Το να μιλάς περισσότερες από μια γλώσσες, σου ανοίγει πολλές κοινωνικές πόρτες και σου προσφέρει διάφορα οφέλη στο τομέα της απασχόλησης, αλλά δεν βελτιώνει την γενική σου διανοητική ικανότητα, σύμφωνα με νέα μελέτη του Western Brain and Mind Institute, που πραγματοποιήθηκε σε 11.000 άτομα και δημοσιεύθηκε τις περασμένες ημέρες στο περιοδικό Psychological Science.

Σε κάνει πιο έξυπνο το να μιλάς περισσότερες από μια γλώσσες;

Περίπου 11.000 συμμετέχοντες, από όλο τον κόσμο ολοκλήρωσαν 12 διαδικτυακές γνωστικές δοκιμές, οι οποίες αξιολογούσαν τη λογική, τη μνήμη, τον προγραμματισμό, τις οπτικοχωρικές δεξιότητες και την προσοχή τους. Το κάθε άτομο, επίσης, γνωστοποίησε το αν μιλούσε μια ή περισσότερες γλώσσες. Τα στοιχεία αναλύθηκαν και σύμφωνα με τα αποτελέσματα η διγλωσσία δεν τροφοδοτεί τις ψυχικές δεξιότητες του ανθρώπου. Συγκεκριμένα, η μελέτη διαπίστωσε ότι η διγλωσσία δεν παρέχει γνωστικά πλεονεκτήματα.

Όπως εξηγεί η Emily Nichols, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και μεταδιδακτορική φοιτήτρια στην σχολή ανάπτυξης και εκπαίδευσης Brain Lab, οι 11.000 συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε δύο προσεκτικά δομημένες ομάδες, μια μονόγλωσση και μια δίγλωσση και διαπιστώθηκε ότι δεν υπήρχαν σημαντικές διαφορές μεταξύ τους στις γνωστικές εξετάσεις που διεκπεραίωσαν.

Η Nichols, διευκρίνισε ότι προηγούμενες ερευνητικές μελέτες έχουν δείξει ότι το «δίγλωσσο πλεονέκτημα» είναι πραγματικό, ωστόσο αυτές οι μελέτες τείνουν να χρησιμοποιούν μικρά δείγματα και να επικεντρώνονται σε πολύ συγκεκριμένες δομές, που ενδέχεται να μην μπορούν να γενικευτούν. Αντιθέτως, σε αυτή την μελέτη οι δυο ομάδες συγκρίθηκαν σε ένα εύρη φάσμα γνωστικών τεστ και όπως ισχυρίζεται η Nichols, εάν η διγλωσσία έδινε κάποιο γενικό γνωστικό πλεονέκτημα, τότε με αυτά τα τεστ θα ήταν εμφανές και οι επιστήμονες θα μπορούσαν να το δουν, κάτι που σαφώς δεν έκαναν.

Σημειώνεται ότι τα γνωστικά τεστ που αναπτύχθηκαν από τον νευροεπιστήμονα Δρ. Adrian Owen και την ομάδα του, έχουν χρησιμοποιηθεί σε εκατοντάδες επιστημονικές μελέτες για τον εντοπισμό ελλειμμάτων και διαφορών, μεταξύ διάφορων κλινικών και υγιών πληθυσμών. «Ένα ερώτημα που γεννιέται σε αυτόν τον τομέα, είναι εάν οι δοκιμές που χρησιμοποιούνται είναι αρκετά ευαίσθητες, ώστε να μπορουν να ανιχνεύσουν μικρές διαφορές μεταξύ διαφορετικών ομάδων», δήλωσε ο Owen, καθηγητής της Ιατρικής και Οδοντιατρικής Σχολής Schulich και ανώτερος συγγραφέας της μελέτης. Όπως επισήμανε, οι προηγούμενες μελέτες είχαν διαβεβαιώσει ότι αυτά τα τεστ μπορούσαν να εντοπίσουν διαφορές ανάμεσα σε μονόγλωσσους και δίγλωσσους, «και δεν βρέθηκε μόνο μια διαφορά» σημείωσε.

Συμπερασματικά

Τα ευρήματα της μελέτης αυτής, σύμφωνα με τους ερευνητές, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να ερμηνευθούν ως «καλά» για τους μονόγλωσσους και ως «κακά» για τους δίγλωσσους. «Παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει γνωστικό πλεονέκτημα, τα ευρύτερα κοινωνικά οφέλη, οι ευκαιρίες απασχόλησης και ο τρόπος ζωής που πιστώνεται σε αυτούς που μιλούν και δεύτερη γλώσσα είναι σαφώς πολλά» κατέληξε η Nichols.