Παιδί

Πώς επηρεάζουν τα ιδρύματα την ανάπτυξη των παιδιών;

Στην Ελλάδα περίπου 1500 παιδιά εντάσσονται στο σύστημα αναδοχής και παγκοσμίως περισσότερα από 3,2 εκατομμύρια παιδιά ζουν σε ιδρύματα λόγω σοβαρής κακομεταχείρισης, παραμέλησης ή κακοποίησης στο σπίτι.

Το ερώτημα είναι: Τα παιδιά που απομακρύνονται από τα σπίτια των γονέων τους, κινδυνεύουν περισσότερο ή λιγότερο από πρόωρο θάνατο, βίαιη συμπεριφορά, αντικοινωνική συμπεριφορά ή ψυχιατρικές διαταραχές;

Επειδή ορισμένες ψυχιατρικές διαταραχές και η αντικοινωνική συμπεριφορά μπορεί να είναι κληρονομικές, είναι σημαντικό να συγκρίνουμε τα προβλήματα των παιδιών εκτός σπιτιού με εκείνα των αδελφών που έμειναν στο σπίτι, κάτι που έκαναν πρόσφατα Φινλανδοί ερευνητές.

Ο Amir Sariaslan και οι συνεργάτες του στο Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι και στην Οξφόρδη παρακολούθησαν 855.622 παιδιά (51,1% άνδρες και 48,9% γυναίκες) που γεννήθηκαν στη Φινλανδία μεταξύ 1986 και 2000. Παρακολούθησαν τα παιδιά για σχεδόν 10 χρόνια, μέχρι τον Δεκέμβριο του 2018, και συνέκριναν την έκβαση των παιδιών που τοποθετήθηκαν σε εξωτερική φροντίδα (ιδρύματα) με τα αδέλφια που έμειναν στο σπίτι. Τα αποτελέσματα της σαρωτικής μελέτης δημοσιεύθηκαν στις 25 Οκτωβρίου 2021 στο JAMA Pediatrics.

Από τα 855.622 παιδιά, ο Sariaslan και οι συνεργάτες του βρήκαν 30.127 (3,4%) που χρειάστηκε να τοποθετηθούν σε ίδρυμα πριν και μέχρι την ηλικία των 15 ετών. Παρακολούθησαν αυτά τα παιδιά στην ενήλικη ζωή μέχρι τη μέση ηλικία των 25 ετών.

Τα παιδιά αυτά είχαν βιώσει κατά μέσο όρο δύο διαφορετικές τοποθετήσεις πριν από την ηλικία των 15 ετών και η μέση διάρκεια της τοποθέτησης εκτός σπιτιού ήταν 1,3 έτη (εύρος από 0,2 έως 5,1 έτη). Έγιναν προσαρμογές για τους παράγοντες συμπεριφοράς πριν από την τοποθέτηση και το οικογενειακό υπόβαθρο.

Ποιες είναι οι δυσμενείς επιπτώσεις για τα παιδιά που μπαίνουν σε ιδρύματα;

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι σε σύγκριση με τα αδέλφια που παρέμειναν στο σπίτι, τα παιδιά που τοποθετήθηκαν σε ιδρύματα είχαν αυξημένο κίνδυνο βίας, αντικοινωνικής συμπεριφοράς, χαμηλής εκπαίδευσης, κοινών ψυχιατρικών διαταραχών, κατάθλιψης ή πρόωρης θνησιμότητας είτε από αυτοκτονία είτε από τραυματισμό στην ενήλικη ζωή.

Κατά τη διάρκεια των σχεδόν 10 ετών παρακολούθησης, άλλα σημαντικά ευρήματα της μελέτης ήταν τα εξής:

  • Σύλληψη για βίαιο έγκλημα είχε συμβεί στο 24,6% των παιδιών που είχαν τοποθετηθεί σε εξωτερική φροντίδα έναντι 5,1% των αδελφών που παρέμειναν στο σπίτι τους.
  • Η κατάχρηση ουσιών είχε συμβεί στο 23,2% των παιδιών που είχαν τεθεί σε εξωτερική φροντίδα έναντι 4,6% των αδελφών που παρέμειναν στο σπίτι τους.
  • Ο ακούσιος τραυματισμός από δηλητηρίαση συνέβη στο 3,1% των παιδιών που τοποθετήθηκαν σε εξωτερική φροντίδα έναντι 0,6% των αδελφών που παρέμειναν στο σπίτι τους. (Δείτε εδώ πως η τροφική δηλητηρίαση: Πότε πρέπει να πετάξετε ένα φαγητό και ποια είναι τα πιο επιρρεπή; )
  • Τα παιδιά που τοποθετήθηκαν σε εξωτερική φροντίδα είχαν 1,4 φορές περισσότερες πιθανότητες από τα αδέλφια τους να έχουν υποστεί τραυματισμό που προέκυψε απο πτώση.

