Τα γονίδια επηρεάζουν την ανθρώπινη συμπεριφορά;

Μια γενικευμένη παραδοχή στην εξελικτική ψυχολογία είναι ότι ο τρόπος που ενεργούμε επηρεάζεται από τα γονίδια που διαθέτουμε. Υπάρχουν βάσιμες αποδείξεις γι’ αυτό; Είναι τα αποτελέσματά μας προκαθορισμένα από τη βιολογία μας; Τα πιο ενδιαφέροντα ευρήματα σχετικά με αυτό το θέμα προέρχονται από μελέτες διδύμων.

Υπάρχουν αποδείξεις ότι τα γονίδια επηρεάζουν την ανθρώπινη συμπεριφορά;

Η μελέτη των πανομοιότυπων διδύμων που μεγαλώνουν χωριστά είναι ένα φυσικό πείραμα όπου δύο άτομα με τα ίδια ακριβώς γονίδια μεγαλώνουν σε διαφορετικά περιβάλλοντα. Αν αποδειχθεί ότι μοιάζουν, τότε η ομοιότητα μπορεί να αποδοθεί στον γονότυπο.

Οι αναλυτές της συμπεριφοράς κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η γενετική παίζει μεγάλο ρόλο στην προσωπικότητα, εξηγώντας περίπου τις μισές από τις διαφορές στα αποτελέσματα των τεστ προσωπικότητας και ακόμη περισσότερες από τις διαφορές στις βαθμολογίες IQ.

Εκτός από αυτά τα επιστημονικά ευρήματα, οι ερευνητές εντυπωσιάστηκαν από πολλές προφανείς ομοιότητες μεταξύ των διδύμων όταν επανενώθηκαν για πρώτη φορά μετά τον χωρισμό τους από τη γέννηση. Πολλά από τα ζευγάρια ντύνονταν παρόμοια ή είχαν το ίδιο κούρεμα, ή γυαλιά. Περιέγραψαν αξιοσημείωτες ομοιότητες στα χόμπι και τα ενδιαφέροντα. Ένα ζευγάρι ανέφερε ότι ήταν τα μόνα στη γειτονιά τους που κατασκεύαζαν ένα κυκλικό παγκάκι γύρω από ένα δέντρο στην αυλή τους.

Όσο εντυπωσιακές και αν είναι αυτές οι ιστορίες, παραμένουν απλά ανέκδοτα και δεν έχουν καμία επιστημονική αξία. Το κύριο πρόβλημα είναι ότι υπάρχει μεροληψία επιβεβαίωσης. Αν ένα ζευγάρι διδύμων φοράει το ίδιο καπέλο του μπέιζμπολ, τείνουμε να το ερμηνεύουμε ως ένα θαυμάσιο παράδειγμα γενετικού ελέγχου των λεπτομερειών της συμπεριφοράς. Αν όμως τα δίδυμα εμφανιστούν φορώντας διαφορετικά καπέλα, αγνοούμε αυτή τη διαφορά αλλά αντιθέτως καταγράφουμε κάποιες ομοιότητες, όπως το ότι και οι δύο δίδυμοι μαύρο πουκάμισο.

Τα πανομοιότυπα δίδυμα που χωρίζονται κατά τη γέννηση έχουν κάποιες εντυπωσιακές διαφορές. Αν ο ένας δίδυμος είναι σχιζοφρενής, δεν υπάρχει παρά μια πιθανότητα να διαγνωστεί και ο άλλος με την ίδια ψυχική διαταραχή. Αυτό είναι εντυπωσιακό δεδομένου ότι η σχιζοφρένεια πιστεύεται ότι έχει βάση στη βιολογία του εγκεφάλου. (Το ίδιο ισχύει και για την πολιτική τοποθέτηση).

