Μελέτη ανοσοθεραπείας για προχωρημένους συμπαγείς όγκους

Η θεραπεία Τ-κυττάρων ADP-A2M4, η οποία έχει σχεδιαστεί για να εκφράζει έναν υποδοχέα Τ-κυττάρων (TCR), που στρέφεται κατά του καρκινικού αντιγόνου MAGE-A4, ανταποκρίθηκε θετικά σε ασθενείς με πολλαπλούς τύπους στερεών όγκων, όπως το αρθρικό σάρκωμα, ο καρκίνος της κεφαλής και του τραχήλου και ο καρκίνος του πνεύμονα, σύμφωνα με τα αποτελέσματα μιας κλινικής μελέτης Φάσης Ι, που πραγματοποίησαν ερευνητές από το Κέντρο Καρκίνου του Πανεπιστημίου του Τέξας.

Τι έδειξε η μελέτη;

Ανάμεσα στους 38 ασθενείς, οι οποίοι υποβλήθηκαν στη θεραπεία, τα κύτταρα Τ ADP-A2M4 οδήγησαν σε συνολική ανταπόκριση (OR) ή συρρίκνωση του όγκου σε 9 ασθενείς (23,7%) και σταθεροποίηση της νόσου σε 18 ασθενείς (47,4%).

Τα δεδομένα της μελέτης κοινοποιήθηκαν σε μια προφορική παρουσίαση στην Ετήσια Συνάντηση της Αμερικανικής Εταιρείας Κλινικής Ογκολογίας του 2020, από τον κύριο ερευνητή David Hong, MD, καθηγητή της Ερευνητικής Καρκινικής Θεραπευτικής.

«Μέχρι στιγμής, οι διαθέσιμες κυτταρικές θεραπείες δεν ήταν ισχυρές για τη θεραπεία στερεών όγκων, επειδή τα αντιγόνα που εκφράζονται από αυτές δεν περιορίζονται στους όγκους», δήλωσε ο Hong. «Σε αυτή τη μελέτη, παρατήρησα σημαντικές αποκρίσεις σε αρκετούς ασθενείς και τα αποτελέσματα δείχνουν ότι υπάρχει πιθανότητα αυτή η θεραπεία, να βοηθήσει στη θεραπεία των συμπαγών όγκων», πρόσθεσε.

Η θετική κυτταρική θεραπεία, είναι μια μορφή ανοσοθεραπείας, που τροποποιεί τα ανοσοκύτταρα, με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι πιο αποτελεσματικά στην ανοσοαπόκριση κατά του καρκίνου.

Για την θετική θεραπεία Τ-κυττάρων ADP-A2M4, τα Τ-κύτταρα απομονώθηκαν από τους ασθενείς και σχεδιάστηκαν για να εκφράσουν τον υποδοχέα TCR που στοχεύει την MAGE-A4, μια πρωτεΐνη που συνήθως εκφράζεται στους όρχεις, αλλά υπάρχει και σε ορισμένους καρκίνους.

Σε αντίθεση με τα τροποποιημένα Τ –κύτταρα, με υποδοχέα αντιγόνου (CAR), τα οποία στοχεύουν επιφανειακές πρωτεΐνες στα καρκινικά κύτταρα, η θετική θεραπεία Τ-κυττάρων TCR, είναι σε θέση να στοχεύσει τις πρωτεΐνες που βρίσκονται μέσα στο κύτταρο, αναγνωρίζοντας τα θραύσματα των πρωτεϊνών που είναι συνδεδεμένα με τις πρωτεΐνες που σχηματίζονται στην κυτταρική επιφάνεια.

Η μελέτη Φάσης Ι, σχεδιάστηκε ως μελέτη κλιμάκωσης της δόσης, με στόχο να αξιολογήσει την ασφάλεια, την ανεκτικότητα και την αντικαρκινική δράση της ADP-A2M4, σε ασθενείς με προχωρημένους συμπαγείς όγκους με έκφραση της πρωτεΐνης MAGE-A4. Σημειώνεται ότι οι ασθενείς που συμμετείχαν στη μελέτη είχαν αρθρικό σάρκωμα, καρκίνο των ωοθηκών, καρκίνο κεφαλής και λαιμού, καρκίνο του στομάχου, λιποσάρκωμα μυκοειδών στρογγυλών κυττάρων, καρκίνο των πνευμόνων, καρκίνο της ουροδόχου κύστης, καρκίνο του οισοφάγου και μελάνωμα.

Η θεραπεία πέτυχε σημαντικές αποκρίσεις σε συγκεκριμένες ομάδες ασθενών που έλαβαν μέρος στη δοκιμή. Συγκεκριμένα, οι ασθενείς με αρθρικό σάρκωμα παρουσίασαν ποσοστό συνολικής ανταπόκρισης 43,8% και ποσοστό ελέγχου της νόσου άνω του 90%. Η μέση διάρκεια ανταπόκρισης σε αυτούς τους ασθενείς ήταν 28 εβδομάδες και η μέση επιβίωση τους χωρίς να παρατηρηθεί εξέλιξη στη νόσο ήταν 20 εβδομάδες. Επιπρόσθετα, σημαντικές αποκρίσεις παρατηρήθηκαν και σε ασθενείς με καρκίνο του πνεύμονα και καρκίνο κεφαλής και λαιμού.

Οι περισσότεροι ασθενείς (97,4%), εμφάνισαν κάποιες παρενέργειες, όπως χαμηλούς αριθμούς των κυττάρων του αίματος (λεμφοπενία, λευκοπενία, ουδετεροπενία, αναιμία και θρομβοπενία). Οι μισοί από τους ασθενείς παρουσίασαν σύνδρομο απελευθέρωσης κυτοκίνης. Δύο ασθενείς απεβίωσαν και ο θάνατος τους συσχετίστηκε με τη μελέτη, γεγονός που οδήγησε στην τροποποίηση του σχήματος λεμφοεπιβίβασης και των κριτηρίων επιλεξιμότητας.

«Οι παρενέργειες που παρατηρήθηκαν στη μελέτη, έμοιαζαν σε μεγάλο βαθμό με εκείνες που βιώνουν οι ασθενείς με καρκίνο, οι οποίοι υποβάλλονται σε χημειοθεραπεία με λεμφοδιεγερτική και κυτταρική θεραπεία», δήλωσε ο Hong. Αυτή η μελέτη υποδηλώνει ότι οι θετικές κυτταρικές θεραπείες, ενδεχομένως να παίξουν σημαντικό ρόλο στο μέλλον, στην αντιμετώπιση των συμπαγών όγκων.