Οι περισσότεροι ενήλικες με μη θεραπευμένη καμπυλότητα της σπονδυλικής στήλης είναι μια χαρά. Αυτό είναι το συμπέρασμα μιας εξαιρετικής μελέτης 50 ετών σε άτομα με σκολίωση.

Δεν είναι όλες οι σκολιώσεις ίδιες. Η πιο συχνή μορφή ονομάζεται ιδιοπαθής σκολίωση όψιμης έναρξης. Πρόκειται για μια καμπύλωση της σπονδυλικής στήλης που χωρίς προφανή λόγο πλήττει κατά τα άλλα υγιή παιδιά μετά την ηλικία των 10 ετών. Υπάρχουν όμως και άλλες, λιγότερο συχνές μορφές που μπορεί να είναι πολύ πιο σοβαρές.

Αν συγκεντρώσετε όλους τους τύπους σκολίωσης μαζί, παίρνετε μια ζοφερή εικόνα . Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι γιατροί κάποτε πίστευαν – και για τον οποίο πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να πιστεύουν – ότι η σκολίωση οδηγεί αναπόφευκτα σε στρεβλό σώμα, παραλυτικό πόνο στην πλάτη και βλάβες στους πνεύμονες και την καρδιά. Για να αποκτήσει μια καλύτερη εικόνα, ο Stuart L. Weinstein, MD, ήταν επικεφαλής μιας ομάδας του Πανεπιστημίου της Αϊόβα που εξέτασε 117 ασθενείς με σκολίωση χωρίς θεραπεία, η οποία είχε διαγνωστεί ήδη από το 1932. Αναφέρουν τα ευρήματά τους στο τεύχος του TheJournal of the American Medical Association.

“Μελετώντας στενά αυτή την ομάδα ασθενών για περισσότερα από 50 χρόνια, μάθαμε ότι οι ασθενείς με μη θεραπευμένη σκολίωση όψιμης έναρξης μπορούν να λειτουργήσουν καλά ως νέοι ενήλικες, να εργαστούν, να παντρευτούν, να κάνουν παιδιά και να γίνουν δραστήριοι ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας”, γράφουν ο Weinstein και οι συνεργάτες του. “Δυστυχώς, οι ασθενείς με μη θεραπευμένη σκολίωση όψιμης έναρξης μπορεί να αναπτύξουν σημαντική παραμόρφωση και η αισθητική πτυχή αυτής της πάθησης δεν μπορεί να αγνοηθεί”.

Αυτή η “αισθητική πτυχή” είναι μια αργή αλλά σίγουρη καμπύλωση της πλάτης που επιδεινώνεται με την ηλικία. Προκαλεί πόνο στην πλάτη, αλλά λίγοι από τους ασθενείς της μελέτης χρειάστηκαν ναρκωτικά παυσίπονα για να ελέγξουν τον πόνο τους. Πράγματι, οι ασθενείς με σκολίωση στη μελέτη ανέφεραν λίγο περισσότερο πόνο στην πλάτη από ό,τι μια παρόμοια ομάδα ατόμων που δεν είχαν σκολίωση. Επιπλέον, η σκολίωση δεν μείωσε τη ζωή τους ή δεν οδήγησε σε πρόωρη αναπηρία.

Ανάλογα με τη σοβαρότητα της πάθησης, ορισμένοι έφηβοι μπορεί να χρειαστούν στηρίγματα πλάτης όσο ωριμάζουν τα οστά τους. Ωστόσο, ορισμένοι γιατροί αμφισβητούν αυτή τη θεραπεία. Ορισμένοι έφηβοι και ενήλικες με σκολίωση μπορεί να χρειαστούν -ή να επιθυμούν- χειρουργική επέμβαση σπονδυλοδεσίας για να αποτραπεί η περαιτέρω κύρτωση.

Σε ένα κύριο άρθρο που συνοδεύει την έκθεση Weinstein, ο Paul D. Sponseller, MD, του Πανεπιστημίου Johns Hopkins, γράφει ότι η σκολίωση των ενηλίκων ποικίλλει ευρέως από ασθενή σε ασθενή. Η χειρουργική επέμβαση για τη διόρθωση της περαιτέρω καμπυλότητας της σπονδυλικής στήλης έχει τα δικά της προβλήματα, σημειώνει, αν και έχει χαμηλό ποσοστό επιπλοκών. Ο ίδιος επαινεί τη μελέτη επειδή δίνει στους γιατρούς και τους ασθενείς τους μια ειλικρινή ματιά στο τι είναι πιθανό να συμβεί αν δεν αντιμετωπιστεί η σκολίωση σε προχωρημένη ηλικία.

Δεδομένου ότι η στήριξη και η χειρουργική επέμβαση δεν είναι χωρίς προβλήματα, οι ασθενείς μπορούν να συμβουλεύονται να προσαρμόσουν τη θεραπεία στις προτιμήσεις τους.