπτυξης των μηνιγγιωμάτων είναι άγνωστος, ωστόσο οι ερευνητές συνεχίζουν να ψάχνουν απαντήσεις. (Καρκίνος: Πώς θα μειώσετε τον κίνδυνο ανάπτυξής του;)

Οι ερευνητές ανακάλυψαν μερικούς παράγοντες που θα μπορούσαν να εξηγήσουν την ανάπτυξη μηνιγγιωμάτων, συμπεριλαμβανομένων των ακόλουθων:

• Φύλο: Οι γυναίκες έχουν διπλάσιες πιθανότητες να αναπτύξουν μηνιγγίωμα, από ότι οι άνδρες, πιθανώς λόγω των ορμονικών αλλαγών που συμβαίνουν στο σώμα τους. Η έρευνα δείχνει ότι τα χαμηλά επίπεδα σωματικής δραστηριότητας, το αυξημένο σωματικό βάρος και το ιστορικό ινομυωμάτων της μήτρας αυξάνουν τον κίνδυνο μηνιγγιωμάτων.
• Έκθεση στην ακτινοβολία: Η έκθεση στην ακτινοβολία, ειδικά κατά την παιδική ηλικία, μπορεί να αυξήσει τις πιθανότητες εμφάνισης μηνιγγιώματος στην ενήλικη ζωή.
• Γενετικές μεταλλάξεις: Ορισμένα γονίδια, όπως η μετάλλαξη NF2 που προκαλεί νευροϊνωμάτωση τύπου 2 (μια γενετική διαταραχή που προκαλεί την ανάπτυξη όγκων στον νευρικό ιστό), είναι γνωστό ότι αυξάνουν τον κίνδυνο μηνιγγιώματος. Άλλα γονίδια που συνδέονται με το μηνιγγίωμα είναι τα DAL1, AKT1 και TRAF7.

Πώς θεραπεύονται τα μηνιγγιώματα;

Οι πιο συνηθισμένες θεραπευτικές επιλογές για το μηνιγγίωμα περιλαμβάνουν:

• Ενεργή επιτήρηση: Δεδομένου ότι τα μηνιγγιώματα είναι συνήθως μη καρκινικά και αναπτύσσονται αργά, ο γιατρός συνιστά τη μέθοδο της «ενεργής επιτήρησης» κατά την οποία ο ασθενής δεν λαμβάνει καμιά θεραπεία, αλλά παρακολουθείτε στενά με τακτικές εξετάσεις και απεικονίσεις. Ο γιατρός δίνει μεγάλη προσοχή σε τυχόν αλλαγές του όγκου ή επιδείνωση των συμπτωμάτων.
• Χειρουργική επέμβαση: Η χειρουργική επέμβαση προτείνεται για την αφαίρεση του μηνιγγιώματος, εάν ο όγκος είναι καρκινικός. Η επέμβαση πραγματοποιείται με γενική αναισθησία και αφαιρείται όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος του όγκου.
• Ακτινοβολία: Ανάλογα με το μέγεθος και τη θέση του όγκου, ο γιατρός μπορεί να συστήσει την ακτινοθεραπεία ως θεραπευτική μέθοδο. Σε ορισμένες περιπτώσεις η ακτινοθεραπεία χρησιμοποιείται πριν τη χειρουργική επέμβαση, για τη συρρίκνωση του όγκου και τη διευκόλυνση της επέμβασης. Σε άλλες περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα όταν το μηνιγγίωμα είναι καρκινικό, η ακτινοθεραπεία χρησιμοποιείται μετά τη χειρουργική επέμβαση για θανάτωση τυχόν εναπομεινάντων καρκινικών κυττάρων, μειώνοντας έτσι την πιθανότητα εξάπλωσής τους σε άλλα μέρη του σώματος.