Πρέπει επίσης να αναγνωρίσουμε ότι οι πανομοιότυποι δίδυμοι αποτελούν μια ειδική περίπτωση της οποίας η σημασία για τη συμπεριφορά των απλών ανθρώπων είναι αμφισβητήσιμη. Το πρόβλημα είναι ότι πολλά χαρακτηριστικά επηρεάζονται από πολλαπλά γονίδια. Αν εμπλέκονται έξι γονίδια, οι πανομοιότυποι δίδυμοι θα είναι ίδιοι επειδή έχουν και τα έξι γονίδια. Ωστόσο, αν το καθένα από αυτά τα γονίδια ληφθεί χωριστά, μπορεί να μην έχει ανιχνεύσιμη επίδραση στο χαρακτηριστικό που μας ενδιαφέρει, αν μελετηθεί στον γενικό πληθυσμό.

Αυτή η πτυχή (γνωστή ως επίσταση) μπορεί να βοηθήσει να εξηγηθεί γιατί είναι τόσο δύσκολο να δημιουργηθεί μια βιοχημική αλυσίδα αιτιώδους συνάφειας μεταξύ συγκεκριμένων γονιδίων και σύνθετων ανθρώπινων συμπεριφορών, παρόλο που οι ερευνητές έχουν καταβάλει ηρωικές προσπάθειες για να εξηγήσουν διάφορα χαρακτηριστικά, όπως η αναζήτηση της αίσθησης ως συνάρτηση των υποδοχέων ντοπαμίνης, και έχουν διερευνήσει διάφορα υποψήφια γονίδια για να εξηγήσουν την εγκληματική βία.

Βιοχημεία και συμπεριφορά

Η διαπίστωση ότι ορισμένα χαρακτηριστικά συμπεριφοράς είναι κληρονομικά δεν αποτελεί το τέλος της επιστημονικής αποστολής, αλλά στην πραγματικότητα την αρχή. Πρέπει να γνωρίζουμε όχι μόνο ότι τα γονίδια επηρεάζουν τη συμπεριφορά, αλλά πρέπει επίσης να καθορίσουμε ποια γονίδια εμπλέκονται και πώς επηρεάζουν τη βιοχημεία των εγκεφαλικών κυττάρων με τρόπους που επηρεάζουν τη συμπεριφορά.

Ένα από τα πρώτα προγράμματα αφορούσε την εργασία στους υποδοχείς της ντοπαμίνης που εμπλέκονται στην αναζήτηση αισθήσεων.

Η έρευνα αυτή αποδείχθηκε επιτυχής. Ωστόσο, η επιτυχία ήταν περιορισμένη, επειδή η παραλλαγή στον υποδοχέα της ντοπαμίνης εξηγούσε μόνο ένα μικρό μέρος των ατομικών διαφορών στο χαρακτηριστικό της αναζήτησης της αίσθησης. Μια άλλη μελέτη εξέτασε τα λεγόμενα “γονίδια του πολεμιστή” που υπερτερούν μεταξύ των βίαιων εγκληματιών. Οι δικηγόροι υπεράσπισης ενθουσιάστηκαν από αυτό το εύρημα, διότι προσέφερε μια νέα στρατηγική υπεράσπισης για τους βίαιους παραβάτες, δηλαδή ότι δεν ήταν πλήρως υπεύθυνοι για τις πράξεις τους επειδή τα γονίδιά τους τους οδήγησαν σε αυτή τη πράξη.

Ωστόσο, αυτή η γενετική υπεράσπιση ήταν μια αποτυχία. Τα γονίδια του πολεμιστή επηρεάζουν τη βίαιη συμπεριφορά μόνο στη μικρή κατηγορία ατόμων που μεγαλώνουν σε εξαιρετικά κακοποιητικά σπίτια. Τα παιδιά που μεγαλώνουν από στοργικούς γονείς είναι πολύ απίθανο να εμπλακούν σε όργια ανεξέλεγκτης επιθετικότητας.

