Πώς να διαχειριστώ τις εκρήξεις του παιδιού μου;

Τα ξεσπάσματα (tantrums) των παιδιών είναι απόλυτα λογικά αλλά και πολύ μυστηριώδη. Τα νήπια νιώθουν τόσο πάθος για τα πάντα και δεν μπορούν να ελέγξουν τον εαυτό τους όταν είναι αναστατωμένα, λόγω της μικρής χωρητικότητας του μετωπιαίου φλοιού.

Λόγω αυτού όμως, θα σας κάνω πολύ χαρούμενους διότι πολλά από τα ξεσπάσματα τους είναι δυνατόν να τα αποφύγετε. Δεδομένου ότι ένας μεγάλος αριθμός εκρήξεων προέρχεται από το αίσθημα της αδυναμίας, τα νήπια που αισθάνονται ότι ελέγχουν την ζωή τους έχουν λιγότερα ξεσπάσματα. Ακόμη, τα παιδιά που είναι κουρασμένα και πεινασμένα δεν διαθέτουν τους εσωτερικούς πόρους για να διαχειριστούν την απογοήτευση, επομένως μπορείτε να μειώσετε κάποια από τα ξεσπάσματα αν το παιδί είναι ταϊσμένο ή ξεκούραστο. Ένα γραμμάριο πρόληψης αξίζει περισσότερο από ένα κιλό θεραπείας.

Πώς μπορείτε λοιπόν να δαμάσετε τα ξεσπάσματα των νηπίων:

1. Η ηρεμία είναι αυτό που χρειάζεται το παιδί σας

Προσπάθησε να θυμηθείτε ότι το νήπιο όταν είναι θυμωμένο , ο εγκέφαλος του δεν το αφήνει να ηρεμήσει. Εκείνη την στιγμή έχει ανάγκη έναν ήρεμο ενήλικα να το χαλαρώσει, ώστε να μπορέσει να επανέρθει. Έτσι, όταν αισθάνεται καταβεβλημένο προτεραιότητα σας είναι να ηρεμήσετε και να συνδεθείτε μαζί του.

2. Προσπαθείστε να κρατάτε τον θυμό σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο χωρίς να κλιμακώνεται

Είναι πολύ σημαντικό να αναγνωρίζετε την οργή του παιδιού σας ,διότι μπορείτε να σταματήσετε ένα ξέσπασμα που μπορεί να ετοιμάζεται να εμφανιστεί. Πριν θέσετε ένα όριο, μάθετε τι θέλει το παιδί σας. Παράδειγμα: « Θέλεις να μπορούσες να έχεις περισσότερο χύμο- σου αρέσει πολύ ο χυμός, σωστά;» (Γνέφει θετικά) Στην συνέχεια πρέπει να θέσετε το όριο: « Πρέπει να φας λίγο ακόμα φαγητό. Θα πιούμε κι άλλο χυμό αργότερα» ( Απομακρύνετε το ποτήρι με τον χυμό). Αν αντιδράσει με θυμό , αναγνωρίστε το: «Αυτό σε κάνει τόσο θυμωμένο. Θέλεις πραγματικά τον χυμό;» Τα λόγια σας πρέπει να είναι λιτά , τους είναι πολύ δύσκολο να ακολουθήσουν την γλώσσα όταν είναι αναστατωμένα.

3. Όπως αναφέραμε και προηγουμένως τα περισσότερα ξεσπάσματα συμβαίνουν όταν τα νήπια είναι κουρασμένα ή πεινασμένα, γι’ αυτό το λόγο σκεφτείτε το εκ των προτέρων

Το προληπτικό τάισμα και οι σταθερές ώρες ύπνου, οι άνετες ώρες, ο ήρεμος ήσυχος χρόνος χωρίς διέγερση από τα μέσα ενημέρωσης , τρόποι που αναπληρώνουν τους εσωτερικούς πόρους του παιδιού σας, αποτρέπουν τα περισσότερα ξεσπάσματα. Μάθετε να λέτε όχι- στον εαυτό σας! Μην παίρνετε ένα κουρασμένο παιδί στα μαγαζιά, κάντε το μόνοι σας ή άλλη μέρα.

