Τα Τ-κύτταρα που στοχεύουν στις μεταλλάξεις των πρωτεϊνών p53, μπορούν να συλλεχθούν μέσω του περιφερικού αίματος των ασθενών με μεταστατικούς στέρεους επιθηλιακούς καρκίνους, χωρίς να είναι απαραίτητη η εκτομή του όγκου με χειρουργική επέμβαση, σύμφωνα με τα αποτελέσματα μιας νέας έρευνας που δημοσιεύθηκε στο Clinical Cancer Research, το περιοδικό της Αμερικανικής Ένωσης της Έρευνας για τον Καρκίνο. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, το εν λόγω εύρημα είναι πολύ σημαντικό, καθώς θα μπορούσε να διευκολύνει την ανάπτυξη μιας θετικής κυτταροθεραπείας για στέρεους επιθηλιακούς όγκους με μεταλλάξεις ρ53.

Όπως εξηγεί ο Δρ. Steven Rosenberg, πρωτοπόρος στην θετική κυτταροθεραπεία και επικεφαλής του τμήματος χειρουργικής του Εθνικού Ινστιτούτου για τον Καρκίνο, οι σοβαρές επιθηλιακές μορφές καρκίνου, πριν από ένα χρόνο στις ΗΠΑ, αντιπροσώπευαν περίπου το 90% των 600.000 θανάτων που σχετίζονταν με τον καρκίνο. Βασικός στόχος των επιστημόνων, είναι να χρησιμοποιήσουν την θετική κυτταροθεραπεία για τη θεραπεία αυτών των καρκίνων. Μέχρι στιγμής, η εν λόγω θεραπεία, έδειξε ότι μπορεί να αντιμετωπίσει με επιτυχία το μελάνωμα και κάποιους τύπους καρκίνου του αίματος και του μυελού των οστών, ωστόσο, η χρήση της για την θεραπεία στέρεων επιθηλιακών καρκίνων, αποτελούσε πάντα πρόκληση για τους επιστήμονες.

Πώς βοηθούν οι μεταλλάξεις της πρωτεΐνης p53 στη θεραπεία στέρεων καρκινικών όγκων;

Η θετική κυτταροθεραπεία για στέρεους επιθηλιακούς καρκίνους, βασίζεται στην αναγνώριση κάποιων ειδικών καρκινικών μεταλλάξεων στα Τ- κύτταρα. Συγκεκριμένα, οι μισοί από τους όλους τους τύπους καρκίνου που εμφανίζονται στον άνθρωπο, περιέχουν μεταλλάξεις της πρωτεΐνης p53, οι οποίες δεν υπάρχουν στα φυσιολογικά κύτταρα, πράγμα που σημαίνει ότι τα καρκινικά κύτταρα θα μπορούσαν να στοχευθούν επιλεκτικά, χωρίς να επηρεαστούν τα φυσιολογικά κύτταρα. Συνεπώς, οι ερευνητές εστιάζουν στην αναγνώριση των Τ-κυττάρων που μπορούν να αναγνωρίσουν αυτές τις μεταλλάξεις της πρωτεΐνης p53 σε στέρεους καρκίνους. Επιπρόσθετα, η στόχευση των μεταλλάξεων των πρωτεϊνών p53, έχει άλλο ένα πλεονέκτημα, που οφείλεται στο γεγονός ότι αυτές οι μεταλλάξεις είναι απαραίτητες για την διατήρηση ενός κακοήθη όγκου, οπότε είναι απίθανο να υπάρχουν καρκινικά κύτταρα χωρίς την εν λόγω μετάλλαξη και να καταστούν ανθεκτικά στη θεραπεία.

Να σημειώσουμε ότι νωρίτερα, με μια άλλη μελέτη, ο Rosenberg και οι συνάδελφοι του Parisa Malekzadeh και Drew Deniger, ταυτοποίησαν την στόχευση της πρωτεΐνης p53 από τα Τ-κύτταρα, εξετάζοντας τα ανοσοκύτταρα που βρέθηκαν μέσα στους όγκους, πράγμα πολύ σημαντικό για την ανάπτυξη ανοσοθεραπείας για στερεούς επιθηλιακούς καρκίνους. Το πρόβλημα ωστόσο, με την εύρεση των Τ-κυττάρων στους όγκους, είναι ότι απαιτεί μεγάλη χειρουργική επέμβαση για την εκτομή του όγκου.

Τι έδειξε η νέα μελέτη;

Στην νέα τους μελέτη, ο Rosenberg και οι συνεργάτες του, απομόνωσαν τα περιφερικά κύτταρα του αίματος από εννέα ασθενείς με όγκους που είχαν μεταλλάξεις πρωτεΐνης p53. Δεδομένου ότι η συχνότητα των Τ-κυττάρων στο περιφερικό αίμα αντιστοιχεί περίπου στο 0,1 % της συχνότητας που έχουν εντός του όγκου, οι ερευνητές ανέπτυξαν μια in vitro μέθοδο διέγερσης, για να επεκτείνουν τον αριθμό των Τ-κυττάρων σε ένα επίπεδο που θα ήταν ανιχνεύσιμο στις αναλύσεις τους.

Ακολούθως, τα πολλαπλασιασμένα Τ-κύτταρα, εξετάστηκαν σε κυτταρικές καλλιέργειες, για την αντιδραστικότητα τους στην μεταλλαγμένη πρωτεΐνη ρ53. Διαπιστώθηκε λοιπόν, ότι τα Τ-κύτταρα των 5 από τους 9 ασθενείς ήταν αντιδρώντα στην πρωτεΐνη ρ53 στις κυτταρικές καλλιέργειες. Οι 5 ασθενείς είχαν επίσης αντιδρώντα Τ- κύτταρα και εντός των όγκων τους, ενώ οι 4 που τα Τ- κύτταρα στο περιφερειακό τους αίμα δεν ήταν αντιδρώντα στην πρωτεΐνη ρ53, δεν ήταν αντιδρώντα ούτε και εντός των όγκων τους. Μάλιστα, σε αυτά τα πειράματα, διαπιστώθηκε επίσης ότι τα αντιδρώντα Τ-κύτταρα στην πρωτεΐνη ρ53, ήταν επιλεκτικά στην μεταλλαγμένη πρωτεΐνη ρ53 και δεν ήταν αντιδραστικά έναντι της κανονικής πρωτεΐνης ρ53.

Όπως εξηγεί ο Δρ. Rosenberg, αυτά τα αποτελέσματα δείχνουν ότι μπορεί να μην είναι απαραίτητη η εκτομή του όγκου με χειρουργικές επεμβάσεις για τη λήψη Τ-κυττάρων, οπότε αυτή η διαδικασία δεν θα αποτελεί πλέον εμπόδιο στην υιοθεσία θετικών κυτταρικών θεραπειών. «Θεωρητικά, θα μπορούσαμε να κάνουμε μια λήψη αίματος και στη συνέχεια να ταυτοποιήσουμε και να αναπτύξουμε τα αντιδραστικά Τ-κύτταρα, χρησιμοποιώντας παρόμοιες τεχνικές με αυτές που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτή τη μελέτη» σημείωσε.

Περαιτέρω έρευνα

Δεδομένου ότι αυτά τα πειράματα πραγματοποιήθηκαν σε κυτταρικές καλλιέργειες, απαιτούνται κλινικές μελέτες για να προσδιοριστεί με ακρίβεια εάν τα  Τ-κύτταρα που απομονώνονται από το περιφερικό αίμα ή από τον όγκο, είναι αποτελεσματικά έναντι συμπαγών όγκων με μεταλλαγμένη πρωτεΐνη ρ53.