Πότε να ανησυχήσετε αν το παιδί σας δεν μπορεί να καθίσει ακίνητο;

Είναι ανησυχητικό αν το παιδί σας δυσκολεύεται να μείνει ακίνητο;

Ηρεμήστε, λίγα παιδιά προσχολικής ηλικίας μπορούν να καθίσουν ακίνητα για οποιοδήποτε χρονικό διάστημα. Απλώς πρέπει να κινούνται. Είναι παράλογο, λοιπόν, να περιμένετε από το παιδί προσχολικής ηλικίας να καθίσει σε μια ταινία στο σινεμά, ένα περίτεχνο γεύμα ή ένα ολόκληρο κήρυγμα. Σε αυτή την ηλικία μπορείτε να υπολογίζετε σε περίπου τέσσερα λεπτά διαρκούς, υψηλής ποιότητας προσοχής, όπως το να παίζει μόνο του με ένα παιχνίδι ή να κοιτάζει μόνο του ένα βιβλίο πριν θελήσει να κάνει ένα σύντομο διάλειμμα ή να κάνει κάτι άλλο. Σύμφωνα με τα πρότυπα των ενηλίκων, η ατελείωτη ενέργεια ενός παιδιού προσχολικής ηλικίας μπορεί να μοιάζει με υπερδραστηριότητα, αλλά οι πιθανότητες είναι ότι πρόκειται για ένα τυπικό παιδί 3 ή 4 ετών. Βρείτε λοιπόν ασφαλείς, κατάλληλους για την ηλικία του τρόπους για να το αφήσετε να είναι ενεργό. Βγάλτε το έξω ώστε να μπορεί να τρέχει, να χοροπηδήσει, να σκαρφαλώνει και να κάνει βόλτες. Αν είστε κλεισμένοι στο σπίτι, δοκιμάστε να χορέψετε, να ζυμώσετε, να παίξετε με διάφορα παιχνίδια ή να κάνετε άλματα. Αν είναι τόσο νευρικό που αυτό που πραγματικά χρειάζεται είναι μια ηρεμιστική δραστηριότητα, δοκιμάστε το διάβασμα, το παιχνίδι με το νερό ή κάποια άλλη καταπραϋντική λύση. Και μην ανησυχείτε, αυτή η υπερβολική ενέργεια τείνει να υποχωρεί (λίγο ή πολύ) μέχρι τη στιγμή που ένα παιδί γίνεται 5 ετών.

Αν ανησυχείτε ότι η ενέργεια του παιδιού σας προσχολικής ηλικίας συμβάλλει σε παρορμητική συμπεριφορά που δεν είναι ασφαλής, τότε βοηθήστε το να αναπτύξει κάποιο αυτοέλεγχο. Τα λογικά όρια είναι πιθανώς η καλύτερη επιλογή σας. Προσφέρετε πειθαρχία με θετικούς και όχι με αρνητικούς τρόπους: “Μπορείς να τρέξεις στο πάρκο, αλλά δεν μπορείς να τρέξεις στο δρόμο”. Αν το παιδί σας μεταβαίνει από τη μια δραστηριότητα στην άλλη, βρείτε έναν ήσυχο χώρο στο σπίτι και ενθαρρύνετέ το να παίξει με ένα αγαπημένο του παιχνίδι, είτε πρόκειται για ένα τρενάκι είτε για ένα σετ τσαγιού. Ένα παιδί προσχολικής ηλικίας με διάθεση για κίνηση δεν θα θέλει να μείνει στη θέση του για ένα θέμα που βρίσκει βαρετό. Ενθαρρύνετέ το να κάθεται ακίνητο για σταδιακά αυξανόμενο χρονικό διάστημα για να παίξει με ζυμάρι, να ζωγραφίσει μια εικόνα ή να κάνει όποια εργασία φαίνεται να του κεντρίζει το ενδιαφέρον. Και περιορίστε στο ελάχιστο την παρακολούθηση τηλεόρασης– αυτή η δραστηριότητα, αν και μερικές φορές ηρεμεί, δεν συμβάλλει ιδιαίτερα στην ενθάρρυνση της ενεργού προσοχής.

Μπορεί η δυσκολία του παιδιού σας να μείνει ακίνητο να είναι ΔΕΠΥ;

Ένα μικρό ποσοστό των παιδιών που είναι πραγματικά υπερκινητικά μπορεί να παρουσιάσει πρώιμα σημάδια Διαταραχής Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας. Η ΔΕΠΥ είναι πιο συχνή στα αγόρια από ό,τι στα κορίτσια και περίπου τα μισά παιδιά που διαγιγνώσκονται με τη διαταραχή έχουν προβλήματα συμπεριφοράς που σχετίζονται με υπερδραστηριότητα, παρορμητικότητα ή μη συμμόρφωση. Ένα παιδί που πάσχει από ΔΕΠΥ παρουσιάζει ένα για την ηλικία του κατάλληλο επίπεδο απροσεξίας, παρορμητικότητας και δραστηριότητας σε περισσότερα από ένα περιβάλλοντα (όχι μόνο στο σπίτι ή στο νηπιαγωγείο). Επομένως, θα πρέπει να συμβουλευτείτε τη δασκάλα του στο νηπιαγωγείο για να δείτε αν η δασκάλα συμμερίζεται τις παρατηρήσεις σας σχετικά με τη συμπεριφορά του παιδιού σας. Να θυμάστε, όμως, ότι το μέσο παιδί προσχολικής ηλικίας είναι αφηρημένο και πολυάσχολο και έχει περιορισμένο αυτοέλεγχο. Ενώ ορισμένα παιδιά προσχολικής ηλικίας μπορεί να είναι απερίσκεπτα, τα παιδιά με ΔΕΠΥ είναι παρορμητικά σε ακραίο βαθμό – συχνά χτυπούν ένα άλλο παιδί χωρίς καμία πρόκληση, αγγίζουν μια καυτή κουζίνα αφού έχουν επανειλημμένα προειδοποιηθεί για τον κίνδυνο ή πετάγονται στο δρόμο. Τα ακριβή αίτια της ΔΕΠΥ είναι άγνωστα, αλλά η κακή ανατροφή των γονέων δεν είναι ένα από αυτά. Αν, αφού δοκιμάσετε τις παραπάνω στρατηγικές, εξακολουθείτε να έχετε ανησυχίες σχετικά με το επίπεδο δραστηριότητας του παιδιού σας ή αν δυσκολεύεστε να διαχειριστείτε την ενεργητικότητά του, μιλήστε με τον παιδίατρό σας.