Ο ρατσισμός βλάπτει τα παιδιά, με πραγματικούς και θεμελιώδεις τρόπους. Πλήττει όχι μόνο την υγεία τους, αλλά και τις πιθανότητές τους για μια καλή, επιτυχημένη ζωή.
Αυτό είναι το βασικό μήνυμα μιας νέας δήλωσης πολιτικής από την Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής (AAP). Αποτελεί έκκληση για δράση για όλους μας. Αν νοιαζόμαστε για την υγεία και το μέλλον όλων των παιδιών μας πρέπει να λάβουμε πραγματικά μέτρα για τον τερματισμό του ρατσισμού – και να βοηθήσουμε και να υποστηρίξουμε όσους πλήττονται από αυτόν.
Ο ρατσισμός ενημερώνει τις ενέργειές μας όταν δομούμε τις ευκαιρίες για τους ανθρώπους και αποδίδουμε αξία σε αυτούς με βάση την ερμηνεία μας για το πώς φαίνονται. Βιολογικά είμαστε πραγματικά μία μόνο φυλή, μοιραζόμαστε το 99,9% των γονιδίων μας, ανεξάρτητα από το χρώμα του δέρματός μας ή από ποιο μέρος του κόσμου προερχόμαστε. Αλλά ιστορικά έχουμε βρει τρόπους όχι μόνο να εντοπίζουμε τις διαφορές, αλλά και να καταπιέζουμε τους ανθρώπους εξαιτίας τους. Ο ρατσισμός αναπτύχθηκε και βοήθησε στην εκλογίκευση του αποικισμού και της δουλείας. Παρά τη βιολογική μας ομοιότητα, οι άνθρωποι συνεχίζουν να αναζητούν διαφορές – και να διεκδικούν ανωτερότητα. Ενώ έχουμε σημειώσει ιστορική πρόοδο, οι πεποιθήσεις και η καταπίεση που στηρίζουν τον ρατσισμό εξακολουθούν να υφίστανται- πρόκειται, όπως τον αποκαλεί η δήλωση της AAP, για μια “κοινωνικά μεταδιδόμενη ασθένεια“.
Και είναι πραγματικά μια ασθένεια. Ο ρατσισμός και οι επιπτώσεις του μπορούν να οδηγήσουν σε χρόνιο στρες για τα παιδιά. Και το χρόνιο στρες οδηγεί σε πραγματικές αλλαγές στις ορμόνες που προκαλούν φλεγμονή στο σώμα, δείκτη χρόνιας νόσου. Το στρες που βιώνει μια μητέρα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μπορεί να επηρεάσει τα παιδιά ακόμη και πριν γεννηθούν. Παρά τις βελτιώσεις στην υγειονομική περίθαλψη, υπάρχουν φυλετικές ανισότητες στη βρεφική θνησιμότητα καθώς και στο χαμηλό βάρος γέννησης.
Αυτές τις μέρες, είναι σημαντικό να σκεφτούμε το χρόνιο στρες για τα παιδιά των οικογενειών μεταναστών. Πολλά παιδιά ζουν υπό τον διαρκή φόβο ότι θα χωριστούν από τους γονείς τους, αν δεν έχουν ήδη χωριστεί.
Τα παιδιά που μεγαλώνουν σε πληθυσμούς Αφροαμερικανών, Ισπανών και Αμερικανών Ινδιάνων είναι πιο πιθανό να ζουν σε σπίτια με υψηλότερη ανεργία και χαμηλότερο εισόδημα από ό,τι τα λευκά παιδιά. Αυτό σημαίνει ότι είναι λιγότερο πιθανό να έχουν καλή στέγαση, καλή διατροφή, καλή πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη και πρόσβαση σε καλή εκπαίδευση. Αυτές οι ανισότητες αυξάνουν τον κίνδυνο να αντιμετωπίσουν προβλήματα υγείας και να λάβουν λιγότερη και χαμηλότερης ποιότητας εκπαίδευση.
