Ως γονείς, μπορεί να σας είναι δύσκολο να γνωρίζετε πώς να παρακινήσετε σωστά ένα παιδί, είτε πρόκειται να παίξει σε έναν αγώνα ποδοσφαίρου, είτε για να διαβάσει τα μαθήματά του  στο σπίτι.

Αλλά είναι ένα ζήτημα ισορροπίας – υπάρχει περισσότερη κριτική παρά έπαινος στο δικό σας σπίτι;

Μια νέα μελέτη που πραγματοποιήθηκε ερευνόντας πάνω από 400 οικογένειες διαπίστωσε ότι τα παιδιά δεν ενοχλούνται από την κριτική των γονέων τους, αρκεί να υπάρχει και έπαινος. Στην πραγματικότητα, οι επιστήμονες εντόπισαν μια αναλογία 2:1 επαίνου :κριτικής.

Ωστόσο, υπάρχουν κάποιες μαγικές φράσεις για να κάνετε τον έπαινο σας να είναι πιο αποτελεσματικός.

Ακολουθούν 3 κορυφαίες συμβουλές:

1. Το να λέτε στα παιδιά σας τη θετική φράση “απίστευτα καλό” μπορεί να μην είναι τόσο θετικό όσο θεωρείτε!

Ο διογκωμένος έπαινος (όπως η χρήση λέξεων όπως “απίστευτα” ή “τέλεια”) δίνεται συχνά σε παιδιά με χαμηλή αυτοεκτίμηση. Προσπαθούμε να ενισχύσουμε την αυτοπεποίθησή τους με τέτοιες βαρύγδουπες λέξεις. Ωστόσο, αυτό μπορεί να σας γυρίσει μπούμερανγκ! Τα παιδιά με χαμηλή αυτοεκτίμηση αισθάνονται ότι πρέπει συνεχώς να ανταποκρίνονται σε τόσο υψηλούς επαίνους και θα επιλέξουν εύκολες δραστηριότητες για να αποφύγουν την αποτυχία. Έτσι, κατά κάποιο τρόπο, προσφέρουμε κακές υπηρεσίες στα παιδιά με χαμηλή αυτοεκτίμηση, επειδή ο διογκωμένος έπαινος μπορεί στην πραγματικότητα να τα σακατέψει για να δοκιμάσουν νέα πράγματα.

Οι ερευνητές εξέτασαν πάνω από 200 παιδιά που έκαναν κάποια καλλιτεχνική εργασία και έλαβαν είτε “κανονικό” έπαινο (Καλή δουλειά!) είτε “φουσκωμένο έπαινο” (Τέλειο! Μοναδικό! ) από έναν ζωγράφο. Όταν τα παιδιά μπορούσαν να διαλέξουν το επόμενο έργο τέχνης τους, εκείνα με τη χαμηλή αυτοεκτίμηση αποφάσισαν να ζωγραφήσουν κάτι από τις εύκολες επιλογές που τους δόθηκαν , επειδή ανησυχούσαν ότι δεν θα ανταποκρίνονταν στα υψηλά πρότυπα.

2. Επιβραβεύστε όλες τις προσπάθειες που γίνονται και όχι τις προσωπικές ιδιότητες

“Έκανες σπουδαία δουλειά σήμερα μπράβο” αντί για “Είσαι σπουδαίος!”.

Αυτό μπορεί να φαίνεται σαν μια λεπτή διαφορά – αλλά μπορεί να έχει μεγάλο αντίκτυπο στην αυτοεκτίμησή τους. Όταν επαινούμε ένα παιδί για τις προσωπικές του ιδιότητες, το συνδέει με την αυτοεκτίμησή του και βλέπει την αποτυχία ως προσωπικό ελάττωμα και μπορεί να πιστεύει ότι είναι ανάξιοι να κάνουν αυτό που τους έχει ζητηθεί. Αν όμως επαινούμε τα παιδιά για τις προσπάθειές τους, τείνουν να βλέπουν την αποτυχία ως προσωρινή αναποδιά ή έλλειψη προσπάθειας και όχι ως ελάττωμα του χαρακτήρα τους.

3. Επιβραβεύστε τη διαδικασία και όχι το άτομο

Επαινέστε τη διαδικασία: “Δούλεψες πολύ σκληρά γι’ αυτό που σου ζητήθηκε”

Έπαινος για το πρόσωπο: Ο έπαινος για το πρόσωπο δεν μπορεί να είναι μόνο ένας έπαινος: “Είσαι τόσο έξυπνος που μπορείς να καταφέρεις τα πάντα”

Ο έπαινος του προσώπου μπορεί να οδηγήσει ένα παιδί να σκεφτεί ότι δεν χρειάζεται να συνεχίσει να προσπαθεί, αφού ήδη κάνει σπουδαία δουλειά. Ο έπαινος της διαδικασίας τα ενθαρρύνει να συνεχίσουν να επιτυγχάνουν.

Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Σικάγο και το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ διαπίστωσαν ότι αυτή η διαφορά μπορεί να έχει μακροπρόθεσμες επιπτώσεις σε ένα παιδί. Εξέτασαν και στη συνέχεια τα παρακολούθησαν όταν ήταν 8 ετών. Τα νήπια που έλαβαν έπαινο διαδικασίας δεν ήταν μόνο καλύτερα στην επίλυση δύσκολων καθηκόντων, αλλά πίστευαν επίσης ότι μπορούσαν να αλλάξουν το αποτέλεσμά τους μέσω σκληρής δουλειάς.