Ποιες συνήθειες των νηπίων μπορεί να είναι ανησυχητικές;

1. Χτύπημα του κεφαλιού

Τα νήπια έχουν συχνά τη συνήθεια να χτυπούν το κεφάλι τους, πχ στο κάγκελο της κούνιας. Αυτή η συμπεριφορά είναι αρκετά συνηθισμένη στα νήπια. Έως και το 20% των βρεφών και των νηπίων το συνηθίζουν αυτό και το ποσοστό των αγοριών είναι 3 φορές μεγαλύτερο σε σχέση με τα κορίτσια. Η συνήθεια του παιδιού να χτυπάει το κεφάλι του μπορεί να διαρκέσει μήνες ή και χρόνια.

2. Πιπίλισμα του αντίχειρα

Γνωρίζατε ότι τα μωρά πιπιλίζουν τον αντίχειρά τους στη μήτρα; Και είναι γλυκό όταν το νεογέννητό σας βρίσκει τον αντίχειρά του και παρηγορείται. Αλλά αν το πιπίλισμα του αντίχειρα του παιδιού σας συνεχίζεται και στη νηπιακή ηλικία, φυσικά κάποια στιγμή αρχίζετε να αναρωτιέστε πότε θα τελειώσει.

3. Σκάλισμα μύτης

Αυτή μπορεί να είναι μια από τις πιο ενοχλητικές συνήθειες για τους γονείς. Είναι ενοχλητική, αντιαισθητική και υπάρχει κίνδυνος μόλυνσης από μικρόβια των χεριών. Είναι ένδειξη άγχους; Και τι μπορείτε να κάνετε για να το σταματήσετε; Ορισμένες συνθήκες και περιβάλλοντα, θα ανακαλύψετε, το κάνουν πιο πιθανό. Επομένως, μπορείτε να λάβετε συμβουλές από ειδικούς για το πώς να χειριστείτε το σκάλισμα της μύτης του μικρού σας παιδιού.

4. Μάσημα των νυχιών

Από όλες τις τυπικές κακές συνήθειες των νηπίων, αυτή είναι ίσως η πιο πιθανή να επιμείνει στην ενήλικη ζωή. Θα μπορούσε να είναι ένας σχετικά ακίνδυνος τρόπος αντιμετώπισης ενός μικρού άγχους – ή ένα σημάδι μεγαλύτερων ανησυχιών. Τα παιδιά μπορεί να δαγκώνουν τα νύχια τους για διάφορους λόγους – περιέργεια, πλήξη, ανακούφιση από το άγχος, ρουτίνα ή μίμηση. Ορισμένα παιδιά συνεχίζουν αυτή τη συμπεριφορά και στην ενήλικη ζωή. Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, υπάρχουν πολλά πράγματα που τα κάνουν να ανησυχούν, πολύ άγχος και πίεση, ίσως αυτές οι πιέσεις να είναι αόρατες στους γονείς. Αν το παιδί σας τρώει τα νύχια του μέτρια (χωρίς αυτοτραυματισμό) και ασυνείδητα (όπως όταν βλέπει τηλεόραση) ή αν έχει την τάση να τρώει τα νύχια του ως αντίδραση σε συγκεκριμένες καταστάσεις (όπως μια παράσταση ή ένα τεστ), είναι απλώς ένας παιδικός τρόπος αντιμετώπισης του στρες. Οι γονείς δεν πρέπει να ανησυχούν για αυτό. Τα περισσότερα παιδιά θα εγκαταλείψουν αυτή τη συνήθεια από μόνα τους.

5. Χρήση πιπίλας

Δεν είναι ασυνήθιστο για τα μικρά παιδιά που περπατούν και μιλούν να αναζητούν συνεχώς την πιπίλα τους. Και μπορεί να είναι σωτήριο σε περιόδους αλλαγών. Παρόλα αυτά, μπορεί να ελπίζετε ότι το μικρό σας θα ξεπεράσει την πιπίλα, αλλά αυτό δεν έχει συμβεί ακόμα. Μια πιπίλα μπορεί επίσης να λειτουργήσει ως αυτό που οι ειδικοί αποκαλούν μεταβατικό μέσο – κάτι που βοηθά στην ανακούφιση από το άγχος και βοηθά το μωρό σας να προσαρμοστεί σε νέες ή δύσκολες καταστάσεις, όπως η έναρξη του παιδικού σταθμού.

6. Βρισιές

Αν η ανθούσα ικανότητα του μικρού σας να φλυαρεί, να κάνει ερωτήσεις και γενικά να επικοινωνεί λεκτικά έχει πάρει μια δυσάρεστη τροπή, μην απελπίζεστε. Τα παιδιά επαναλαμβάνουν ό,τι ακούνε, αλλά σε αυτή την ηλικία δεν ξέρουν πραγματικά τι λένε – και υπάρχουν στρατηγικές που μπορούν να βοηθήσουν να βάλουν ένα τέλος στη βωμολοχία. Ο καλύτερος τρόπος για να το αντιμετωπίσετε αυτό είναι να το αγνοήσετε μέχρι το παιδί να χάσει το ενδιαφέρον του. Αν το παιδί συνεχίσει, αναγνωρίστε ότι δεν πρέπει να λέτε κακές λέξεις και αποσπάστε του την προσοχή με ένα τραγούδι ή μια ιστορία.

7. Αυνανισμός

Ο αυνανισμός ξεκινάει από νωρίς. Γιατί; Επειδή αισθάνεται ωραία και είναι φυσικό ακόμα και για τα πιο μικρά ανθρώπινα όντα να εξερευνούν και να ανακαλύπτουν το σώμα τους. Δεν είναι σεξουαλικός, αλλά μπορεί να κάνει τους ενήλικες να νιώθουν άβολα.