Η άσκηση μόλις 30 λεπτών, μπορεί να μειώσει σημαντικά τα συμπτώματα της κατάθλιψης και να ενισχύσει το όφελος των ψυχοθεραπευτικών συνεδριών, τουλάχιστον προσωρινά, σύμφωνα με δύο πρόσφατες μελέτες από το Iowa State University (ISU).

Ο Jacob Meyer, PhD, καθηγητής κινησιολογίας στο Iowa State University και κύριος συγγραφέας των δύο μελετών, υπογράμμισε ότι παρόλο που είναι ήδη γνωστό ότι η άσκηση μπορεί να βοηθήσει την γενική υγεία των ανθρώπων, λίγα είναι γνωστά για το πώς θα μπορούσε να ωφελήσει την κατάθλιψη. Ως εκ τούτου, τόνισε ότι οι δύο μελέτες του, σκοπό είχαν να δώσουν περισσότερα στοιχεία για τις βραχυπρόθεσμες επιπτώσεις της άσκησης στην ψυχική υγεία και το πώς αυτές θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν σε ενήλικες με κατάθλιψη. (Κατάθλιψη: 9 δραστηριότητες που βελτιώνουν τα συμπτώματα)

Η άσκηση βελτιώνει τα συμπτώματα της κατάθλιψης;

Στη μελέτη συμμετείχαν 30 ενήλικες που βίωναν μείζονα καταθλιπτικά επεισόδια. Οι συμμετέχοντες κλήθηκαν στην πρώτη τους συνεδρία να κάνουν 30 λεπτά ποδήλατο. Στην δεύτερη τους συνεδρία, μία εβδομάδα αργότερα, οι μισοί επανέλαβαν την άσκηση, αλλά πρώτα ξεκουράστηκαν για 30 λεπτά. Οι άλλοι μισοί δεν ασκήθηκαν. Μετά από αυτές τις συνεδρίες, όλοι οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν ερωτηματολόγια με τυπικές ερωτήσεις και κλίμακες που χρησιμοποιούνται για τη μέτρηση των συμπτωμάτων της κατάθλιψης. (Ψυχοθεραπεία: Ταμπού ή ένα πολύτιμο εργαλείο ζωής;)

Τα αποτελέσματα του πειράματος έδειξαν αλλαγές σε τρία χαρακτηριστικά της μείζονος καταθλιπτικής διαταραχής, όπως η καταθλιπτική διάθεση, η ανικανότητα των συμμετεχόντων να νιώσουν ευχαρίστηση για δραστηριότητες που κάποτε απολάμβαναν (ανηδονία) και οι επιδώσεις τους στα τεστ ανίχνευσης της κατάθλιψης.  (Μείζων καταθλιπτική διαταραχή: Ποιες αλλαγές επιφέρει στη συμπεριφορά των ασθενών;)

Συγκεκριμένα διαπιστώθηκε ότι:

• Η κατάσταση της καταθλιπτικής διάθεσης των συμμετεχόντων βελτιώθηκε κατά τη διάρκεια των 30 λεπτών της άσκησης. Αυτή η βελτίωση διήρκησε για έως και 75 λεπτά μετά.
• Όσον αφορά την ανηδονία και την αδυναμία των συμμετεχόντων να αισθανθούν ευχαρίστηση, παρουσιάστηκε βελτίωση για περίπου 75 λεπτά μετά την άσκηση, αλλά μετά το πέρας αυτού του χρονικού διαστήματος, αυτό το όφελος εξαφανίστηκε. Ωστόσο, συγκριτικά με όσους δεν ασκήθηκαν, όσοι ασκήθηκαν συνέχισαν να βιώνουν κάποιο βαθμό ευχαρίστησης και λίγο αργότερα.
• Τα άτομα που έκαναν ποδήλατο είχαν καλύτερες επιδώσεις στα τεστ ανίχνευσης της κατάθλιψης. Αυτό το εύρημα διήρκησε για λιγότερο από 20-50 λεπτά μετά την ανάπαυση των συμμετεχόντων.

Σε κάθε περίπτωση, για να κατανοηθεί ο τρόπος επίδρασης της άσκησης στην κατάθλιψη χρειάζεται περισσότερη έρευνα, υπογράμμισε ο Meyer, εξηγώντας ότι μέχρι πρότινος δεν ήταν βέβαιος ο χρόνος διαρκείας των  βραχυπρόθεσμων αποτελεσμάτων της άσκησης στην κατάθλιψη, αλλά με τη διαπίστωση της παρούσας μελέτης ότι η καταθλιπτική διάθεση βελτιώνεται για τουλάχιστον 75 λεπτά μετά την άσκηση, ενισχύεται η ελπίδα ότι τα οφέλη αυτά θα μπορούσαν να διαρκέσουν για ακόμη περισσότερο.

Στο τέλος του προγράμματος, το οποίο διήρκησε οκτώ εβδομάδες, και οι δύο ομάδες εμφάνισαν βελτίωση, αλλά όσοι ασκούνταν πριν την γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία (CBT) εμφάνισαν μεγαλύτερη μείωση στα καταθλιπτικά τους συμπτώματα. Παράλληλα, οι συμμετέχοντες που ασκούνταν ανέφεραν ταχύτερη και ισχυρότερη σύνδεση με τους θεραπευτές τους, γεγονός που υποδεικνύει ότι η άσκηση ωθεί τον εγκέφαλο να ασχοληθεί περισσότερο με συναισθηματικά προκλητικές εργασίες, όπως αυτές που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της γνωσιακής θεραπείας.

Η άσκηση μπορεί να ενισχύσει τα αποτελέσματα της γνωσιακής θεραπείας;

Τα ευρήματα της πιο πάνω μελέτης, υποδηλώνουν ότι όταν κάποιος έχει κατάθλιψη, η άσκηση μπορεί να τον βοηθήσει για ένα χρονικό διάστημα μετά τη λήξη της, στην εκτέλεση καλύτερων ψυχολογικών ή γνωστικά απαιτητικών εργασιών, όπως τα γνωστικά-ψυχολογικά τεστ και οι γνωσιακές θεραπείες.

Για να ανακαλύψουν εάν αυτό το αποτέλεσμα μπορεί να λειτουργήσει συνδυαστικά με τα μακροπρόθεσμα οφέλη της γνωσιακής θεραπείας προσφέροντας περαιτέρω όφελος, ο Meyer και η ομάδα του διεξήγαγαν μια ξεχωριστή πιλοτική μελέτη, στην οποία συμμετείχαν 10 ενήλικες. Οι μισοί από αυτούς ασκούνταν ανεξάρτητα, κάνοντας ποδηλασία, τζόκινγκ ή περπάτημα μέτριας έντασης, για μισή ώρα την εβδομάδα, προτού συμμετάσχουν σε μια διαδικτυακή γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία (CBT). Οι άλλοι πέντε συμμετέχοντες ακολουθούσαν τις κανονικές τους δραστηριότητες πριν από τη θεραπεία τους. Διαπιστώθηκε λοιπόν, ότι η άσκηση εκτός από τα καρδιαγγειακά και σωματικά οφέλη που προσφέρει, ενισχύει σημαντικά και τα αποτελέσματα της γνωσιακής συμπεριφορικής θεραπείας (CBT).