Μια μεγάλη διεθνής δοκιμή, που πραγματοποιήθηκε από το UCL και το University College London Hospitals NHS Foundation Trust (UCLH), διαπίστωσε ότι το pembrolizumab, μια μορφή ανοσοθεραπείας, υπερδιπλασίασε το χρόνο επιβίωσης των ασθενών με συγκεκριμένο υπότυπο προχωρημένου καρκίνου του εντέρου, χωρίς να παρουσιάσουν εξέλιξη της νόσου τους, σε σύγκριση με τη χημειοθεραπεία.

Αν επιθυμείτε να ελέγξετε τον κίνδυνο που διατρέχετε για ανάπτυξη καρκίνου απαντήστε σε αυτές τις απλές ερωτήσεις της καθημερινότητάς σας: Έλεγχος κινδύνου ανάπτυξης καρκίνου! Σας απαντάμε και σας συμβουλεύουμε για τα μέτρα πρόληψης που μπορείτε να πάρετε και τις αλλαγές  που μπορείτε να ακολουθήσετε στον τρόπο ζωής σας!

Τι εννοούμε όταν λέμε επιβίωση χωρίς εξέλιξη της νόσου;

Η «επιβίωση χωρίς εξέλιξη της νόσου» είναι το χρονικό διάστημα κατά το οποίο πραγματοποιείται μια θεραπεία και το χρονικό διάστημα μετά τη θεραπεία μιας ασθένειας, όπως ο καρκίνος, όπου ο ασθενής ζει μεν με την ασθένεια, αλλά αυτή δεν επιδεινώνεται. Η μέτρηση της επιβίωσης χωρίς εξέλιξη της νόσου, σε μια κλινική δοκιμή, είναι ένας τρόπος για να δουν οι επιστήμονες το πόσο καλά λειτουργεί μια νέα θεραπεία.

Η ανοσοθεραπεία pembrolizumab είναι πιο αποτελεσματική από την χημειοθεραπεία;

Στο πλαίσιο μιας ενδιάμεσης ανάλυσης δεδομένων κλινικών δοκιμών, που παρουσιάστηκαν στην ετήσια συνάντηση της Αμερικανικής Εταιρείας Κλινικής Ογκολογίας (ASCO), οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι ασθενείς που έλαβαν θεραπεία με pembrolizumab (γνωστή ως Keytruda) είχαν «επιβίωση χωρίς εξέλιξη» 16,5 μήνες (κατά μέσο όρο), σε σύγκριση με 8,2 μήνες που είχαν οι ασθενείς που έλαβαν χημειοθεραπεία.

Επιπλέον, το 11% των ασθενών, που υποβλήθηκαν σε θεραπεία με pembrolizumab, βρέθηκε να έχει «πλήρη ανταπόκριση», κατά την οποία η νόσος δεν εμφανιζόταν στις σαρώσεις που πραγματοποιήθηκαν. Επίσης, σχεδόν στους μισούς ασθενείς που ακολούθησαν ανοσοθεραπεία pembrolizumab (48,3%), η νόσος τους δεν είχε προχωρήσει μετά από δύο χρόνια θεραπείας, σε σχέση με το  1/5 των ασθενών που έλαβαν χημειοθεραπεία (18,6%), πράγμα που δείχνει την ανθεκτικότητα των ευεργετικών αποτελεσμάτων της θεραπείας.

Ο επικεφαλής ερευνητής της μελέτης Δρ. Kai-Keen Shiu, επίτιμος αναπληρωτής καθηγητής Ογκολογίας στο Ινστιτούτο Καρκίνου του UCL και σύμβουλος Ογκολόγος στο UCLH, δήλωσε: «Αυτή είναι η πρώτη τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη μελέτη, που δείχνει ότι η ανοσοθεραπεία, ως θεραπεία πρώτης γραμμής, είναι σημαντικά καλύτερη από τη χημειοθεραπεία στους μεταστατικούς καρκίνους του εντέρου, σε ότι αφορά συγκεκριμένες μεταλλάξεις του DNA και την καθυστέρηση του χρόνου που απαιτείται για την πρόοδο του καρκίνου». Σημειώνεται ότι μόνο περίπου το 5% των ασθενών με προχωρημένο καρκίνο του εντέρου έχουν αυτές τις γενετικές μεταλλάξεις, αλλά συνήθως έχουν χειρότερη πρόγνωση και λιγότερη ανταπόκριση στη χημειοθεραπεία ή άλλες στοχευμένες θεραπείες.

