Προχωρημένος καρκίνος του προστάτη: Το Relugolix υπερέχει της leuprolide

Μια μελέτη διαπίστωσε ότι για τους άνδρες με προχωρημένο καρκίνο του προστάτη, το φάρμακο relugolix (αναστολέας υποδοχέων των ανδρογόνων) το οποίο λαμβάνεται ως χάπι (GnRH), διατηρεί καλύτερα την καταστολή των επιπέδων της τεστοστερόνης σε σύγκριση με το leuprolide που λαμβάνεται σε ενέσιμη μορφή (GnRH). Από την άλλη, σε μια δεύτερη μελέτη, η ενζουλουταμίδη συσχετίστηκε με βελτιωμένη επιβίωση των ασθενών με μη μεταστατικό ανθεκτικό στον ευνουχισμό καρκίνο του προστάτη, σε σύγκριση με ένα εικονικό φάρμακο. Σε αυτά τα ευρήματα κατέληξαν δύο μελέτες που δημοσιεύθηκαν στο διαδικτυακό περιοδικό New England Journal of Medicine, στις 29 Μαΐου.

Ποια ήταν τα ευρήματα των δύο μελετών;

Στην πρώτη μελέτη, ο Neal D. Shore, από το Κέντρο Ουρολογικής Έρευνας της Καρολίνα και οι συνεργάτες του, ανέθεσαν τυχαία σε ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο του προστάτη, να λαμβάνουν relugolix (ως χάπι μία φορά την ημέρα) ή leuprolide (σε ενέσιμη μορφή, κάθε τρεις μήνες) για 48 εβδομάδες (622 και 308 ασθενείς, αντίστοιχα). Οι ερευνητές κατά τη μελέτη τους διαπίστωσαν ότι το 96,7% των ανδρών που έλαβαν relugolix και το 88,8% των ανδρών που έλαβαν leuprolide, διατήρησαν την παρατεταμένη καταστολή της τεστοστερόνης τους (σε επίπεδα ευνουχισμού) έως και για 48 εβδομάδες. Η υπεροχή του relugolix έναντι του leuprolide, αποδείχθηκε επίσης και σε όλα τα άλλα βασικά σημεία που διερευνήθηκαν από τους ερευνητές.

Στην δεύτερη μελέτη, η Cora N. Sternberg, από το Weill Cornell Medicine της Νέας Υόρκης και οι συνεργάτες της, διεξήγαγαν μια διπλή-τυφλή μελέτη, στην οποία έλαβαν μέρος άνδρες με μη μεταστατικό, ανθεκτικό στον ευνουχισμό καρκίνο του προστάτη και με ένα ραγδαία αυξανόμενο επίπεδο ενός αντιγόνου του προστάτη, οι οποίοι λάμβαναν αναστολείς των υποδοχέων των ανδρογόνων. Οι συμμετέχοντες έλαβαν τυχαία τον τρόπο θεραπείας τους, έτσι άλλοι λάμβαναν ενζουλουταμίδη και άλλοι λάμβαναν ένα εικονικό φάρμακο (933 και 468 ασθενείς, αντίστοιχα). Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η μέση συνολική επιβίωση των συμμετεχόντων ήταν 67 μήνες στην ομάδα της ενζουλουταμίδης και 56,3 μήνες στην ομάδα του εικονικού φαρμάκου, αντίστοιχα (λόγος κινδύνου για θάνατο, 0,73).

Συμπερασματικά

Οι ερευνητές, σχολιάζοντας τα αποτελέσματα των δύο αυτών μελετών, υπογράμμισαν ότι με τα συγκεκριμένα ευρήματα ενισχύεται περεταίρω η ένδειξη ότι οι αναστολείς των υποδοχέων των ανδρογόνων, όχι μόνο καθυστερούν τον χρόνο της μετάστασης του καρκίνου του προστάτη, αλλά ταυτόχρονα βελτιώνουν και τη συνολική επιβίωση των ανδρών με μη μεταστατικό, ανθεκτικό στον ευνουχισμό καρκίνο του προστάτη.