Παράδειγμα: «Μάλλον δεν είναι καλή ιδέα να πάμε σήμερα για ψώνια. Θα πάμε να πάρουμε μόνο το γάλα και το ψωμί από τον φούρνο και θα γυρίσουμε σπίτι ναι; Να πάρε και λίγο μήλο να φας όσο περιμένουμε στην ουρά»

4. Βεβαιώσου ότι το παιδί σου έχει λάβει όλη την απαραίτητη προσοχή και αγάπη από σένα.

Τα νήπια που αισθάνονται ότι έχουν ανάγκη από αγάπη και προσοχή είναι πιο πιθανό να ξεσπάσουν. Αν όλη μέρα ήσασταν χώρια, φρόντισε να κάνετε κάτι μαζί πριν κάνετε κάτι που θα το κουράσει π.χ σούπερ μάρκετ.

5. Αποφύγετε τον ανταγωνισμό

Δεν είναι ο στόχος σας να αποδείξετε στο παιδί σας ότι έχετε δίκιο. Το παιδί σας έχει ανάγκη να τον υπολογίζετε ως έναν άτομο με ίση δύναμη, κι αυτό είναι απόλυτα σωστό. Αφήστε το να πει όχι όποτε το αισθάνεται.

6. Όταν το παιδί σας είναι θυμωμένο, να θυμάστε ότι η οργή είναι μια άμυνα απέναντι σε πιο άσχημα συναισθήματα

Μάθετε στο παιδί σας να παρατηρεί τα υποκείμενα συναισθήματα (φόβος, πόνος , θλίψη κλπ ) για να μην χρειάζεται να χρησιμοποιεί ως άμυνα τον θυμό και να διαλυθεί.

Παράδειγμα: « Είσαι θυμωμένος! Ακούω ότι θέλεις να κάτσεις κι άλλο στην παιδική χαρά, αλλά δεν μπορούμε να κάτσουμε περισσότερο. Είναι στενάχωρο το καταλαβαίνω.»

7. Αίσθηση ασφάλειας

Μπορείτε να σκεφτείτε πως αισθάνεστε όταν σας κατακλύζει η κούραση, η οργή και η απελπισία. Αν σας συμβεί αυτό έχετε ανάγκη να σας καταλάβει κάποιος. Έτσι και το παιδί σας θέλει κάποιον πιο δυνατό να συγκρατεί τα πάντα , να τον καθησυχάζει και να το βοηθήσει να πάρει ξανά τον έλεγχο.

Όταν το παιδί σας αναστατώνεται τόσο πολύ και ξεσπάει , μην προσπαθήσετε να το αλλάξετε. Αυτό που πρέπει να κάνετε είναι να μείνετε κοντά του, ακόμα κι αν δεν θέλει να είστε κοντά του. Πρέπει να γνωρίζει ότι είστε εκεί και ότι και να γίνει το αγαπάτε. Να είστε ήρεμοι και καθησυχαστικοί. Μην χρησιμοποιήσετε επιχειρήματα. Ο στόχος σας είναι απλά να δημιουργήσετε ασφάλεια, ώστε να μπορέσει να αφήσει όλα αυτά τα συναισθήματα να βγουν στην επιφάνεια. Μόλις σας δοθεί η ευκαιρία να σας δείξει τα συναισθήματα που το αναστάτωσαν, θα αισθανθεί και θα συμπεριφερθεί πολύ καλύτερα.

Συνοψίζοντας τα παραπάνω σας προτείνω δύο πράγματα:

Πρώτον, αφιερώστε λίγο ποιοτικό χρόνο μαζί του για να συνδεθείτε και να το καθησυχάσετε.
Δεύτερον, διηγηθείτε την ιστορία του, τι συνέβη, ώστε το νήπιο να καταλάβει και να προβληματιστεί, πράγμα που αναπτύξει τον προμετωπιαίο φλοιό.

Ελπίζω να σας βοήθησα να διαχειριστείτε κάποιες δύσκολες καταστάσεις με τα παιδιά σας.