Η κλινική μελέτη φάσης III «KEYNOTE-177», περιλάμβανε 307 ασθενείς με μεταστατικό καρκίνο του εντέρου, οι οποίοι είχαν συγκεκριμένες μεταλλάξεις DNA, υψηλής μικροδορυφορικής αστάθειας (MSI-H) ή ανεπάρκειας επιδιόρθωσης αναντιστοιχίας βάσεων (dMMR). Η μικροδορυφορική αστάθεια ευθύνεται για το 10-20% των καρκινωμάτων παχέος εντέρου. Αυτές οι γενετικές αλλοιώσεις, δεν αφήνουν τα κύτταρα να επιδιορθωθούν σωστά όταν υποστούν βλάβη κατά την αντιγραφή του DNA τους και όταν συμβεί αυτό, παρατηρούνται σφάλματα στο DNA που μπορεί να προκαλέσουν καρκίνο. Οι μεταλλάξεις συμβαίνουν εντός των γονιδίων που κωδικοποιούν επιδιορθωτικά ένζυμα. Σημειώνεται ότι το MSI-H / dMMR, σε μερικές περιπτώσεις είναι κληρονομικό, αλλά γενικά οι πάσχοντες δεν έχουν καλά αποτελέσματα , κυρίως όταν η νόσος εξαπλωθεί και σε άλλα όργανα του σώματος.

Η τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη μελέτη, συμπεριέλαβε ασθενείς από 23 χώρες, οι οποίοι χωρίστηκαν σε δύο ομάδες ίσου μεγέθους. Η μια ομάδα λάμβανε ανοσοθεραπεία pembrolizumab κάθε τρεις εβδομάδες, για 35 κύκλους θεραπείας (για περίπου δύο χρόνια), ενώ η άλλη ομάδα λάμβανε τυπικούς συνδυασμούς χημειοθεραπείας με στοχευμένα φάρμακα καρκίνου (bevacizumab ή cetuximab), κάθε δύο εβδομάδες.

Ποια ήταν τα αποτελέσματα μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας;

• Για τους ασθενείς που έλαβαν ανοσοθεραπεία pembrolizumab, η επιβίωση χωρίς εξέλιξη ήταν 55,3% στους 12 μήνες και 48,3% στους 24 μήνες. Για τους ασθενείς που έλαβαν χημειοθεραπεία η επιβίωση χωρίς εξέλιξη ήταν 37,3% στους 12 μήνες και 18,6% στους 24 μήνες.
• Κατά μέσο όρο, οι ασθενείς που έλαβαν ανοσοθεραπεία pembrolizumab, είχαν επιβίωση χωρίς εξέλιξη 16,5 μήνες, σε σύγκριση με τους 8,2 μήνες όσων έλαβαν χημειοθεραπείας.
• Το 11% των ασθενών που έλαβαν pembrolizumab είχαν πλήρη ανταπόκριση (χωρίς ανιχνεύσιμο καρκίνο), σε σύγκριση με το 3,9% των ασθενών που έλαβαν χημειοθεραπεία.
• Στο 32,7% των ασθενών που έλαβαν pembrolizumab μειώθηκε το μέγεθος του όγκου τους (μερική ανταπόκριση), σε σύγκριση με το 29,2% στη χημειοθεραπεία.
• Το 30,9% των ασθενών που έλαβαν pembrolizumab παρουσίασαν σταθεροποίηση της ασθένειας, σε σύγκριση με το 42,2% στη χημειοθεραπεία.
• Η ανταπόκριση με την ανοσοθεραπεία pembrolizumab ήταν μεγαλύτερης διάρκειας σε σύγκριση με την χημειοθεραπεία. Το 83% των ασθενών είχαν απόκριση μεγαλύτερη από 2 χρόνια με το pembrolizumab, σε σύγκριση με το 35% των ασθενών στη χημειοθεραπεία.
• Οι σοβαρές παρενέργειες που σχετίζονται με τη θεραπεία ήταν λιγότερο συχνές με το pembrolizumab, σε ποσοστό 22%, ενώ με τη χημειοθεραπεία το ποσοστό ανήλθε στο 66%.

Ο Δρ Shiu υπογράμμισε ότι τα αποτελέσματα της μελέτης KEYNOTE 177, είναι πολύ ενθαρρυντικά, καθώς οι παρενέργειες του pembrolizumab είναι σημαντικά μικρότερες από ότι με τη χημειοθεραπεία, οπότε όχι μόνο η ποσότητα, αλλά και η ποιότητα ζωής αυτών των ασθενών είναι καλύτερη με την ανοσοθεραπεία.

Συμπερασματικά

Το Pembrolizumab είναι ένας τύπος ανοσοθεραπείας που κάνει τα καρκινικά κύτταρα να είναι πιο ευάλωτα στην επίθεση που δέχονται από το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος. Αυτό επιτυγχάνεται με το μπλοκάρισμα της δραστηριότητας ενός μορίου που ονομάζεται PD-1, επιτρέποντας έτσι στα Τ -κύτταρα (λευκά αιμοσφαίρια που βοηθούν το σώμα να καταπολεμήσει τη νόσο) να επιτεθούν και να σκοτώσουν τους όγκους, όπως θα έπρεπε. Έτσι, σύμφωνα με τον επικεφαλή συγγραφέα της μελέτης, καθηγητή Thierry André, αυτή η τυχαιοποιημένη μελέτη, δείχνει το τεράστιο όφελος της χρήσης της ανοσοθεραπείας pembrolizumab, η οποία πρέπει να αποτελέσει θεραπεία πρώτης γραμμής.