Υπάρχει ακόμα ένας εν δυνάμει θανατηφόρος ιός εκεί έξω και δεν πρόκειται να φύγει σύντομα. Αυτό σημαίνει ότι όλοι πρέπει να λάβουμε πολλές αποφάσεις, οι οποίες να αξιολογούν τον προσωπικό μας κίνδυνο, την στιγμή που για πολλές από αυτές τις αποφάσεις, δεν υπάρχει καμία σωστή απάντηση, καθώς δεν υπάρχουν συγκεκριμένες οδηγίες από τα Κέντρα Ελέγχου Νόσων (CDC), συστάσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας ή συμβουλές από ειδικούς.

Πλέον, καθώς οι περισσότερες χώρες του κόσμου καταργούν τους περιορισμούς τους, προκύπτουν περισσότερα ερωτήματα:

• Είναι ασφαλές να πάω στο σουπερμάρκετ; Και, πόσο συχνά μπορώ να το κάνω;
• Πόσο ασφαλές είναι να πάω ταξίδι; Μπορώ να πάω για δείπνο με φίλους;
• Πρέπει να αποφύγω τον φίλο μου, του οποίου η κόρη δουλεύει κάπου που βρέθηκε θετικό κρούσμα κορωνοϊού;

Η κατευθυντήρια γραμμή του CDC, αναφέρει, τους γνωστούς πλέον σε όλους μας, τρόπους μείωσης του κινδύνου για ορισμένες δραστηριότητες: το συχνό πλύσιμο των χεριών, η χρήση μάσκας, η διατήρηση της απόστασης και άλλα γνωστά προστατευτικά μέτρα. Παρόλο που είναι χρήσιμη, η οδηγία αυτή δεν θα σας πει εάν είναι εντάξει να επισκεφθείτε τον ξάδερφο σας, να κάνετε βόλτα ή να πάτε για ψώνια.

Μερικές δραστηριότητες είναι πιο επικίνδυνες σε σχέση με άλλες και αυτό με βάση τη διάρκεια της επαφής ενός ατόμου με κάποιο άλλο και το χώρο που βρίσκονται. Για παράδειγμα, 15 λεπτά σε ένα μικρό δωμάτιο, με κάποιον που βήχει, χωρίς μάσκα, θεωρείται δραστηριότητα υψηλού κινδύνου. Από την άλλη, η βόλτα σε εξωτερικούς χώρους, με τις σωστές αποστάσεις, θεωρείται δραστηριότητα χαμηλού κινδύνου.

Ωστόσο, ο καθένας πρέπει να λάβει τις δικές του αποφάσεις για όλες τις δραστηριότητες που θέλει να κάνει. Οι ίδιοι καλούμαστε να αξιολογήσουμε τι είναι ασφαλές ή λιγότερο ασφαλές και σε πόσο κίνδυνο είμαστε πρόθυμοι να εκτεθούμε. Κάθε φορά που αποφασίζουμε να πάμε μια βόλτα ή να ταξιδέψουμε, λαμβάνουμε αποφάσεις για την ασφάλεια μας, χωρίς ακριβή δεδομένα, συγκεκριμένες οδηγίες ή συμβουλές από ειδικούς για τη συγκεκριμένη περίπτωση.

Φυσικά, υπάρχει μια σημαντική διαφορά όταν μιλάμε για την COVID-19. Εδώ, η απειλή είναι η σύλληψη και πιθανώς η διάδοση μιας απρόβλεπτης, δυνητικά θανατηφόρας λοίμωξης. Έτσι, η συμπεριφορά του καθενός, μπορεί να επηρεάσει, όχι μόνο την υγεία του ιδίου, αλλά και την υγεία των υπολοίπων.

Πώς θα λάβετε σωστές αποφάσεις αξιολογώντας τον προσωπικό σας κίνδυνο;

Στην περίπτωση που σκέφτεστε να χαλαρώσετε τους περιορισμούς στην επαγγελματική ή την κοινωνική σας ζωή, πρέπει να λάβετε υπόψη τα ακόλουθα τρία σημαντικά σημεία:

• Σκεφτείτε τους προσωπικούς σας παράγοντες κινδύνου που ενδεχομένως να σημαίνουν ότι ανήκετε σε ευάλωτη ομάδα, άρα μπορεί να ασθενήσετε σοβαρά. Κάντε το ίδιο και για τους άλλους με τους οποίους έχετε επαφή.
• Ενημερωθείτε για το ποσοστό εξάπλωσης της ασθένειας στην κοινότητα σας.
• Αναλογιστείτε το πόσο επικίνδυνη μπορεί να είναι η δραστηριότητα στην οποία θέλετε να συμμετάσχετε.

Και μετά τι; Αντιπαραβάλετε τα προηγούμενα με τα ακόλουθα σημεία, για να ολοκληρώσετε τον υπολογισμό των κινδύνων και των οφελών της δραστηριότητας που θέλετε να κάνετε:

• Προσωπική ανοχή κινδύνου. Αν ακολουθείτε το ρητό που λέει ότι «ζείτε μόνο μια φορά», σημαίνει ότι δεν σας νοιάζει και πολύ ο κίνδυνος, άρα είστε διατεθειμένοι να εκτεθείτε σε υψηλού κινδύνου δραστηριότατες.
• Προσωπικότητα. Εάν είστε εξωστρεφής, μπορεί να είστε πρόθυμοι να καταργήσετε τους περιορισμούς (και να αποδεχτείτε περισσότερο κίνδυνο) επειδή η εναλλακτική λύση μοιάζει με βασανιστήριο. Για τους εσωστρεφείς, ο περιορισμός των κοινωνικών αλληλεπιδράσεων, μπορεί να μην φαίνεται τόσο κακή επιλογή.
• Προτεραιότητες. Εάν δίνετε περισσότερη προτεραιότητα στο φαγητό, στο να φτιάχνετε τα μαλλιά σας ή στο να κάνετε τατουάζ, είναι μεγαλύτερη θυσία να τα στερηθείτε από ότι για κάποιον που δεν ασχολείται με αυτά. Σε αυτή την περίπτωση ενδεχομένως να μην σας νοιάζει τόσο ο κίνδυνος.
• Πορτοφόλι. Παρόλο που η πανδημία επηρεάζει όλους τους ανθρώπους, δεν τους επηρεάζει όλους στον ίδιο βαθμό: μερικοί μπορούν να αντέξουν τον οικονομικό αντίκτυπο καλύτερα από άλλους. Ως αποτέλεσμα, η επιλογή του να κρατήσουν την επιχείρηση τους κλειστή και να παραμείνουν στο σπίτι είναι λιγότερο θεμιτή και εφικτή για κάποιους, σε σχέση με άλλους.