Μια νέα ανάλυση δείχνει ότι οι γιατροί χρησιμοποιούν έναν συνδυασμό προσωπικής εμπειρίας και επιστημονικών στοιχείων όταν αποφασίζουν αν θα συστήσουν συμπληρωματικές προσεγγίσεις υγείας. Τα ευρήματα υποδηλώνουν επίσης ότι οι γιατροί που συνιστούν αυτές τις προσεγγίσεις μπορεί να έχουν κάποιο βαθμό εμπιστοσύνης στις απόψεις τόσο των συναδέλφων τους όσο και των ασθενών τους σχετικά με αυτές τις προσεγγίσεις.

Ποια ήταν η μεθοδολογία της έρευνας για τη διερεύνηση αν ένας ιατρός συνιστά ή όχι συμπληρωματικές ή εναλλακτικές θεραπείες;

Η κατανόηση των λόγων πίσω από τις συστάσεις των ιατρών μπορεί να οδηγήσει στην εξεύρεση τρόπων που θα βοηθήσουν τους γιατρούς να λάβουν τις κατάλληλες αποφάσεις για τους ασθενείς τους. Για την ανάλυση αυτή, οι ερευνητές εξέτασαν ποιοι παράγοντες επηρεάζουν το κατά πόσον ένας γιατρός συνιστά τέσσερις κοινές συμπληρωματικές προσεγγίσεις υγείας σε ασθενείς σε περιβάλλον γραφείου. Οι προσεγγίσεις ήταν βότανα και άλλα μη βιταμινούχα συμπληρώματα, χειροπρακτική/οστεοπαθητική, βελονισμός και θεραπείες νου-σώματος (συμπεριλαμβανομένου του διαλογισμού, της καθοδηγούμενης απεικόνισης και της προοδευτικής χαλάρωσης). Χρησιμοποιώντας ως πλαίσιο το συμπεριφορικό μοντέλο Anderson Behavioral Model of Health Services Utilization, οι ερευνητές ανέλυσαν δεδομένα από την Εθνική Έρευνα Ιατρικής Φροντίδας του 2012 (National Ambulatory Medical Care Survey – NAMCS) για την Εισαγωγή των Ιατρών. Η NAMCS παρέχει μια εθνική εκπροσώπηση των μη ομοσπονδιακών ιατρών των ΗΠΑ, που εδρεύουν σε ιατρεία. Συνολικά 5.622 ιατροί συμμετείχαν στην έρευνα.

Ποια ήταν τα αποτελέσματα της έρευνας;

Τα ευρήματα έδειξαν ότι οι γιατροί που συνιστούσαν τις τέσσερις συμπληρωματικές προσεγγίσεις υγείας βασίζονταν συχνά στις συστάσεις τους στη δική τους προσωπική χρήση των προσεγγίσεων, σε στοιχεία της βιβλιογραφίας με κριτές και σε συστάσεις συναδέλφων. Παρακάτω παρατίθενται πρόσθετα ευρήματα από την ανάλυση.

• Περίπου το 70-75% των ιατρών που συνέστησαν τις τέσσερις προσεγγίσεις αναγνώρισαν τη σημασία των αναφορών των ασθενών (οι ασθενείς λένε στους γιατρούς για τη χρήση των προσεγγίσεων). Οι αναφορές ασθενών κατατάχθηκαν ελαφρώς υψηλότερα ως παράγοντας επιρροής από τα στοιχεία της βιβλιογραφίας με κριτές.
• Για τη χειροπρακτική/οστεοπαθητική χειραγώγηση, τον βελονισμό και τις ψυχοσωματικές θεραπείες, ο πιο κοινός παράγοντας επιρροής για τη διατύπωση συστάσεων ήταν οι αναφορές ασθενών.
• Για καθεμία από τις τέσσερις προσεγγίσεις, περισσότεροι από τους μισούς γιατρούς που έκαναν συστάσεις δήλωσαν ότι επηρεάστηκαν από επιστημονικά στοιχεία σε επιστημονικά περιοδικά με κριτές.
• Υψηλότερο ποσοστό γιατρών χρησιμοποίησε επιστημονικά στοιχεία ως λόγο για τη σύσταση βοτάνων και άλλων μη βιταμινούχων συμπληρωμάτων και θεραπειών του νου-σώματος από ό,τι για τη σύσταση χειροπρακτικής/οστεοπαθητικής χειραγώγησης και βελονισμού.
• Υψηλότερο ποσοστό γυναικών ιατρών από ό,τι ανδρών ιατρών ανέφερε στοιχεία σε επιστημονικά περιοδικά ή συστάσεις συναδέλφων ως λόγο για τη σύσταση βοτάνων και άλλων μη βιταμινούχων συμπληρωμάτων ή χειροπρακτικής/οστεοπαθητικής χειραγώγησης.
• Πάνω από το 60% των ιατρών συνέστησαν καθεμία από τις τέσσερις συμπληρωματικές προσεγγίσεις υγείας επειδή ο ασθενής ζήτησε τη συγκεκριμένη προσέγγιση.
• Και για τις τέσσερις προσεγγίσεις, η έλλειψη αντιλαμβανόμενου οφέλους ήταν ο πιο συχνά αναφερόμενος λόγος τόσο από τους άνδρες όσο και από τις γυναίκες γιατρούς για τη μη σύσταση. Οι γιατροί φάνηκαν να επηρεάζονται περισσότερο από το αντιληπτό όφελος παρά από τα εμπόδια πρόσβασης στην υγειονομική περίθαλψη, όπως η περιορισμένη ασφαλιστική κάλυψη ή η έλλειψη οικονομικής δυνατότητας.

Η εξέταση αυτή αυξάνει την κατανόηση της διασταύρωσης του επαγγελματικού και του προσωπικού κόσμου των κύριων παρόχων υγειονομικής περίθαλψης όταν κάνουν συστάσεις για συμπληρωματικές προσεγγίσεις υγείας σε ασθενείς. Βοηθά επίσης στον εντοπισμό πιθανών εμποδίων στην αποδοχή των τεκμηριωμένων συμπληρωματικών προσεγγίσεων από τους ιατρούς γραφείου. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η μελλοντική έρευνα θα μπορούσε να διερευνήσει γιατί οι γιατροί μπορεί να χρησιμοποιούν τα επιστημονικά στοιχεία με διαφορετικό τρόπο στις επιμέρους προσεγγίσεις όταν διατυπώνουν συστάσεις.