Όταν είστε φροντιστής, είναι σημαντικό να κρατάτε τα πράγματα σε μια προοπτική. Η ανάρρωση από χειρουργική επέμβαση ή ασθένεια μπορεί να πάρει περισσότερο χρόνο από ό,τι περιμένετε. Προσπαθήστε να σκέφτεστε την αποκατάσταση του αγαπημένου σας προσώπου ως μαραθώνιο, όχι ως σπριντ.

1. Περιμένετε σκαμπανεβάσματα

Το άτομο που φροντίζετε μπορεί να κάνει τεράστια βήματα τη μια μέρα και να ολισθαίνει προς τα πίσω την επόμενη. Αυτό είναι φυσιολογικό. Μην ανησυχείτε αν μια ξαφνική έκρηξη ανάκαμψης ακολουθείται από μια στασιμότητα. Είναι εντάξει, αρκεί να υπάρχει μια συνολική ανοδική πορεία. Πάντα αναζητάτε κάποια πρόοδο. Αν δεν βλέπετε σταδιακή βελτίωση με την πάροδο του χρόνου, μιλήστε με τον γιατρό του.

2. Θέστε ρεαλιστικούς στόχους

Βασίστε τις προσδοκίες σας για την ικανότητά του να κινείται στο πόσο καλά μπορούσε να κινηθεί πριν από τη χειρουργική επέμβαση ή την ασθένειά του. Ο στόχος είναι να επανέλθει ο ασθενής στο προηγούμενο επίπεδο λειτουργικότητάς του. Αν περπατούσε 50 μέτρα με έναν περιπατητήρα, αυτός είναι ο στόχος. Αν περπατούσε 500 μέτρα – αυτός πρέπει να είναι ο στόχος. Στην αρχή, μπορεί να χρειαστεί να χρησιμοποιήσουν βοηθητικά πράγματα όπως μπαστούνι, πατερίτσες ή περιπατητήρα (πι). Περιμένετε η πρόοδος να ξεδιπλωθεί σταδιακά. Κατά την πρώτη φάση, για παράδειγμα, οι πατερίτσες μπορεί να βοηθήσουν το αγαπημένο σας πρόσωπο να αισθάνεται άνετα καθώς αποκτά δυνάμεις. Στη συνέχεια, θα προχωρήσει στο επόμενο στάδιο, το οποίο μπορεί να είναι το περπάτημα μόνος του. Η ανεξαρτησία είναι ένας θετικός, ρεαλιστικός στόχος για τον οποίο πρέπει να στοχεύσετε. Όσο περισσότερα μπορούν να κάνουν μόνοι τους, τόσο το καλύτερο.

3. Γιορτάστε τις μικρές νίκες

Ακόμα και μια μικροσκοπική βελτίωση είναι κάτι για να χαίρεστε. Στην αρχή, μπορεί να είναι τόσο απλή όσο το να καθίσει στο κρεβάτι. Είναι το πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση της πιο ελεύθερης μετακίνησης. Κάθε μικρό βήμα είναι ένα σημάδι προόδου. Γιορτάστε το κάθε ένα σε όλη του τη δόξα. Δώστε στο αγαπημένο σας πρόσωπο μια αγκαλιά όταν περνάει κάποια σημαντικά ορόσημα:

• Ντύνεται μόνος τους για πρώτη φορά
• Κάνει ντους μόνος του
• Ανεβαίνει τα σκαλιά
• Περπατάει έξω
• Οδηγεί ένα αυτοκίνητο

Λάβετε υπόψη σας ότι η ανάρρωση μπορεί να έχει συναισθηματικό φόρο. Το ψυχικό κομμάτι είναι επίσης δύσκολο. Το αγαπημένο σας πρόσωπο μπορεί να απογοητευτεί που πρέπει να βασίζεται σε εσάς για να μετακινηθεί, ειδικά αν έχει συνηθίσει να είναι ανεξάρτητο. Αυτό είναι πολύ δύσκολο για πολλούς ανθρώπους να το ξεπεράσουν. Η υποστήριξή σας και η υπομονή σας μπορεί να είναι μεγάλη βοήθεια.

4. Βοηθήστε, αλλά όχι πάρα πολύ

Ως φροντιστής, μπορεί να αισθάνεστε ότι θέλετε να κάνετε όσα περισσότερα μπορείτε για το αγαπημένο σας πρόσωπο. Αλλά αυτό μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ. Αν κάνετε τα πάντα γι’ αυτόν, θα χάσει το κίνητρο να κάνει πράγματα για τον εαυτό του. Το κόλπο είναι να βοηθήσετε χωρίς να κάνετε πάρα πολλά. Για παράδειγμα, καθοδηγήστε τους να σηκωθούν από το κρεβάτι, αλλά μην τους σηκώσετε σωματικά. Να είστε εκεί αν χρειαστεί, αλλά μην είστε τόσο ορμητικοί για να το κάνετε γι’ αυτόν. Με άλλα λόγια, βοηθήστε τους να βοηθήσουν τον εαυτό τους. Διαβεβαιώστε το αγαπημένο σας πρόσωπο ότι η ανάρρωση χρειάζεται χρόνο και υπενθυμίστε του πόσο μακριά έχει φτάσει. Όταν λένε: “Μακάρι να μη χρειαζόμουν βοήθεια μόνο για να περπατήσω μέχρι το τέλος του δρόμου”, πείτε τους: “Αλλά πριν από μια εβδομάδα, δεν μπορούσες να βγεις ούτε από την μπροστινή πόρτα”.