6 τρόποι να αντιμετωπίσετε τις βρισιές του νηπίου σας

Γιατί τα παιδιά 2 ετών χρησιμοποιούν κακές λέξεις;

Το περίεργο 2χρονο παιδί σας έχει αποκτήσει μια νέα δεξιότητα, μια δεξιότητα που είναι διαφορετική και επομένως συναρπαστική. Πολλές φορές, η πρώτη βρισιά ενός παιδιού είναι αποτέλεσμα άμεσης μίμησης– ίσως σας άκουσε να την ξεστομίζετε όταν ένας άλλος οδηγός σας έκοψε στην κίνηση και τώρα την επαναλαμβάνει ασταμάτητα στο πίσω κάθισμα. Ίσως ο καλύτερος του φίλος στο νηπιαγωγείο μόλις διεύρυνε το λεξιλόγιό του και θεώρησε αστείο να μοιραστεί μαζί του μερικές επιλεγμένες λέξεις. Ανεξάρτητα όμως από πού προέρχεται αυτή η γλώσσα, ποτέ δεν είναι πολύ νωρίς για να διδάξετε στο παιδί σας ότι δεν είναι αποδεκτή.

Τι πρέπει να κάνετε για τις βρισιές και τις βωμολοχίες που λέει το παιδί σας;

Διατηρήστε ένα poker face. Όταν το παιδί σας λέει μια βρισιά ή κάνει μια αναφορά σε σωματικές λειτουργίες, αντισταθείτε στην παρόρμηση να γελάσετε, κάτι που θα εκλάβει ως θαυμάσια ενίσχυση για να το ξανακάνει. Η ικανότητα να κάνουν τους ενήλικες να γελούν -ή να θυμώνουν ή να αναστατώνονται- είναι εξαιρετικά ισχυρή όταν τα παιδιά είναι μικρά. Και ακόμα κι αν είναι διασκεδαστικό να ακούτε το μικρό σας να εφευρίσκει αθώα νέους όρους , το να δείχνετε τη διασκέδασή σας δεν είναι προς το συμφέρον σας
Αντικαταστήστε τα με διασκεδαστικές αλλά καλές εναλλακτικές λύσεις. Αν το παιδί σας απλώς δοκιμάζει μια νέα λέξη για να την καταλάβει ή την τραγουδάει χαμηλόφωνα για λόγους συγκίνησης, μπορείτε πιθανότατα να το πείσετε να αντικαταστήσει μια άλλη συναρπαστική νέα λέξη ή ένα παιδικό τραγουδάκι. Ή θα μπορούσατε να αντικαταστήσετε την ακατάλληλη λέξη με μια παρόμοια χαζοχαρούμενη λέξη. Αν το πρόβλημα είναι ότι δεν έχει πολλές αποδεκτές λέξεις για να εκφράσει έντονο θυμό ή απογοήτευση, μπορεί να βοηθήσει να την ενθαρρύνετε να πει δυνατά: “Είμαι θυμωμένος” ή “Είμαι απογοητευμένος”. (Η λέξη “απογοητευμένος” είναι πολυσύλλαβη, αλλά τα παιδιά 2 ετών καταλαβαίνουν αμέσως το νόημα)
Θέστε όρια. Αν το 2χρονο παιδί σας έχει επαναλαμβάνει μια ή δύο σοβαρές βωμολοχίες, χρειάζεται να του θέσετε κάποιες κατευθυντήριες γραμμές. Είναι ζωτικής σημασίας να το κάνετε αυτό με ηρεμία -χωρίς να εκνευρίζεστε ή να θυμώνετε- διαφορετικά, κάθε φορά που ξεσπάτε, απλώς του υπενθυμίζετε πόση δύναμη έχει για να σας κάνει να του δώσετε γρήγορα σημασία. Αν πρόκειται για μια επινοημένη λέξη, πείτε του ότι δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα και ότι δεν καταλαβαίνετε τι λέει. Για τις βρισιές της ποικιλίας των ενηλίκων, μην του εξηγήσετε τι σημαίνουν ή γιατί είναι απαράδεκτες. Απλά ξεκαθαρίστε, με μια αντικειμενική και αδιάφορη φωνή, ποιες λέξεις είναι απαγορευμένες: “Αυτή είναι μια λέξη που δεν μπορείτε να χρησιμοποιήσετε”. Αντίθετα το :”Δεν επιτρέπουμε αυτού του είδους τη γλώσσα” είναι πολύ ασαφές για ένα παιδί 2 ετών
Μην αφήνετε τις βρισιές να έχουν αποτελέσματα. Αν το παιδί σας χρησιμοποιεί λέξεις που τραβούν την προσοχή επειδή θέλει κάτι, βεβαιωθείτε ότι το τέχνασμα δεν πιάνει τόπο. Δεν είναι αρκετό να πείτε: “Αυτή δεν ήταν πολύ ωραία γλώσσα, αλλά ορίστε το χωνάκι παγωτού σου ούτως ή άλλως”. Και δεδομένου ότι τα παιδιά 2 ετών δεν είναι αρκετά αναπτυγμένα για να σκεφτούν από μόνα τους αυτή την τακτική, ίσως χρειαστεί να σκεφτείτε σοβαρά ποιανού το παράδειγμα ακολουθεί το παιδί σας
Διδάξτε τους τον σεβασμό. Δεν κάνετε καμία χάρη στο 2χρονο παιδί σας αν το αφήσετε να πιστεύει ότι είναι εντάξει να εκτοξεύει ακόμα και παιδικά επίθετα σε άλλα παιδιά. Ρωτήστε το πώς θα ένιωθε αν κάποιος το αποκαλούσε “χαζό”, για παράδειγμα. Οι βρισιές δεν θα γίνουν δεκτές με καλό μάτι στον παιδικό σταθμό ή το νηπιαγωγείο, στην παιδική χαρά, στα σπίτια των συμπαικτών – ή στο τραπέζι του παππού. Εξηγήστε ότι αυτές οι λέξεις πληγώνουν τα συναισθήματα των ανθρώπων, ότι δεν έχει σημασία αν και άλλα παιδιά χρησιμοποιούν την ίδια γλώσσα και ότι οι χαρακτηρισμοί απλώς δεν επιτρέπονται. Το παιδί σας εξακολουθεί να εργάζεται για την εκμάθηση της ενσυναίσθησης και πιθανότατα δεν θα θυμάται να σκέφτεται τους άλλους, αλλά εξακολουθεί να χρειάζεται να γνωρίζει ότι οι πράξεις του έχουν αντίκτυπο σε αυτούς
Προσέξτε το στόμα σας. Σίγουρα, υπάρχουν διαφορετικοί κανόνες για τη συμπεριφορά των ενηλίκων και των παιδιών, αλλά αν το 2χρονο παιδί σας σας ακούσει να βωμολοχείτε καθημερινά στις συζητήσεις σας, θα είναι πολύ πιο δύσκολο να το πείσετε να μην μιλάει έτσι και εκείνο. Αν μιμηθεί κάτι που είπατε, παραδεχτείτε ότι ούτε εσείς έπρεπε να το είχατε πει, και στη συνέχεια αποσπάστε του γρήγορα την προσοχή με ένα τραγούδι ή μια ιστορία.