Δεν υπήρχε διαφορά μεταξύ αγοριών και κοριτσιών, και η ηλικία τοποθέτησης εκτός σπιτιού δεν άλλαξε το αποτέλεσμα, εκτός από ένα ηλικιακό φάσμα όπου η πρώτη τοποθέτηση μεταξύ 12 και 15 ετών αύξησε τον κίνδυνο τραυματισμού από τροχαίο όχημα κατά δύο φορές. Σε ορισμένες περιπτώσεις, όλα τα παιδιά μιας συγκεκριμένης οικογένειας τοποθετήθηκαν είτε σε ίδρυμα είτε σε ανάδοχη οικογένεια, οπότε δεν ήταν δυνατή η σύγκριση με τα αδέλφια που παρέμειναν στο σπίτι.

Οι ερευνητές βρήκαν συνολικά 11.092 από αυτά τα παιδιά που είχαν τοποθετηθεί σε εξωτερική φροντίδα και δεν είχαν αδέρφια που έμεναν στο σπίτι. Έτσι, οι ερευνητές αποφάσισαν να συγκρίνουν τα αποτελέσματα των παιδιών που τοποθετήθηκαν σε ίδρυμα σε σχέση με τα παιδιά που τοποθετήθηκαν σε ανάδοχη οικογένεια και διαπίστωσαν ότι τα παιδιά που τοποθετήθηκαν σε ίδρυμα είχαν 1,3 έως 2,3 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να διαγνωστούν με σοβαρή ψυχική ασθένεια ή να συλληφθούν για βίαιο έγκλημα τα επόμενα 9 έως 10 χρόνια μετά την τοποθέτηση, σε σύγκριση με τα παιδιά σε ανάδοχη οικογένεια.

Κάθε πρόσθετη τοποθέτηση εκτός σπιτιού σχετιζόταν με 7% έως 18% αυξημένο ποσοστό διάγνωσης σοβαρής ψυχικής ασθένειας ή αντικοινωνικής ή αυτοκτονικής συμπεριφοράς.

Είναι ενδιαφέρον ότι η διάρκεια της τοποθέτησης δεν ήταν σημαντική. Αυτό που ήταν πιο σημαντικό ήταν ο αριθμός των τοποθετήσεων. Οι ερευνητές υποθέτουν ότι αυτό θα μπορούσε να οφείλεται σε “επιρροές από συνομηλίκους, αναλογία παιδιών προς φροντιστές, εναλλαγή προσωπικού και εκπαίδευση”.

Οι ερευνητές καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι, παρόλο που η τοποθέτηση των παιδιών εκτός σπιτιού είναι μερικές φορές απαραίτητη για την ασφάλεια και την ευημερία τους, επειδή τα παιδιά που τοποθετούνται εκτός σπιτιού έχουν πολύ χειρότερα αποτελέσματα στην ενήλικη ζωή από τους συνομηλίκους και τα αδέλφια τους, η τοποθέτηση εκτός σπιτιού θα πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο ως έσχατη λύση και οι προσπάθειες θα πρέπει να στοχεύουν στη βελτίωση της κατάστασης στο σπίτι.

Όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με την επιλογή μεταξύ ενός ιδρύματος ή μιας ανάδοχης οικογένειας, τα δεδομένα των ερευνητών δείχνουν ότι η ανάδοχη οικογένεια είναι καλύτερη από ένα ίδρυμα και ότι η ύπαρξη μιας και μόνο σταθερής τοποθέτησης είναι σημαντική για τη σταθερότητα και την ευημερία των παιδιών στην ενήλικη ζωή. Ως εκ τούτου, οι συγγραφείς της μελέτης συνιστούν την προσεκτική αντιστοίχιση των παιδιών με τις ανάδοχες οικογένειες και την εκπαίδευση των φροντιστών ώστε να μάθουν πώς να αποφεύγουν ή/και να χειρίζονται τις συγκρούσεις.


+ 2 πηγές

©2022 WikiHealth All Rights Reserved

Πρώτη δημοσίευση δεδομένων για τις Υιοθεσίες και τις Αναδοχές στην Ελλάδα – 1ο Τρίμηνο 2021 https://ypergasias.gov.gr/proti-dimosiefsi-dedomenon-gia-tis-yiothesies-kai-tis-anadoches-stin-ellada-1o-trimino-2021/

Long-term Health and Social Outcomes in Children and Adolescents Placed in Out-of-Home Care https://jamanetwork.com/journals/jamapediatrics/article-abstract/2785375?guestAccessKey=520f17a6-ed84-4419-93fb-02c06b7645c9&utm_content=weekly_highlights&utm_term=103121&utm_source=silverchair&utm_campaign=jama_network&cmp=1&utm_medium=email