Το πόσο θα ψηλώσει ένα παιδί καθορίζεται εν τέλει από την οστική του ηλικία και όχι από τη χρονολογική του ηλικία. Ο σκελετός ενός ανθρώπου από τη στιγμή που γεννιέται μέχρι να ολοκληρώσει την καθ’ ύψος αύξησή του εξελίσσεται και αυξάνεται σε μήκος. Το τελικό μήκος των οστών μας καθορίζει και το ύψος μας και παρότι τα οστά αναπλάθονται στη διάρκεια της ζωής μας, το τελικό μας ανάστημα δεν αλλάζει ως προς την αύξησή του.
Στην πορεία ωρίμανσης των οστών παρατηρούνται συγκεκριμένες αλλαγές:
| Πυρήνες οστέωσης (το αρχικό σημείο που ξεκινά να μεγαλώνει ένα οστό) |
Η ηλικία εμφάνισής τους για κάθε οστό είναι διαφορετική |
| Επιφύσεις (οι άκρες των οστών) |
Αρχικά είναι ανοιχτές, ενώ σταδιακά μικραίνουν έως ότου κλείσουν οριστικά και ολοκληρωθεί η αύξηση του ύψους |
Βάσει αυτών ακτινολόγοι και παιδο-ενδοκρινολόγοι μπορούν να «διαβάσουν» την οστική ηλικία του παιδιού. Για την εκτίμηση της οστικής ηλικίας απαιτείται μια ακτινογραφία του αριστερού χεριού του παιδιού (καρπού, παλάμης, δακτύλων) και εν συνεχεία βάσει βιβλιογραφίας, υπάρχουν δύο μέθοδοι εκτίμησής της. Η μέθοδος Greulich-Pyle και η Tanner-Whitehouse. Και οι δύο έχουν μειονεκτήματα και πλεονεκτήματα, γι’ αυτό το βασικότερο είναι κάθε επιστήμονας υγείας να αποφασίζει ποια θα ακολουθεί και να την γνωρίζει καλά ώστε να κάνει σωστή εκτίμηση της οστικής ηλικίας.