Τα παιδιά με αυτισμό παρουσιάζουν συχνότερα προβλήματα στο στομάχι;

Τα παιδιά με αυτισμό είναι πιο πιθανό να έχουν συμπτώματα συνδρόμου ευερέθιστου εντέρου από ό,τι τα άλλα παιδιά.

Η διαταραχή του φάσματος του αυτισμού (ΔΑΦ) ορίζεται συνήθως από τα κοινωνικά και συμπεριφορικά συμπτώματά της, και τα παράπονα για προβλήματα στο στομάχι μεταξύ των παιδιών με ΔΑΦ μερικές φορές καταγράφονται ως απλές ιστορίες.

Αλλά μια νέα μελέτη, που δημοσιεύεται στο περιοδικό Pediatrics, είναι η πρώτη του είδους της που αναλύει όλες τις δημοσιευμένες, αξιολογημένες έρευνες σχετικά με τα γαστρεντερικά  προβλήματα σε παιδιά με ΔΑΦ. Δείχνει ότι τα αυτιστικά παιδιά όντως αντιμετωπίζουν περισσότερα (και σοβαρότερα) στομαχικά προβλήματα σε σχέση με άλλα παιδιά της ηλικίας τους.

Οι ερευνητές από το Κέντρο Αυτισμού Marcus, το Children’s Healthcare of Atlanta και την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Emory διαπίστωσαν ότι αυτά τα συμπτώματα του γαστρεντερικού είναι πραγματικά και επιζήμια για τα παιδιά. Η μελέτη αποκάλυψε ότι τα παιδιά με ΔΑΦ είναι πιο πιθανό να έχουν δυσκοιλιότητα και διάρροια και να παραπονιούνται για κοιλιακό πόνο.

Μπορεί τα γαστρεντερικά προβλήματα των αυτιστικών παιδιών να οφείλονται στην διατροφή;

Οι ερευνητές δεν γνωρίζουν γιατί τα αυτιστικά παιδιά είναι πιο πιθανό να έχουν στομαχικά προβλήματα, αλλά η επιλεκτική διατροφή και άλλοι διατροφικοί περιορισμοί που χαρακτηρίζουν ορισμένα παιδιά με ΔΑΦ φαίνεται να παίζουν ρόλο στα γαστρεντερικά τους προβλήματα.

Τα παιδιά με ΔΑΦ είναι γνωστό ότι αντιμετωπίζουν προβλήματα σίτισης και συναφή διατροφικά ζητήματα. Αυτές οι ανησυχίες αφορούν συχνότερα τις έντονες προτιμήσεις για τα λίπη, τα σνακ και τα επεξεργασμένα τρόφιμα και την απόρριψη των φρούτων και των λαχανικών. Αυτό το μοτίβο επιλεκτικότητας των τροφίμων μπορεί να επιδεινώσει τα συμπτώματα του γαστρεντερικού συστήματος, όπως ο κοιλιακός πόνος ή η δυσκοιλιότητα.

Μακροπρόθεσμα, αυτά τα γαστρεντερικά συμπτώματα μπορεί να είναι επιζήμια. Τα ατυχήματα, ακόμη και από παιδιά που εκπαιδεύονται στην τουαλέτα, είναι μια πιθανή συνέπεια. Τα παιδιά με γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση (ΓΟΠ) διατρέχουν επίσης αυξημένο κίνδυνο για καρκίνο του οισοφάγου, εάν η πάθηση δεν αντιμετωπιστεί.

Η αποτελεσματική επικοινωνία αποτελεί πρόκληση για κάθε παιδί, αλλά μπορεί να είναι ιδιαίτερα δύσκολο για τα παιδιά με αυτισμό να εκφράσουν ότι αισθάνονται.

Και, όπως υποδηλώνουν τα ευρήματα, ορισμένα από τα συμπτώματα συμπεριφοράς τους μπορεί στην πραγματικότητα να προέρχονται από γαστρεντερικά προβλήματα. Η δυσφορία και ο πόνος των γαστρεντερικών προβλημάτων, όπως η δυσκοιλιότητα και η διάρροια, μπορεί να οδηγήσουν σε αυτό που φαινομενικά μοιάζει με διαταραγμένη συμπεριφορά.

Διάφορα ζητήματα έχουν εμποδίσει τη σύνδεση μεταξύ ΔΑΦ και γαστρεντερικών διαταραχών να λάβει την προσοχή και τη μελέτη που της αξίζει – και ένας μύθος υπήρξε ιδιαίτερα επιζήμιος.

Ο μύθος αυτός είναι ο αβάσιμος ισχυρισμός ότι οι εμβολιασμοί προκάλεσαν με κάποιο τρόπο μια φλεγμονώδη γαστρεντερική νόσο, η οποία στη συνέχεια προκάλεσε τον αυτισμό, εμπόδισε σημαντικά την πρόοδο σε αυτόν τον τομέα για χρόνια. Αυτή η διαμάχη απέσπασε την προσοχή από τις γαστρεντερικές ανάγκες των παιδιών με ΔΑΦ, και οι ερευνητές ελπίζουν ότι το έργο τους θα βοηθήσει να ωθήσει την ανανέωση των επενδύσεων για την αντιμετώπιση αυτών των αναγκών.

Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς για να βοηθήσουν τα αυτιστικά παιδιά τους με τα γαστρεντερικά προβλήματά τους;

Τα γαστρεντερικά παράπονα των παιδιών πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη και η επικοινωνία μεταξύ γιατρών και γονέων είναι το κλειδί, ειδικά για τα παιδιά που δυσκολεύονται να μιλήσουν μόνα τους.

Συνιστάται στους γιατρούς να ρωτούν τους γονείς των παιδιών με ΔΑΦ συγκεκριμένα για τις λειτουργίες και τα συμπτώματα του γαστρεντερικού τους συστήματος.

Θα πρέπει να ζητούν από τις οικογένειες πληροφορίες σχετικά με τα χαρακτηριστικά των κοπράνων του παιδιού καθώς και για συμπεριφορές, όπως η αυξημένη ευερεθιστότητα, πριν από τη χρήση της τουαλέτας. Ομοίως, οι ερωτήσεις σχετικά με τις συμπεριφορές κατά τη διάρκεια του φαγητού και με συγκεκριμένες τροφές μπορεί να αποκαλύψουν ανησυχίες για τους γιατρούς. Ανοιχτές ερωτήσεις όπως: -Έχετε ανησυχίες ότι το στομάχι του παιδιού σας πονάει;- είναι επίσης χρήσιμες.

Οι γονείς θα πρέπει να καταγράφουν τις συνήθειες του παιδιού τους και να αναφέρουν τυχόν προβλήματα στον παιδίατρό τους.

Θα πρέπει οι γονείς να καταγράφουν τα παράπονα των παιδιών τους, φροντίζοντας να συμπεριλάβουν τη διατροφή του παιδιού, τις κινήσεις του εντέρου και τις συμπεριφορές. Μπορεί να βρεθεί ένα μοτίβο που μπορεί να βοηθήσει τον παιδίατρο, τον γαστρεντερολόγο ή τον διατροφολόγο να εντοπίσει ένα πιθανό πρόβλημα.