Πολύ συχνά, τα άτομα με HIV γίνονται στόχος κριτικής, την ώρα που εκείνο που πραγματικά χρειάζονται είναι υποστήριξη και συμπόνια. Τα άτομα αυτά, δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο το θέμα της υγείας τους, διότι η διάγνωσή τους, τις πλείστες φορές επηρεάζει και τις σχέσεις τους με την οικογένεια, τους φίλους και τις ισορροπίες στο σπίτι και τη δουλειά τους.

Μερικοί άνθρωποι εξακολουθούν να πιστεύουν λανθασμένα ότι μπορούν να κολλήσουν HIV μέσω της περιστασιακής επαφής και της κοινής χρήσης αντικειμένων όπως τα οικιακά σκεύη και η τουαλέτα. Άλλοι συνδέουν τον HIV και το AIDS με συμπεριφορές που δεν είναι αποδεκτές για αυτούς, επομένως πιστεύουν ότι ο ασθενής αξίζει τιμωρία, κάτι που δεν είναι ούτε δίκαιο, ούτε χρήσιμο.

Ο HIV θεωρείται αναπηρία;

Ο νόμος αναγνωρίζει τον HIV ως αναπηρία. Αυτό σημαίνει ότι οι ασθενείς προστατεύονται από διακρίσεις που σχετίζονται με την απασχόληση, τη στέγαση, τις κρατικές υπηρεσίες και την πρόσβαση σε δημόσιους χώρους.

Σύμφωνα με τον νόμο, είναι διάκριση να σου αρνούνται την επιμέλεια του παιδιού σου, να σε μεταφέρουν σε χαμηλότερης ποιότητας εργασία ή να μην σε κάνουν δεκτό σε κάποιο κέντρο θεραπείας εξαιτίας της ασθένειάς σου.

Ποια δικαιώματα έχουν οι οροθετικοί στον χώρο εργασίας τους;

Τα οροθετικά άτομα πρέπει να χρήζουν ίσων δικαιωμάτων και αντιμετώπισης με όλους τους άλλους υπαλλήλους μιας εταιρείας. Συγκεκριμένα:

• Ο εργοδότης δεν μπορεί να απαιτεί από ένα οροθετικό άτομο μια συγκεκριμένη εξέταση, εκτός και αν η εξέταση ζητηθεί από όλους τους υπαλλήλους.
• Ο εργοδότης δεν μπορεί να ρωτήσει ένα άτομο αν είναι οροθετικό, μέχρι να το προσλάβει.
• Ο εργοδότης δεν μπορεί να απολύσει ένα οροθετικό άτομο λόγω της ασθένειάς του, εκτός και αν η ασθένειά του εμποδίζει την απόδοσή του στη δουλειά.
• Ενας εργοδότης δεν μπορεί να αρνηθεί να προσλάβει ένα άτομο λόγω της ασθένειας του, νοουμένου ότι πληρεί όλα τα προσόντα που χρειάζονται για τη θέση, εκτός και αν η ασθένειά του αποτελεί απειλή για τους άλλους εργαζομένους, που στην προκυμμένη περίπτωση η απειλή είναι πολύ σπάνια.
• Ο εργοδότης δεν μπορεί να μιλήσει σε άλλους ανθρώπους για την κατάσταση της υγείας ενός οροθετικού ανθρώπου. Πρεπει να τηρείται το απόρρητο.

Ποια δικαιώματα έχουν οι οροθετικοί στην υγειονομική περίθαλψη;

Σύμφωνα με τον νόμο, οι οροθετικοί προστατεύονται από διακρίσεις και στην υγειονομική περίθαλψη. Συγκεκριμένα ένας γιατρός ή άλλος εργαζόμενος στον τομέα της υγείας, δεν μπορεί:

• Να ρωτήσει ένα άτομο αν είναι οροθετικό πριν από την εξέταση
• Να αρνηθεί την εξέταση σε κάποιον άνθρωπο λόγω της κατάστασής του

Σε αντίθετη περίπτωση ο ασθενής μπορεί να προβεί σε καταγγελία.

Ποια δικαιώματα έχουν οι οροθετικοί στον τομέα της στέγασης;

Ο νόμος για τη δίκαιη στέγαση προστατεύει τα άτομα με αναπηρία, ανάμεσα τους και τους οροθετικούς, από τις διακρίσεις στο τομέα της στέγασης. Ο ιδιοκτήτης ενός υποστατικού δεν μπορεί:

• Να αρνηθεί να ενοικιάσει το υποστατικό του σε έναν άνθρωπο, επειδή είναι οροθετικός.
• Να παρενοχλεί τον ενοικιαστή επειδή είναι οροθετικός.
• Να διώξει έναν οροθετικό ενοικιαστή από το υποστατικό του, εκτός και αν δεν πληρώνει το ενοίκιο ή έχει λήξη το συμβόλαιο,

Σε αντίθετη περίπτωση ο ασθενής πρέπει να επικοινωνήσει αμέσως με κάποιο δικηγόρο για να διεκδικήσει τα δικαιώματά του.

Άλλες πηγές υποστήριξης

Τα οροθετικά άτομα, πέραν από την διεκδίκηση των πιο πάνω νόμιμων δικαιωμάτων τους για καλύτερη ποιότητα ζωής, είναι απαραίτητο να φροντίζουν και την συναισθηματική τους υγεία. Για να το επιτύχουν αυτό θεωρείται σκόπιμο:

• Να βρουν και να συμμετάσχουν σε ομάδες υποστήριξης με άτομα που τους καταλαβαίνουν ή βιώνουν το ίδιο
• Να ζητήσουν από τον γιατρό τους παραπομπή σε επαγγελματία υγείας ή κάποιο κλινικό κοινωνικό λειτουργό
• Να αναζητήσουν online υποστήριξη