Τι είναι η εγκεφαλική παράλυση;

Η εγκεφαλική παράλυση είναι ένας όρος που περιγράφει μια ομάδα διαταραχών που επηρεάζουν τη φυσιολογική ανάπτυξη της κίνησης και της στάσης του σώματος. Η εγκεφαλική παράλυση προκαλείται από τραυματισμό στον εγκέφαλο που εμφανίζεται πριν, κατά τη διάρκεια ή έως και δύο χρόνια μετά τη γέννηση. Αυτοί οι τραυματισμοί μπορεί να περιλαμβάνουν λοίμωξη, εγκεφαλικό επεισόδιο, τραύμα ή απώλεια οξυγόνου. Η βλάβη στον εγκέφαλο δεν επιδεινώνεται μετά τον αρχικό τραυματισμό. Ωστόσο, η ικανότητα να κάνετε καθημερινές δραστηριότητες που επηρεάζονται από τον τραυματισμό μπορεί να επιδεινωθεί με την πάροδο του χρόνου. Η φυσικοθεραπεία είναι σημαντική για την υποστήριξη ατόμων με εγκεφαλική παράλυση και τη διαχείριση των συμπτωμάτων της που σχετίζονται με την κίνηση, τη στάση και την ισορροπία. Η φυσικοθεραπεία μπορεί να συμβάλει στη βελτίωση των κινητικών δεξιοτήτων και στην αποτροπή επιδείνωσης των προβλημάτων κίνησης με την πάροδο του χρόνου. Μπορεί επίσης να επιτρέψει στα παιδιά με εγκεφαλική παράλυση να αποκτήσουν μεγαλύτερη ανεξαρτησία με τις καθημερινές δραστηριότητες.

Ποιοι είναι οι στόχοι της φυσικοθεραπείας σε άτομα με εγκεφαλική παράλυση;

Ο κύριος στόχος της φυσικοθεραπείας είναι η αύξηση της κινητικότητας και της λειτουργικότητας του σώματος μέσω διάφορων τεχνικών. Η φυσικοθεραπεία βοηθάει στη:

1. Βελτίωση των υπαρχουσών κινητικών δεξιοτήτων των ασθενών και στην ανάπτυξη νέων
2. Διδασκαλία σωστής στάσης και κίνησης
3. Παροχή υποστήριξης κατά το κάθισμα και την κίνηση
4. Ενδυνάμωση των μυών
5. Μείωση πόνου
6. Συμμετοχή σε αθλητικές και ψυχαγωγικές δραστηριότητες

Η φυσικοθεραπεία μπορεί επίσης να θεραπεύσει μια σειρά άλλων προβλημάτων που αντιμετωπίζουν τα παιδιά με εγκεφαλική παράλυση, όπως:

1. Σκολίωση: μια ανώμαλη καμπυλότητα στη σπονδυλική στήλη, κοινή σε έως και 30% των παιδιών με εγκεφαλική παράλυση
2. Θωρακική κύφωση: καμπυλότητα της άνω σπονδυλικής στήλης που την κάμπτει προς τα εμπρός
3. Οσφυϊκή λόρδωση: μια παραμόρφωση της κάτω σπονδυλικής στήλης
4. Πυελική κλίση: μια προεξοχή της λεκάνης είτε μπροστά είτε πίσω
5. Πυελική περιστροφή: μια οριζόντια παραμόρφωση της λεκάνης
6. Παραμόρφωση γόνατος: ασυνήθιστα ευθεία ή λυγισμένα γόνατα που μπορεί να προκληθούν από πυελικές παραμορφώσεις
7. Βράχυνση αχίλλειου τένοντα: ένας τένοντας που προκαλεί προβλήματα με το περπάτημα και τη στάση
8. Παραμορφώσεις χεριών και καρπού: ανώμαλη κάμψη στο χέρι και στον καρπό που εμποδίζει την ανάπτυξη λεπτών κινητικών δεξιοτήτων

Υπάρχει διαφορετική προσέγγιση φυσικοθεραπείας της εγκεφαλικής παράλυσης ανάλογα με την ηλικία;

Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, η φυσικοθεραπεία τους χρειάζεται αλλαγή. Οι φυσικοθεραπευτές πρέπει να προσαρμόσουν τις θεραπείες στα διαφορετικά στάδια ανάπτυξης. Τα πιο σημαντικά στάδια είναι όταν το παιδί είναι μικρό παιδί και στα πρώτα σχολικά χρόνια.

• Νήπια – Η θεραπεία για τα μικρά παιδιά τείνει να εστιάζει στον χρόνο παιχνιδιού. Τα παιδιά σε πρώιμα αναπτυξιακά στάδια μαθαίνουν και βιώνουν πολλά μέσω του παιχνιδιού, καθιστώντας το σημαντικό μέρος της πρώιμης θεραπείας. Τα μικρά παιδιά με εγκεφαλική παράλυση συχνά διστάζουν να αγγίξουν το πρόσωπό τους ή να ασκήσουν ορισμένες κινήσεις που είναι απαραίτητες για τη μάθηση και τη φυσιολογική ανάπτυξη. Ένας θεραπευτής μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά να ξεπεράσουν αυτήν την απροθυμία.
• Μικρά παιδιά – Κατά τη σχολική ηλικία, περίπου 5 έως 12 ετών, τα παιδιά με εγκεφαλική παράλυση αντιμετωπίζουν νέα προβλήματα κίνησης εν μέρει επειδή το σώμα τους μεγαλώνει. Η φυσικοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει να διασφαλιστεί ότι τα παιδιά μεγαλώνουν με τρόπο που ευνοεί την κινητική τους λειτουργία. Οι ασκήσεις και τα ορθοτικά χρησιμοποιούνται συχνότερα σε αυτήν την ηλικία. Η θεραπεία βοηθά επίσης να αποκτηθούν υγιείς συνήθειες και μια προληπτική νοοτροπία.
• Ενήλικες – Πολλά άτομα με εγκεφαλική παράλυση ζουν πολύ λειτουργικές ζωές ως ενήλικες. Απολαμβάνουν συχνά καριέρα και οικογένειες. Η φυσικοθεραπεία για ενήλικες συχνά επικεντρώνεται στη διαχείριση του πόνου, τη διατήρηση ενέργειας, τη χρήση προσαρμοστικού εξοπλισμού και στην προσαρμογή περιβαλλοντικών αλλαγών.

Ποιος είναι ο ρόλος των γονιών στη φυσικοθεραπεία;

Οι γονείς και οι κηδεμόνες παίζουν καθοριστικό ρόλο στην εξασφάλιση της επιτυχίας της φυσικοθεραπείας. Η οικογένεια και οι φίλοι αποτελούν ένα σημαντικό σύστημα υποστήριξης για το παιδί. Οι φυσικοθεραπευτές συνεργάζονται στενά με τους γονείς, τους κηδεμόνες και τους φροντιστές και τους διδάσκουν τρόπους για να διασφαλίσουν ότι το παιδί είναι σε θέση να εκτελεί σωστά τις προτεινόμενες ασκήσεις. Η συνεχής αλληλεπίδραση των γονέων με το παιδί και η θετική ανατροφοδότηση κατά την εκτέλεση καθημερινών δραστηριοτήτων και ασκήσεων είναι εξαιρετικά σημαντικές.