Μια πρόσφατη μελέτη, υποστηρίζει ότι τα δύο μέτρα απόστασης μεταξύ των ατόμων, μπορεί να μην είναι αρκετά, αν κάποιος δεν καλύψει το στόμα του όταν βήχει και τα σταγονίδια του βήχα του έρθουν προς το μέρος του άλλου. Αυτό σημαίνει ότι το κάλυμμα του στόματος όταν κάποιος βήξει ή φταρνιστεί, δεν αποτελεί μόνο θέμα ευγένειας, αλλά κατά ένα τρόπο είναι το κλειδί για την διακοπή της εξάπλωσης μολυσμένων ασθενειών, όπως η COVID -19.

Είναι ασφαλής η απόσταση των δύο μέτρων για την αποτροπή της μετάδοσης μολυσματικών ασθενειών;

Ο Savory, σε συνεργασία με ιολόγους από το Νοσοκομείο Sunnybrook, εξερεύνησε τη ροή του αέρα του βήχα, ανθρώπων που έχουν μολυνθεί από εποχική γρίπη, σε μια προσπάθεια να γίνει πιο κατανοητό το πώς επηρεάζουν οι περιβαλλοντικές συνθήκες τη φυσική μετάδοση της γρίπης.

Η μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι όταν δύο άτομα βρίσκονται σε απόσταση 2 μέτρων και ο ένας βήξει, τότε μέσα σε 3 δευτερόλεπτα τα σταγονίδια του βήχα θα φτάσουν στο δεύτερο άτομο. Σύμφωνα μάλιστα με τον Savory, ακόμα και όταν έχουν δυόμισι μέτρα απόσταση, η ροή του αέρα του βήχα, μπορεί να κινηθεί στα 200mm το δευτερόλεπτο και να μεταφέρει και πάλι τα σταγονίδια του βήχα στο δεύτερο άτομο. Ουσιαστικά η μελέτη έδειξε ότι έως και το 10% των μικρών σταγονιδίων του βήχα, παραμένουν αιωρούμενα στον αέρα, ακόμη και μετά από τέσσερα δευτερόλεπτα.

Τα ευρήματα του Savory, είναι πολύ σημαντικά για την περεταίρω διαμόρφωση των οδηγιών αποστασιοποίησης κατά την διάρκεια της πανδημίας COVID-19, σε συνδυασμό με όλα τα υπόλοιπα μέτρα. Οι υπηρεσίες υγείας του Καναδά, συμβούλευσαν μάλιστα τον κόσμο, να βήχει στον Αγκόνα του και όχι στις παλάμες του, σε μια προσπάθεια να περιοριστεί η μετάδοση του ιού μέσω πολύαγγιζόμενων επιφανειών, όπως είναι τα πόμολα, τα ΑΤΜ και οι οθόνες αφής.

Πηγή: University of Western Ontario

Η διεπιστημονική ομάδα, σε συνεργασία με τον Eric Arts από τη Σχολή Ιατρικής & Οδοντιατρικής Schulich και τον Franco Berruti από το Τμήμα Χημικών και Βιοχημικών Μηχανικών, έχει σκοπό να εξετάσει την πορεία που ακολουθούν τα σταγονίδια της COVID-19 μέσω του αέρα και να αναλύσει διαφορετικές επιφάνειες από διαφορετικά υλικά για να προσδιορίσει την ανθεκτικότητα του πάνω τους, σε διαφορετικές συνθήκες θερμοκρασίας και υγρασίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτή η έρευνα θα διεξαχθεί στο εργαστήριο περιορισμού ImPaKT της Western.

Το μεγάλο ερώτημα αυτής της μελέτης για τους ιολόγους, είπε ο Savory, είναι το να υπολογιστεί η απαιτούμενη δοσολογία που χρειάζεται για την πρόκληση της μόλυνσης. Αυτό, όπως εξήγησε, εξαρτάται από το μέγεθος των σταγονιδίων, καθώς και από το ιικό περιεχόμενο τους. «Σαφώς, όσο πιο μακριά είστε από κάποιον, τόσο λιγότερο πιθανό είναι να μολυνθείτε, εάν βήξει ή φτερνιστεί», τόνισε.

Προηγούμενες μελέτες, σχετικά με τη ροή του αέρα του βήχα, έχουν μετρηθεί ακριβώς μπροστά από το στόμα, δηλαδή «ακριβώς στην πηγή». Αυτό δεν σημαίνει ότι τα δεδομένα που λήφθηκαν ήταν καλύτερα, υποστήριξε ο Savory, καθώς αυτός και η ομάδα του μέτρησαν για πρώτη φορά τη ροή του αέρα από απόσταση. Σημειώνεται ότι ο Savory δεν χρησιμοποίησε προσομοιωτή βήχα, που χρησιμοποιήθηκε σε άλλες μελέτες.

Πηγή: University of Western Ontario

Το 2018, ο Savory δημιούργησε ένα «θάλαμο βήχα», στο οποίο διεξήγαγε 77 πειράματα με 58 διαφορετικά άτομα, ανάμεσα τους 21 που παρουσίασαν ασθένεια που μοιάζει με γρίπη ενώ από αυτά τα άτομα τα 12 είχαν εργαστηριακά επιβεβαιωμένες αναπνευστικές λοιμώξεις ή εποχιακό ιό.

Ο θάλαμος του βήχα ήταν ένα ειδικά κατασκευασμένο κουτί δύο μέτρων με μια τρύπα. Το πηγούνι των συμμετεχόντων στηριζόταν στο ένα άκρο του κουτιού. Ο Savory χρησιμοποίησε κάμερα υψηλής ταχύτητας και φως λέιζερ, για να προσδιορίσει την ταχύτητα των αποβληθέντων σωματιδίων. Στη συνέχεια, παρακολούθησε την κίνηση των μικρών σωματιδίων, καθώς ο αέρας κινείτο.

Η μέγιστη ταχύτητα, των σταγονιδίων ήταν 1,2 μέτρα ανά δευτερόλεπτο. Με βάση αυτό, ο Savory, εξήγησε ότι τα σταγονίδια συνεχίζουν να κινούνται ανάμεσα στα άτομα με γρήγορο ρυθμό και ότι δεν υπάρχει πραγματική αιτία που συνιστώνται τα 2 μέτρα απόστασης από άτομο σε άτομο. Παρόλα αυτά, σημείωσε, ότι αν και τα 2 μέτρα μπορεί να μην είναι ασφαλή είναι σίγουρα ασφαλέστερα από το 1 μέτρο. Ο κίνδυνος μειώνεται, τόνισε, όταν τα άτομα είναι όσο πιο μακριά, μεταξύ τους, γίνεται. Σημειώνεται ότι η ταχύτητα του βήχα ήταν σχεδόν η ίδια τόσο στους υγιείς, όσο και στους μολυσμένους συμμετέχοντες, υποδηλώνοντας ότι η αρρώστια δεν αυξάνει την ταχύτητα ή τον αριθμό των σταγονιδίων.

Συμπερασματικά

Όλα αυτά τα δεδομένα, θα βοηθήσουν τις κυβερνήσεις και τους ειδικούς, να αναθεωρήσουν, ενδεχομένως, τις αποστάσεις που συστήνονται ανάμεσα στους ανθρώπους, για περαιτέρω αποφυγή της εξάπλωσης διαφόρων μολυσματικών λοιμώξεων, όπως η COVID-19.