Γονικός έλεγχος και ηλεκτρονικές συσκευές: Πόσο σημαντικός είναι;

Ο φόβος της κοινωνίας ότι η τεχνολογία καταστρέφει το μέλλον των παιδιών μας έχει φτάσει σε ανησυχητικό σημείο και πολλοί γονείς έχουν καταφύγει σε ακραία μέτρα.

Μια γρήγορη αναζήτηση στο YouTube αποκαλύπτει χιλιάδες βίντεο με γονείς που εισβάλλουν ορμητικά στα δωμάτια των παιδιών τους, αποσυνδέουν τους υπολογιστές ή τις κονσόλες παιχνιδιών από την πρίζα και καταστρέφουν τις συσκευές τους.

Αλλά τι είναι αυτό που δεν καταλαβαίνουν αυτοί οι γονείς: Η τεχνολογία δεν είναι η πηγή του προβλήματος και η επιβολή αυθαίρετων κανόνων γύρω από τη χρήση της τεχνολογίας δεν είναι η λύση.

Αντίθετα, πρέπει να κατανοήσουμε τις βαθύτερες αιτίες της ανθυγιεινής σχέσης των παιδιών με την τεχνολογία, αν πρόκειται να τα βοηθήσουμε αποτελεσματικά να ξεπεράσουν την απόσπαση της προσοχής τους.

Μπορεί η τεχνολογία να καλύπτει τις ακάλυπτες ψυχολογικές ανάγκες των παιδιών ;

Ακριβώς όπως το ανθρώπινο σώμα χρειάζεται τρία μακροθρεπτικά συστατικά για να λειτουργήσει σωστά (πρωτεΐνες, υδατάνθρακες και λίπος), ο ανθρώπινος ψυχισμός έχει τις δικές του ανάγκες. Σύμφωνα με μια καθιερωμένη θεωρία των ανθρώπινων κινήτρων, γνωστή ως “θεωρία του αυτοπροσδιορισμού“, όλοι μας χρειαζόμαστε τρία πράγματα για ψυχολογική ευημερία.

Όταν στα παιδιά δεν δίνονται τα ψυχολογικά εφόδια  που χρειάζονται, είναι πιο πιθανό να υπερβάλλουν σε ανθυγιεινές συμπεριφορές και να αναζητήσουν τον κορεσμό αλλού – συχνά σε εικονικά περιβάλλοντα.

Ποιες είναι οι ψυχολογικές ανάγκες που χρειάζονται τα παιδιά;

Αν θέλετε να μεγαλώσετε παιδιά ικανά να αντιμετωπίσουν έναν κόσμο γεμάτο αντιπερισπασμούς, αυτά είναι τα τρία σημαντικά ψυχολογικά εφόδια που πρέπει να εξασφαλίσετε ότι λαμβάνουν:

1. Αυτονομία

Μπορεί να ακούγεται κακή ιδέα σε ορισμένους γονείς, αλλά το να δίνετε στα παιδιά μεγαλύτερη ελευθερία στις επιλογές τους μπορεί στην πραγματικότητα να είναι κάτι πολύ καλό.

Σύμφωνα με μια μελέτη που διεξήχθη από δύο καθηγήτριες ψυχολογίας, την Marciela Correa-Chavez και την Barbara Rogoff, τα παιδιά των Μάγια που έχουν λιγότερη έκθεση στην επίσημη εκπαίδευση παρουσιάζουν “μεγαλύτερη διαρκή προσοχή και μάθηση από ό,τι τα αντίστοιχα παιδιά από οικογένειες Μάγια με εκτεταμένη συμμετοχή στη δυτική εκπαίδευση”.

Σε συνέντευξή της στο NPR, η δρ Suzanne Gaskins, η οποία μελετά τα χωριά των Μάγια εδώ και δεκαετίες, εξήγησε ότι πολλοί γονείς των Μάγια δίνουν στα παιδιά τους τεράστια ελευθερία. “Αντί ο γονέας να θέτει τον στόχο -και στη συνέχεια να πρέπει να προσφέρει κίνητρα και ανταμοιβές για την επίτευξη αυτού του στόχου- το παιδί θέτει τον στόχο”. “Στη συνέχεια, οι γονείς υποστηρίζουν αυτόν τον στόχο με όποιον τρόπο μπορούν”.

Από την άλλη πλευρά, τα περισσότερα επίσημα σχολεία στην Αμερική και σε παρόμοιες βιομηχανικές χώρες αποτελεί το αντίθετο ενός τόπου όπου τα παιδιά έχουν την αυτονομία να κάνουν τις δικές τους επιλογές. Στη μελέτη της, η Rogoff σημειώνει: “Μπορεί [ορισμένα αμερικανικά] παιδιά να παραιτούνται από τον έλεγχο της προσοχής τους όταν αυτή διαχειρίζεται πάντα από έναν ενήλικα”.

Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς: Αντί να είστε εκείνοι που επιβάλλουν αυστηρούς κανόνες σε πράγματα όπως ο χρόνος στην οθόνη, βοηθήστε τα παιδιά σας να δημιουργήσουν τα δικά τους όρια. Ο στόχος είναι να τα κάνετε να καταλάβουν γιατί ο χρόνος τους στην οθόνη πρέπει να είναι περιορισμένος. Όσο περισσότερο παίρνετε αποφάσεις μαζί τους, αντί για αυτά, τόσο περισσότερο μπορεί να είναι πρόθυμα να ακούσουν την καθοδήγησή σας.