Ακόμη και όταν τα παιδιά των μειονοτήτων ζουν σε πιο πλούσιες περιοχές, η έρευνα δείχνει ότι συχνά αντιμετωπίζονται διαφορετικά από τους εκπαιδευτικούς. Είναι πιο πιθανό να τιμωρούνται αυστηρά για μικρές παραβάσεις, είναι λιγότερο πιθανό να αναγνωριστεί ότι μπορεί να χρειάζονται ειδική εκπαίδευση και οι εκπαιδευτικοί μπορεί να υποτιμούν τις ικανότητές τους. Και όταν ένας δάσκαλος δεν πιστεύει σε ένα παιδί, είναι λιγότερο πιθανό να πιστέψει εκείνο στον εαυτό του.
Αναφερόμενη στο Εθνικό Κέντρο Εκπαιδευτικών Στατιστικών, η ανακοίνωση της AAP σημειώνει ότι κατά το σχολικό έτος 2015-2016, το 88% των λευκών μαθητών αποφοίτησε από το λύκειο. Συγκριτικά, μόνο το 76% των Αφροαμερικανών, το 72% των Ινδιάνων της Αμερικής και το 79% των Ισπανόφωνων έκαναν το ίδιο. Αυτό είναι σημαντικό όχι μόνο από την άποψη των οικονομικών ευκαιριών, αλλά και από την άποψη της υγείας: οι ενήλικες με πτυχίο κολεγίου ζουν περισσότερο και έχουν χαμηλότερα ποσοστά χρόνιων ασθενειών από εκείνους που δεν αποφοίτησαν από το κολέγιο.
Το σύστημα δικαιοσύνης για ανηλίκους είναι ένα άλλο μέρος όπου εκδηλώνεται ο ρατσισμός. Οι μειονοτικοί νέοι έχουν περισσότερες πιθανότητες να φυλακιστούν, με όλες τις συνέπειες για την υγεία και τα συναισθήματα που αυτό συνεπάγεται, τόσο κατά τη διάρκεια της φυλάκισης όσο και μετά. Η φυλάκιση αλλάζει για πάντα ένα άτομο – και αλλάζει το πώς το βλέπουν οι άλλοι.
Η δήλωση επισημαίνει ότι είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι δεν είναι μόνο το χρώμα του δέρματος που μπορεί να οδηγήσει σε διακρίσεις και σε όλα τα προβλήματα που αυτές επιφέρουν. Οι διαφορές στο φύλο, τη θρησκεία, τον σεξουαλικό προσανατολισμό και τη μεταναστευτική κατάσταση μπορούν να οδηγήσουν σε διακρίσεις, όπως και η ύπαρξη αναπηρίας.
Τα παιδιά πλήττονται καθημερινά από τον ρατσισμό και τις διακρίσεις και οι επιπτώσεις μπορεί όχι μόνο να είναι μόνιμες αλλά και να συνεχίσουν να υφίστανται από γενιά σε γενιά. Το θέμα είναι πραγματικά επείγον!
Η διόρθωση του ρατσισμού και των διακρίσεων δεν είναι προφανώς εύκολη και δεν μπορεί να είναι γρήγορη. Υπάρχουν όμως πράγματα που μπορούμε όλοι να κάνουμε άμεσα:
Πρόκειται για το μέλλον των παιδιών σας – και τα παιδιά σας είναι το μέλλον σας.
Οι αλλεργίες μπορεί να είναι ένα προβληματικό και ανησυχητικό ζήτημα για πολλούς γονείς, ειδικά όταν…
Η πρωτεΐνη παίζει πολλούς σημαντικούς ρόλους στην ανθρώπινη υγεία και ως εκ τούτου, η κατανάλωση…
Τα τελευταία χρόνια, η συζήτηση γύρω από το σωματικό βάρος έχει γίνει τόσο για την…
Η διάσειση είναι ένας τύπος τραυματικής εγκεφαλικής βλάβης που δεν πρέπει να λαμβάνεται αψήφιστα, ιδίως…
Το σαπούνι από κατσικίσιο γάλα συγκέντρωσε πρόσφατα την προσοχή ως φυσικό θαύμα για την περιποίηση…
Ο καρκίνος του προστάτη είναι ένας από τους πιο κοινούς τύπους καρκίνου μεταξύ των ανδρών.…