Πελματιαία απονευρωσίτιδα: Οι ενέσεις λίπους μειώνουν τον πόνο

Το λίπος στην κοιλιά είναι συνήθως ανεπιθύμητο, αλλά μια νέα έρευνα που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο Plastic and Reconstructive Surgery, διαπίστωσε ότι η ενέσιμη χρήση λιποκυττάρων μπορεί να ανακουφίσει τον πόνο στα πόδια που προκαλείται από την πελματιαία απονευρωσίτιδα.

Οι ενέσεις λιποκυττάρων μπορούν να ανακουφίσουν τον πόνο της πελματιαίας απονευρωσίτιδας;

Η μικρή πιλοτική μελέτη έδειξε ότι η έγχυση λιποκυττάρων στο πόδι, τα οποία συλλέγονται από τον ίδιο τον ασθενή,  μπορεί να ανακουφίσει τους εντόνους πόνους στην φτέρνα που προκαλούνται από μια πάθηση που ονομάζεται πελματιαία απονευρωσίτιδα.

Σύμφωνα με τον συγγραφέα της μελέτης, Δρ. Jeffrey Gusenoff, λαμβάνεται μια μικρή ποσότητα λίπους από περιοχές του σώματος όπου υπάρχει περίσσευμα, όπως η κοιλιά και το εσωτερικό των μηρών και ακολούθως αυτό το λίπος εγχέεται στο κάτω μέρος του ποδιού, στο σημείο που η περιτονία εισέρχεται στο οστό της φτέρνας. Η περιτονία είναι ένας σύνδεσμος που εκτείνεται από τη φτέρνα μέχρι τα δάχτυλα των ποδιών. Αυτή η διαδικασία είναι ελάχιστα επεμβατική και πραγματοποιείται με τοπική αναισθησία. (Πόνος στη φτέρνα: Διατάσεις για την πελματιαία απονευρωσίτιδα και μείωση του πόνου)

Στη μελέτη συμμετείχαν 14 ασθενείς, στους οποίους η πιο πάνω διαδικασία προκάλεσε αξιοσημείωτη μείωση στο πάχος της πελματιαίας περιτονίας και σημαντικές βελτιώσεις στον πόνο και την ποιότητα ζωής τους. Μάλιστα, σύμφωνα με τον Gusenoff, πολλοί από αυτούς επέστρεψαν σε δραστηριότητες που είχαν εγκαταλείψει στο παρελθόν, πράγμα που δείχνει ότι η βελτίωση ήταν σημαντική.

Η πελματιαία απονευρωσίτιδα είναι μια κοινή φλεγμονώδης κατάσταση, που επηρεάζει περισσότερους από 2 εκατομμύρια Αμερικανούς, δήλωσε η Beth Gusenoff, συν-συγγραφέας της μελέτης και σύζυγος του Jeffrey Gusenoff. «Περίπου ένας στους 10 ανθρώπους θα αναπτύξει πελματιαία απονευρωσίτιδα κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της ζωής του και αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες όπως το υπερβολικό τέντωμα του ποδιού, η αύξηση βάρους, η υπερβολική άσκηση, η εγκυμοσύνη ή ένας σφιγμένος τένοντας».

Τα άτομα με σοβαρή φλεγμονή ταλαιπωρούνται από έναν πολύ οξύ πόνο που διαπερνά το οστό της φτέρνας τους, συνήθως όταν σηκώνονται από το κρεβάτι τους το πρωί. Με το περπάτημα η πελματιαία απονεύρωση ζεσταίνεται και γίνεται πιο εύκαμπτη και ως εκ τούτου ο πόνος υποχωρεί και αρχίζει να επανέρχεται κατά τις βραδινές ώρες που δεν υπάρχει ιδιαίτερη δραστηριότητα.

Περίπου 9 στους 10 ασθενείς έχουν καλά αποτελέσματα με τις τυπικές θεραπείες, όπως  η χρήση ορθοπεδικών παπουτσιών, οι ενέσεις κορτιζόνης, οι θεραπείες με λέιζερ και ενδεχομένως μια μικρή χειρουργική επέμβαση κατά την οποία γίνεται μια μικρή τομή στην φτέρνα με στόχο την «απελευθέρωση» της περιτονίας. Μερικές φορές, ωστόσο, η εν λόγω χειρουργική επέμβαση αποδεικνύεται αποσταθεροποιητική και προκαλεί επώδυνο ουλώδη ιστό. Στο 10% των ασθενών με πελματιαία απονευρωσίτιδα, οι τυπικές θεραπείες αποτυγχάνουν. Ως εκ τούτου, το ζεύγος Gusenoff στράφηκε προς την χρήση του λίπους, μιας λιγότερο επικίνδυνης και επώδυνης παρέμβασης, η οποία φάνηκε να είναι αποτελεσματική σε όλους τους ασθενείς.

Πώς καταφέρνει το λίπος να μειώσει τον πόνο της πελματιαίας απονευρωσίτιδας;

Το λίπος είναι γεμάτο με βλαστοκύτταρα και αυξητικούς παράγοντες που μπορούν να προκαλέσουν «αναγεννητική» ροή φρέσκου αίματος. Αυτό με τη σειρά του επιταχύνει τη διαδικασία επούλωσης, αφήνοντας πίσω του ελάχιστες ουλές που προκαλούν πόνο.

Οι επιστήμονες, για να δοκιμάσουν τη μέθοδό τους, χώρισαν τους 14 ασθενείς τους σε δύο ομάδες. Στην πρώτη ομάδα χορηγήθηκε μια ένεση λίπους και ακολούθως οι ασθενείς παρακολουθήθηκαν για ένα χρόνο. Η δεύτερη ομάδα παρακολουθήθηκε για έξι μήνες πριν την χορήγηση της ένεσης και για έξι μήνες μετά την ένεση. Και στις δύο ομάδες διαπιστώθηκε ότι η πελματιαία περιτονία μειώθηκε σε πάχος και οι συμμετέχοντες μπορούσαν να λαμβάνουν πλέον μέρος σε διάφορες αθλητικές δραστηριότητες μετά από 12 και 6 μήνες αντίστοιχα. Η σημαντική όμως μείωση του πόνου, παρατηρήθηκε στην ομάδα που παρακολουθήθηκε για 12 μήνες μετά την ένεση.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι πολύ πιθανόν ότι αν οι ασθενείς της δεύτερης ομάδας παρακολουθούνταν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, θα είχαν τα ίδια αποτελέσματα με την πρώτη ομάδα. Όπως εξήγησαν, η διαδικασία αναγέννησης του λίπους διαρκεί αρκετά και χρειάζεται τουλάχιστον 12 μήνες για να υπάρξει σημαντική βελτίωση.

Η πιο πάνω διαδικασία θεωρείται πειραματική, με τους ερευνητές να τονίζουν ότι χρειάζονται περαιτέρω μελέτες για επαλήθευση των αποτελεσμάτων.