Μην αφήσετε την ανησυχία για το πρωτότοκο παιδί σας να σας χαλάσει τη χαρούμενη προσμονή σας για το νέο μωρό – αλλά μην περιμένετε και από εκείνο να μπορεί να την μοιραστεί! Η απόκτηση μωρών είναι μια υπόθεση που μόνο οι ενήλικες μπορούν να αποδεχτούν εύκολα. Τα παιδιά πρέπει να το ανεχτούν, αλλά δεν χρειάζεται να τους αρέσει.

Ορισμένοι γονείς βρίσκουν την ιδέα, ότι το παιδί τους θα είναι δυσαρεστημένο και θα ζηλεύει το νέο του αδελφάκι, τόσο ανυπόφορη που προσποιούνται στον εαυτό τους και σε εκείνο ότι περιμένει τη γέννηση όσο και εκείνοι. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι αυτή η προσποίηση σπάνια αποδίδει. Φανταστείτε πώς θα νιώθατε εσείς, για παράδειγμα, αν ο σύζυγός σας ερχόταν μια μέρα στο σπίτι και σας ανακοίνωνε χαρούμενα τα νέα μιας δεύτερης συζύγου: “Θα φέρω σύντομα στο σπίτι μια νέα γυναίκα, αγάπη μου, γιατί σκέφτηκα ότι θα ήταν ωραίο να έχεις παρέα. Παρεμπιπτόντως, θα σε χρειαστώ να γίνεις “μεγάλη γυναίκα” και να με βοηθήσεις να φροντίσω τη νεαρή μου γυναίκα”.

Πώς μπορείτε να προετοιμάσετε το παιδί σας για τον ερχομό ενός μωρού ;

Όταν οι άνθρωποι που αγαπάμε είναι αρκετοί για εμάς, θέλουμε να είμαστε αρκετοί κι εμείς γι’ αυτούς. Αν θέλουν κάποιον άλλον, δικαιολογημένα νιώθουμε ότι μας απομακρύνουν και ζηλεύουμε. Το καθήκον σας, λοιπόν, είναι να αποδεχτείτε το γεγονός ότι το 2χρονο ,για παράδειγμα, παιδί σας θα έχει αυτά τα οδυνηρά συναισθήματα. Φυσικά, μπορείτε να τα μειώσετε κάνοντας όλα εκείνα τα προφανή πράγματα, όπως το να μην έχετε στην αγκαλιά σας το νεογέννητο μωρό σας όταν το φέρνετε στο σπίτι από το νοσοκομείο, ώστε τα χέρια σας να είναι ελεύθερα για να αγκαλιάσετε το μικρό σας και να το προσκαλέσετε να βοηθήσει φέρνοντας πάνες ή επιλέγοντας τι ρούχα θα φορέσει το μωρό σας. Αλλά το πιο σημαντικό είναι να επικεντρωθείτε στο να το φέρετε στην καλύτερη δυνατή συναισθηματική κατάσταση για να το αντιμετωπίσει.

Οι ομαλές, ασφαλείς σχέσεις με τους γονείς και τους φροντιστές θα το βοηθήσουν κατά τη διάρκεια της δύσκολης περιόδου προσαρμογής μετά τον ερχομό του μωρού, γι’ αυτό προσπαθήστε να αποφύγετε τις μεγάλες μάχες όσο πλησιάζει η γέννηση – ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι θα καθυστερήσετε την εκπαίδευση στην τουαλέτα ή θα το αφήσετε να κρατήσει το μπιμπερό του περισσότερο απ’ όσο θα θέλατε. Η φροντίδα του νέου του αδελφού ή αδελφής θα σας κάνει λιγότερο διαθέσιμους για το πρωτότοκό παιδί σας, οπότε θα χρειαστεί άλλες στενές σχέσεις στις οποίες θα μπορεί να στραφεί. Όσο περισσότερο χρόνο μπορεί να περάσει με τον πατέρα του, για παράδειγμα, τόσο το καλύτερο. Τα σπίτια αγαπημένων φίλων ή των παππούδων μπορούν επίσης να χρησιμεύσουν ως καταφύγια –και μέρος μιας “ενήλικης” ζωής που το μωρό δεν μπορεί να επηρεάσει– όπως και ο “δικός” του παιδικός σταθμός ή το νηπιαγωγείο.

Να είστε προσεκτικοί, όμως, σχετικά με το χρόνο που θα γίνουν οι σημαντικές αλλαγές. Πιθανότατα θα βρει ασφάλεια στην αναμενόμενη καθημερινότητά του. Αν ξεκινήσετε το νήπιό σας στον παιδικό σταθμό όταν έρχεται το αδελφάκι του, για παράδειγμα, είναι πιθανό να νιώσει ότι το θέλετε να το διώξετε από το σπίτι ,λόγω του μωρού. Ομοίως, αν το μετακινήσετε από την κούνια του σε ένα κρεβάτι ή το βάλετε σε ένα νέο δωμάτιο ακριβώς πριν από τη γέννηση και στη συνέχεια δώσετε την παλιά του θέση στο μωρό, δεν θα νιώσει την εξέλιξη- θα νιώσει ότι εκτοπίζεται.