Τι μπορείτε να κάνετε αν ένα παιδί εκφοβίζει το δικό σας;

Υπάρχουν δύο βασικοί κανόνες που πρέπει να ακολουθείτε όταν πρόκειται για τα παιδιά των άλλων: Ποτέ μην λες σε άλλον γονέα πώς πρέπει να μεγαλώσει το παιδί του και ποτέ μην πειθαρχείς ένα παιδί που δεν είναι δικό σου. Οι γονείς έχουν τον δικό τους τρόπο να αντιμετωπίζουν τη συμπεριφορά του παιδιού τους και, παρόλο που μπορεί να εύχεστε ολόψυχα ο άλλος γονιός να χαλιναγωγήσει το παιδί του πιο αυστηρά, δεν είναι δική σας απόφαση.

Η σωματική βία απαιτεί βέβαια άμεση προσοχή, οπότε αν ένα παιδί συμπεριφέρεται επιθετικά προς το παιδί σας παρουσία σας, παρεμβαίνετε και ανακατευθύνετε και τους δύο. Αν ο εκφοβισμός συμβαίνει στο σχολείο, επικοινωνήστε με τη δασκάλα του παιδιού σας για να μάθετε αν γνωρίζει το πρόβλημα και τι σκοπεύει να κάνει γι’ αυτό. Σε αυτή την ηλικία (σχολική), όμως, ο εκφοβισμός είναι τις περισσότερες φορές θέμα πληγωμένων συναισθημάτων. Στόχος σας, λοιπόν, είναι να μάθετε στο νήπιο σας να μην παίζει το ρόλο του θύματος.

Αρχικά, προσπαθήστε να προσδιορίσετε αν το παιδί σας εκφοβίζεται συχνά ή είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό. Αν είναι σπάνιο φαινόμενο και συμβαίνει μπροστά σας, απλά εστιάστε στο νήπιο σας και όχι στο παιδί που εκφοβίζει το δικό σας. Ένας εκφοβιστής αναζητά την προσοχή, οπότε μην ενισχύετε τη συμπεριφορά του δίνοντάς του αυτό που θέλει.

Εάν ο εκφοβισμός είναι ένα συνεχές πρόβλημα, από την άλλη πλευρά, εξετάστε το περιβάλλον του παιδιού σας. Είναι μια χαρά στο σχολείο αλλά έχει πάντα προβλήματα στις συναντήσεις των προσκόπων για παράδειγμα; Ίσως κάτι στο περιβάλλον – τα άλλα παιδιά, ένας συγκεκριμένος αρχηγός – συμβάλλει στο πρόβλημα. Σε αυτή την περίπτωση, συναντηθείτε με την αρχηγό των προσκόπων για να συζητήσετε το θέμα και να καταστρώσετε ένα «σχέδιο δράσης». Αν το πρόβλημα συνεχίζεται, μπορεί να αποφασίσετε ότι η συγκεκριμένη ομάδα ή το περιβάλλον δεν είναι κατάλληλο για το παιδί σας.

Αν το νήπιό σας είναι συχνός στόχος επιθετικότητας, όπου κι αν βρίσκεται ή με ποιον είναι μαζί, τότε πρέπει να μάθει κάποιες δεξιότητες αντιμετώπισης. Δεν εννοούμε να του διδάξετε να είναι κακό ή να ανταποδίδει τα χτυπήματα- αυτό θα ήταν αντιπαραγωγικό. Αντ’ αυτού, διδάξτε του να κοιτάζει τον επιθετικό του στα μάτια και να λέει: “Δεν μου αρέσει αυτό. Σταμάτα το τώρα αμέσως και μην το ξανακάνεις“. Αυτό είναι συνήθως αρκετό για να απομακρύνει έναν «νταή». Μάθετε επίσης στο παιδί σας να απομακρύνεται και να ασχολείται με μια άλλη δραστηριότητα. Αν απομακρυνθεί από τον νταή και περάσει καλά μόνο του ή με έναν φίλο που είναι λιγότερο επιθετικός, δεν θα αποτελεί πλέον διασκεδαστικό στόχο.

Τέλος, δουλέψτε πάνω στις κοινωνικές δεξιότητες του παιδιού σας, ώστε να μην είναι τόσο ευάλωτο. Ο καλύτερος τρόπος για να κερδίσει την κοινωνική αποδοχή είναι να είναι καλός παίκτης, οπότε βοηθήστε το νήπιό σας να αναπτύξει ένα ρεπερτόριο καλών ιδεών για παιχνίδι. Αν είναι σε θέση να ενταχθεί καλά, είναι πολύ λιγότερο πιθανό να ξεχωρίσει για να γίνει στόχος για σπρωξίματα, χλευασμούς ή πειράγματα. Πηγαίνετέ το στην ομάδα παιχνιδιού ή στο σχολείο του αρκετά νωρίς, ώστε να μην καταλήξει να μείνει έξω από το παιχνίδι που είναι ήδη σε εξέλιξη. Και όταν φτάσετε, μιλήστε στα άλλα παιδιά με φιλικό τρόπο. Πείτε στον επιτιθέμενο του παιδιού σας: “Μου αρέσει το πουλόβερ που φοράς σήμερα” ή “Λοιπόν, χαίρομαι που σε γνωρίζω!”. Αυτό όχι μόνο θα αποτελέσει πρότυπο φιλικής συμπεριφοράς για το παιδί σας, αλλά και θα το παρουσιάσει στα μάτια των άλλων παιδιών ως κάποιον με έναν υποστηρικτικό και εμπλεκόμενο γονέα.