2. Ικανότητα

Σκεφτείτε κάτι στο οποίο είστε καλοί, όπως το να μαγειρεύετε ένα νόστιμο γεύμα ή να παρκάρετε παράλληλα σε έναν στενό χώρο. Η επάρκεια είναι μια καλή αίσθηση, έτσι δεν είναι; Και αυτό το συναίσθημα μεγαλώνει παράλληλα με την ικανότητά σας να επιτύχετε επιτυχία στη ζωή.

Δυστυχώς, η χαρά της προόδου είναι ένα συναίσθημα που φθίνει μεταξύ των παιδιών σήμερα. Πολύ συχνά, στα παιδιά δίνεται το μήνυμα ότι δεν είναι ικανά σε αυτό που κάνουν. Τα τυποποιημένα τεστ, για παράδειγμα, συμβάλλουν σημαντικά σε αυτό το πρόβλημα, επειδή δεν λαμβάνουν υπόψη το γεγονός ότι τα διαφορετικά παιδιά έχουν διαφορετικούς ρυθμούς ανάπτυξης.

Εάν ένα παιδί δεν τα πηγαίνει καλά στο σχολείο και δεν λαμβάνει την απαραίτητη εξατομικευμένη υποστήριξη, μπορεί να αρχίσει να πιστεύει ότι η επίτευξη ικανότητας είναι αδύνατη. Έτσι, σταματά να προσπαθεί. Ελλείψει επάρκειας στην τάξη, στρέφει τα παιδιά σε δυνητικά ανθυγιεινές διεξόδους για να βιώσουν το αίσθημα της ανάπτυξης και της εξέλιξης.

Οι εταιρείες που κατασκευάζουν παιχνίδια, εφαρμογές και άλλους πιθανούς αντιπερισπασμούς είναι στην ευχάριστη θέση να καλύψουν αυτό το κενό, πουλώντας έτοιμες λύσεις για τα ψυχολογικά εφόδια που λείπουν από τα παιδιά. Ξέρουν ότι οι καταναλωτές απολαμβάνουν πολύ να ανεβαίνουν επίπεδο, όπως το να κερδίζουν περισσότερους ακόλουθους ή να κάνουν like. Όλα αυτά τα επιτεύγματα παρέχουν τη γρήγορη ανατροφοδότηση της επίτευξης που αισθάνονται καλά.

Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς: Να επανεξετάσουν τη σημασία των δομημένων ακαδημαϊκών ή αθλητικών δραστηριοτήτων, καθώς και τις πιέσεις και τις προσδοκίες που τις περιβάλλουν. Συζητήστε με το παιδί σας για το τι του αρέσει να κάνει και ενθαρρύνετέ το να το επιδιώκει με τρόπους που του δίνουν την αίσθηση της επάρκειας.

3. Συγγένεια

Όλοι μας έχουμε ανάγκη το αίσθημα της σύνδεσης. Θέλουμε να καταλαβαίνουμε τους άλλους και να γινόμαστε κατανοητοί εμείς οι ίδιοι. Η ευκαιρία να ικανοποιηθεί αυτή η ανάγκη για σχετικότητα στα παιδιά παρέχεται μέσω του παιχνιδιού με τους άλλους.

Στον σημερινό κόσμο, ωστόσο, η ίδια η φύση του παιχνιδιού αλλάζει ραγδαία. Ενώ στις προηγούμενες γενιές επιτρεπόταν να παίζουν μετά το σχολείο και να δημιουργούν στενούς κοινωνικούς δεσμούς, πολλά παιδιά σήμερα μεγαλώνουν από γονείς που περιορίζουν το παιχνίδι στην ύπαιθρο λόγω αβάσιμων φόβων για “παιδεραστές, τροχαία και νταήδες“, σύμφωνα με μια έρευνα σε γονείς.

“Για περισσότερα από 50 χρόνια, ο ελεύθερος χρόνος παιχνιδιού των παιδιών μειώνεται συνεχώς, και αυτό τα εμποδίζει να μετατραπούν σε ενήλικες με αυτοπεποίθηση”, σημειώνει ο συγγραφέας. Δυστυχώς, αυτό δεν αφήνει σε πολλά παιδιά άλλη επιλογή από το να μείνουν σε εσωτερικούς χώρους, να παρακολουθήσουν δομημένα προγράμματα ή να βασιστούν στην τεχνολογία για να συνδεθούν με άλλους.

Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς: Βεβαιωθείτε ότι δίνετε χρόνο στο παιδί σας να αλληλεπιδράσει με άλλα παιδιά. Το ελεύθερο παιχνίδι, χωρίς την καθοδήγηση των γονέων, των προπονητών και των δασκάλων, τους δίνει την ευκαιρία να συνδεθούν και να σχετιστούν με συνομηλίκους. Αν δεν βρίσκουν τη συγγένεια εκτός σύνδεσης, μην εκπλαγείτε αν πάνε να την αναζητήσουν στο διαδίκτυο.