Έτσι, υπάρχει μια εντυπωσιακή αντίφαση μεταξύ της φαινομενικής σαφήνειας των πρώτων ερευνών μέσω μελετών διδύμων και υιοθεσίας, οι οποίες διαπίστωσαν σαφείς και ουσιαστικές επιδράσεις της γενετικής κληρονομιάς στην προσωπικότητα και τη συμπεριφορά, και των μεταγενέστερων προσπαθειών να επεξεργαστούν τον τρόπο με τον οποίο διαδραματίζονται αυτές οι επιδράσεις.

Προσαρμογή χωρίς γονίδια

Αν και είναι δύσκολο να αρνηθεί κανείς τις γενετικές επιρροές στην ανθρώπινη συμπεριφορά, όποιος προσπαθεί να εξηγήσει τι κάνει ένα άτομο με όρους απλών βιοχημικών διαφορών είναι πιθανό να απογοητευτεί. Οι ψυχολόγοι της προσωπικότητας αναγνωρίζουν ότι οι επιδράσεις των γονιδίων είναι δύσκολο να διαχωριστούν από τις περιβαλλοντικές επιδράσεις. Τα παιδιά που μεγαλώνουν στο ίδιο σπίτι βιώνουν το περιβάλλον αυτό πολύ διαφορετικά, επειδή έχουν ξεχωριστή ιδιοσυγκρασία, αντιμετωπίζονται διαφορετικά από τους γονείς και τα αδέλφια και ακολουθούν διαφορετικά ενδιαφέροντα με διαφορετικούς συντρόφους.

Για παράδειγμα, ένα παιδί με μεγαλύτερη περιέργεια θα καλλιεργήσει ποικίλα ενδιαφέροντα και δραστηριότητες που τροφοδοτούν τη δίψα για γνώση, ενώ τα λιγότερο περίεργα αδέρφια θα αντλήσουν πολύ λιγότερα πνευματικά ερεθίσματα από το οικογενειακό τους περιβάλλον. Τέτοιες διαφορές μεταξύ των αδελφών σε ό,τι αποκομίζουν από το περιβάλλον είναι εξίσου σημαντικές όσο και τα γονίδια για τον καθορισμό της προσωπικότητας και της νοημοσύνης.

Έτσι, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο τρόπος που ενεργούμε επηρεάζεται από τα γονίδια με αρκετά γενικευμένους τρόπους. Ορισμένα άτομα γεννιούνται με την τάση να είναι εξωστρεφή, να είναι ευτυχισμένα, συναισθηματικά αντιδραστικά, κοινωνικά, δημιουργικά ή ευφυή. Ωστόσο, δεν έχουμε καλή κατανόηση κανενός από τους σχετικούς βιοχημικούς μηχανισμούς.

Επιπλέον, δεν υπάρχει ικανοποιητική εξήγηση των υποκείμενων βιοχημικών μηχανισμών στις περισσότερες περιπτώσεις. Υπάρχει μια σημαντική διάκριση μεταξύ των προδιαθέσεων της προσωπικότητας και της πραγματικής συμπεριφοράς. Η προσωπικότητα μπορεί να είναι γενετικά κληρονομική σε κάποιο βαθμό, αλλά η ανθρώπινη συμπεριφορά δεν είναι ποτέ.

Οι μέλισσες έχουν μια σύνθετη αλληλουχία υγιεινής συμπεριφοράς που συνίσταται στην εύρεσή των μολυσμένων προνυμφών και στην απομάκρυνσή τους από την κυψέλη – μια αλληλουχία που γίνεται κατανοητή με όρους Μεντελική (ή Μεντελιανή) κληρονομικότητα με ένα γονίδιο για το ξεκαθάρισμα και ένα άλλο για την απομάκρυνση των νεκρών προνυμφών.  Όσον αφορά τους ανθρώπους, μπορεί να έχουμε ή να μην έχουμε έντονες τάσεις υγιεινής, αλλά σίγουρα δεν υπάρχει γονίδιο για τον καθαρισμό της ντουλάπας.