Αραχνοειδής κύστη

Συμπτώματα

Ποια συμπτώματα προκαλούν οι αραχνοειδείς κύστεις;

Οι περισσότεροι άνθρωποι με αραχνοειδείς κύστεις αναπτύσσουν συμπτώματα πριν από την ηλικία των 20 ετών και ειδικά κατά το πρώτο έτος της ζωής, αλλά κάποιοι δεν θα παρουσιάσουν ποτέ συμπτώματα και μπορεί να ανακαλύψουν την κύστη σε τυχαίο έλεγχο σάρωσης του εγκεφάλου για άλλη αιτία. Τα συμπτώματα της αραχνοειδούς κύστης γύρω από τον εγκέφαλο μπορεί να περιλαμβάνουν:

• Πονοκέφαλο
• Ναυτία και έμετο
• Λήθαργο, με εκδήλωση χαμηλής ενέργειας
• Υπερβολική κόπωση
• Διαταραχές ακοής και όρασης
• Ίλιγγος
• Δυσκολίες με την ισορροπία και το περπάτημα
• Επιληπτικές κρίσεις
• Υδροκεφαλία (λόγω απόφραξης της κανονικής κυκλοφορίας του εγκεφαλονωτιαίου υγρού)
• Ενδοκρινικά θέματα σε παιδιά και εφήβους, όπως πρώιμη έναρξη της εφηβείας

Οι αραχνοειδείς κύστεις γύρω από το νωτιαίο μυελό πιέζουν τμήματα του νωτιαίου μυελού ή νευρικές ρίζες, πιο κοντά μεταξύ τους. Αυτό προκαλεί συμπτώματα όπως:

• πόνο στην πλάτη και τα πόδια
• μυρμήγκιασμα ή μούδιασμα στα πόδια ή τα χέρια

Εάν οι αραχνοειδείς κύστεις δεν αντιμετωπιστούν, μπορεί να προκαλέσουν σοβαρή, μόνιμη νευρική βλάβη ιδιαίτερα στην περίπτωση που η κύστη τραυματίσει τον εγκέφαλο ή το νωτιαίο μυελό. Αυτό μπορεί να συμβεί εάν η κύστη (εις) μεγαλώσει σε μέγεθος ή εάν αιμορραγήσει. Η αντιμετώπιση των αραχνοειδών κύστεων συνήθως κάνει τα συμπτώματα να εξαφανιστούν ή να βελτιωθούν.

 

Διάγνωση

Πώς διαγιγνώσκεται μια αραχνοειδής κύστη;

Η διάγνωση συνήθως περιλαμβάνει σάρωση εγκεφάλου ή σάρωση σπονδυλικής στήλης χρησιμοποιώντας μαγνητική τομογραφία (απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού) που βοηθά στη διάκριση των αραχνοειδών κύστεων γεμάτων με υγρό από άλλους τύπους κύστεων.

Θεραπεία

Υπάρχει θεραπεία για τις αραχνοειδείς κύστεις;

Η ανάγκη για θεραπεία της αραχνοειδούς κύστης εξαρτάται κυρίως από τη θέση και το μέγεθός της. Εάν η κύστη είναι μικρή, δεν διαταράσσει τον περιβάλλοντα ιστό και δεν προκαλεί συμπτώματα, ορισμένοι νευροχειρουργοί δεν αποφασίζουν να την αντιμετωπίσουν. Συνηστούν παρακολούθηση.

Σε περίπτωση χειρουργικής αντιμετώπισης της κύστης, στις μέρες μας υπάρχουν σύγχρονες τεχνικές και εργαλεία που είναι λιγότερο επεμβατικά (με άλλα λόγια, χειρουργική επέμβαση που περιλαμβάνει τη χρήση μικρότερων κοψιμάτων και λιγότερων ραμμάτων). Έτσι, περισσότεροι γιατροί επιλέγουν να αφαιρέσουν τις μεμβράνες της κύστης χειρουργικά ή να ανοίξουν την κύστη έτσι ώστε να αποστραγγιστεί το εγκεφαλονωτιαίο υγρό και να απορροφηθεί. 

Δύο επεμβατικές μέθοδοι αναλύονται παρακάτω:

Κρανιοτομή

Ο χειρουργός μπορεί να συστήσει κρανιοτομή (δημιουργία ενός ανοίγματος στο κρανίο) ώστε να ανοίξει το τοίχωμα της κύστης (μια διαδικασία που ονομάζεται fenestration) και να εξασφαλίσει την κανονική ροή του εγκεφαλονωτιαίου υγρού.

Αυτή είναι μια πιο επεμβατική διαδικασία, αλλά επιτρέπει στον νευροχειρουργό να επιθεωρήσει άμεσα και να αντιμετωπίσει την κύστη. Σπάνια, η κύστη ξαναγεμίζει με υγρό και πρέπει να αντιμετωπιστεί ξανά.

 

Διακλάδωση

Η αποστράγγιση μιας αραχνοειδούς κύστης είναι μια άλλη επιλογή. Ο χειρουργός εισάγει ένα σωλήνα στην κύστη, ο οποίος παραμένει στη θέση του και επιτρέπει στο υγρό να αποστραγγιστεί μακριά και να απορροφηθεί αλλού στο σώμα.

Ωστόσο, ο ασθενής μπορεί να εξαρτάται από την παροχέτευση για να μην ξαναγεμίσει με υγρό και η μακροχρόνια παροχέτευση μπορεί να προκαλέσει επιπλοκές, όπως απόφραξη ή μόλυνση.

Πρέπει να αφαιρούνται οι αραχνοειδείς κύστεις;

Οι αραχνοειδείς κύστεις, που δεν προκαλούν συμπτώματα - ακόμη και μεγάλες να είναι - αν δεν  ασκούν πίεση στον εγκέφαλο ή το νωτιαίο μυελό δεν απαιτούν θεραπεία.

Μπορεί μια αραχνοειδής κύστη να μετατραπεί σε καρκινική;

Οι αραχνοειδείς κύστεις δεν είναι όγκοι και δεν είναι καρκινικές αναπτύξεις. Σε σπάνιες περιπτώσεις, εάν μεγαλώσουν πολύ ή πιέσουν άλλες δομές του σώματος, μπορούν να προκαλέσουν εγκεφαλική βλάβη ή προβλήματα κίνησης.

Πρόγνωση

Είναι η αραχνοειδής κύστη απειλητική για τη ζωή του ασθενούς;

Αν και οι περισσότερες αραχνοειδείς κύστεις είναι ασυμπτωματικές, ένας μικρός αριθμός ασθενών εμφανίζουν αυθόρμητη ρήξη της κύστης ή αιμορραγία που μπορεί να είναι απειλητική για τη ζωή σε σοβαρές περιπτώσεις.