Όλοι μας, ενώ μιλάμε κάνουμε χειρονομίες με τα χέρια. Αυτή η μορφή μη λεκτικής επικοινωνίας, υποστηρίζει αυτό που λέμε και σε ορισμένες περιπτώσεις είναι απαραίτητη για να εξηγήσουμε σωστά αυτό που εννοούμε.

Ακόμη και κατά τη διάρκεια των τηλεφωνικών μας κλήσεων ή όταν μιλάμε από ένα άλλο δωμάτιο σε κάποιον, κινούμε τα χέρια μας. Και αυτό δεν είναι καθόλου άσκοπο, σύμφωνα με τη μελέτη που διεξήγαγε ο Wim Pouw και οι συνεργάτες του, από το Πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ, τονίζοντας ότι οι χειρονομίες του κάθε ανθρώπου αντηχούν στη φωνή του.

Πώς οι χειρονομίες των χεριών αντηχούν την φωνή ενός ατόμου;

Όλα έχουν να κάνουν με την ακουστική: «η ένταση της φωνής αλλάζει μαζί με την κίνηση των χεριών», λέει ο Pouw. «Η φωνή είναι πιο λεπτή με την κίνηση του καρπού και λιγότερο λεπτή με την κίνηση του βραχίονα. Η ένταση ανεβαίνει ελαφρώς κάθε φορά που επιβραδύνεται μια κίνηση», εξηγεί.

Σύμφωνα με τον Pouw, υπάρχουν δύο διαφορετικές αιτίες για αυτές τις ακουστικές διαφορές. Μία από τις αιτίες είναι η δημιουργία δονήσεων. Οι δυνάμεις που εμπλέκονται σε μια κίνηση προκαλούν δονήσεις στο σώμα. Μέσω του συνδετικού ιστού που συγκρατεί το σώμα, οι δονήσεις καταλήγουν στους πνεύμονες, επηρεάζοντας την πίεση τους.

Η δεύτερη αιτία είναι η ένταση των μυών γύρω από τους πνεύμονες, που απαιτείται για τη διατήρηση της ισορροπίας. Όταν κινούμε τα χέρια μας, δεν χρησιμοποιούμε απλώς τους μυς του βραχίονα. «Όταν ξεκινάμε τη διαδικασία διακοπής της κίνησης του βραχίονα, για παράδειγμα, όλοι οι μυς ενεργοποιούνται ξαφνικά για να αποτρέψουν την πτώση του σώματος. Ανάμεσα σε αυτούς τους μυς, που διατηρούν την ισορροπία, είναι και οι  μυς γύρω από τους πνεύμονες», εξηγεί ο Pouw.

Ακούμε πράγματι την κίνηση;

Ο Pouw για να δει αν πράγματι ακούμε την κίνηση, ανέθεσε σε 3 άντρες και 3 γυναίκες να κάνουν έναν μονότονο ήχο, όπως το «αααα», ενώ κινούσαν τα χέρια τους. Στη συνέχεια, ζητήθηκε από 30 άτομα να ακούσουν τις ηχογραφήσεις χωρίς να βλέπουν εικόνα και να μαντέψουν ποιες κινήσεις έγιναν. Σημειώνεται ότι όχι μόνο κατάφεραν να μαντέψουν τις κινήσεις, αλλά σε πολλές περιπτώσεις κατάφεραν ακόμη και να μιμηθούν αυτές τις κινήσεις.

Όπως υπογραμμίζει ο Pouw με βάση την μελέτη που διεξήγαγε «η φωνή είναι κάτι περισσότερο από μια αφηρημένη συλλογή ήχων. Όταν ακούτε μια φωνή, ακούτε κυριολεκτικά πτυχές ολόκληρου του σώματος ενός ατόμου».

Αυτά τα ευρήματα έρχονται σε αντίθεση με την υπόθεση ότι οι χειρονομίες χρησιμεύουν μόνο για να απεικονίσουν ή να επισημάνουν κάτι.  Η μελέτη βοηθά στην κατανόηση της στενότερης σχέσης μεταξύ ομιλίας και χειρονομιών.

Θα μπορούσαμε να διδάξουμε τα συστήματα αναγνώρισης φωνής της Google να φιλτράρουν τις χειρονομίες;

Εμείς κατά την αναγνώριση της ομιλίας, ακούμε ασυνείδητα την κίνηση. Για παράδειγμα σκεφτόμαστε τις χειρονομίες, που κάνει κάποιος όταν τρέχει ενώ μιλάει. Τα συστήματα της  Google δεν μπορούν να το κάνουν αυτό, ωστόσο μέσω των διάφορων πληροφοριών που σχετίζονται με τις αλλαγές στη φωνή, μπορεί να βελτιωθεί ο τρόπος με τον οποίο τα συστήματα αυτά ερμηνεύουν τις έννοιες με βάση την ένταση των λέξεων.