Υπάρχουν πολλοί μαθητές γυμνασίου και λυκείου που λένε ότι πιστεύουν ότι χρειάζονται βοήθεια με το άγχος ή την κατάθλιψη, αλλά δεν είναι σίγουροι πώς πρέπει να μιλήσουν στους γονείς τους γι’ αυτό. Ορισμένοι μαθητές αισθάνονται ότι το να χρειάζονται βοήθεια είναι σημάδι ότι δεν είναι αρκετά δυνατοί– άλλοι ανησυχούν ότι οι γονείς τους μπορεί να απορρίψουν τα συναισθήματά τους επειδή δεν καταλαβαίνουν. Αν αισθάνεστε έτσι, δεν είστε μόνοι.

Πολλές οικογένειες δεν συνηθίζουν να μιλούν για την ψυχική υγεία, οπότε μπορεί να είναι δύσκολο να βρείτε τις λέξεις για να μοιραστείτε τα συναισθήματά σας. Και το να μιλάτε για κάτι που στο μυαλό σας μοιάζει πραγματικά μεγάλο και τρομακτικό μπορεί να είναι εντελώς συγκλονιστικό.

Αν αισθάνεστε πολύ αγχωμένοι πολλές φορές, οι αγχώδεις σκέψεις σας μπορεί να συμβάλλουν στην αίσθηση ότι το να ζητήσετε βοήθεια δεν θα πάει όπως ελπίζετε. Οι ενοχλητικές σκέψεις μπορεί να σας κάνουν να αισθάνεστε ότι τίποτα δεν λειτουργεί υπέρ σας. Αν αντιμετωπίζετε συναισθήματα κατάθλιψης, μπορεί να είναι δύσκολο να βρείτε τις λέξεις ακόμα και για να περιγράψετε αυτό που νιώθετε κάθε μέρα. Αυτό μπορεί να κάνει πολύ δύσκολη την έναρξη μιας συζήτησης για ένα δύσκολο θέμα.

Οι γονείς σας είναι εκεί για να σας καθοδηγήσουν. Ακόμα κι αν δεν μιλούν πολύ για τα συναισθήματα, οι περισσότεροι γονείς σκέφτονται την ψυχική υγεία των παιδιών τους. Θέλουν να είστε ευτυχισμένοι και υγιείς και θέλουν να σας βοηθήσουν όταν αγωνίζεστε. Διαπιστώνω ότι οι περισσότεροι γονείς δεν είναι σίγουροι για το πώς να μιλήσουν στους εφήβους τους για αυτά τα θέματα και περιμένουν να τους προσεγγίσουν.

Τι θα γίνει αν δεν σας πιστέψουν οι γονείς σας για τα συναισθήματα σας;

Πολλοί έφηβοι και νεαροί ενήλικες φοβούνται ότι οι γονείς τους δεν θα τους πάρουν στα σοβαρά, αλλά η αντίδρασή τους μπορεί να σας εκπλήξει. Ίσως μάλιστα να έχουν αντιμετωπίσει κάποια από τα πράγματα με τα οποία παλεύετε και να μην σας το έχουν πει ποτέ. Το να κάνετε σοβαρές συζητήσεις μπορεί να είναι δύσκολο, αλλά θα νιώσετε καλύτερα αφού μοιραστείτε τις ανησυχίες σας μαζί τους.

Πώς να ξεκινήσετε μια συζήτηση για τις ανησυχίες σας μαζί τους;

1. Δοκιμάστε έναν περίπατο και μια συζήτηση

Μερικές φορές είναι πιο εύκολο να ανοιχτείτε όταν δεν κοιτάτε τους γονείς σας βλέποντας τις εκφράσεις του προσώπου τους καθώς μιλάτε. Μια βόλτα μαζί είναι ένας καλός τρόπος να ανοιχτείτε όταν νιώθετε έτοιμοι. Όταν είστε δίπλα-δίπλα με έναν γονέα και ασχολείστε με μια δραστηριότητα, η αντιμετώπιση δύσκολων θεμάτων μοιάζει πιο διαχειρίσιμη και λιγότερο αγχωτική.

Άλλες ιδέες περιλαμβάνουν τη συζήτηση ενώ πετάτε μια μπάλα, παίζετε ένα επιτραπέζιο παιχνίδι ή ενώ εργάζεστε μαζί σε μια πρακτική δραστηριότητα. Το να έχετε κάτι να κάνετε μπορεί να σπάσει την ένταση για εσάς και να δώσει χώρο τόσο σε εσάς όσο και στους γονείς σας να απαντήσετε με περίσκεψη.

2. Επικεντρωθείτε στο πώς αισθάνεστε

Αντί να ξεστομίσετε την έκφραση: “Έχω κατάθλιψη!”, αφιερώστε λίγο χρόνο για να σκεφτείτε πώς μπορείτε να περιγράψετε καλύτερα αυτό που περνάτε. Βοηθάει να δημιουργήσετε εκ των προτέρων έναν κατάλογο συμπτωμάτων, ώστε να μπορείτε να μοιραστείτε τις λεπτομέρειες του τρόπου με τον οποίο η συναισθηματική σας υγεία επηρεάζει την καθημερινή σας λειτουργία.

Αν αισθάνεστε άσχημα και δεν μπορείτε να το περιγράψετε ακριβώς, πείτε κάτι σαν: “Δεν είμαι σίγουρος πώς να το περιγράψω, αλλά δεν αισθάνομαι ο εαυτός μου τελευταία. Είμαι συνέχεια κουρασμένος/η και δεν έχω κίνητρο να πάω στο σχολείο ή να κάνω τη δουλειά μου. Νομίζω ότι χρειάζομαι βοήθεια“.

3. Να είστε έτοιμοι να απαντήσετε στις ερωτήσεις τους

Αν αυτή είναι η πρώτη σας συζήτηση για την ψυχική σας υγεία, οι γονείς σας πιθανότατα θα έχουν πολλές ερωτήσεις. Αυτό είναι λογικό. Δεν πειράζει επίσης αν δεν έχετε όλες τις απαντήσεις αμέσως. Μοιραστείτε όσες περισσότερες λεπτομέρειες μπορείτε. Αν έχετε προβλήματα με τον ύπνο, την εστίαση, το φαγητό ή αντιμετωπίζετε συχνούς πονοκεφάλους ή στομαχόπονο, αυτές είναι σημαντικές πληροφορίες. Να είστε όσο πιο ανοιχτοί μπορείτε για να βοηθήσετε τους γονείς σας να κατανοήσουν το πρόβλημα.

4. Πείτε τι χρειάζεστε

Μερικές φορές οι γονείς πέφτουν σε κατάσταση “ξεπέρασέ το” επειδή θέλουν να λύσουν το πρόβλημα αμέσως, αλλά αυτό που χρειάζεστε αυτή τη στιγμή είναι υποστήριξη και στρατηγικές αντιμετώπισης.

Η ανάλυση του τι προκαλεί αυτά τα συναισθήματα δεν θα βοηθήσει αυτή τη στιγμή. Μπορείτε να τα συζητήσετε όλα αυτά όταν δείτε έναν θεραπευτή. Μείνετε επικεντρωμένοι στην άμεση ανάγκη σας να βοηθήσετε τους γονείς σας να καταλάβουν ότι το έχετε σκεφτεί πραγματικά, λέγοντας κάτι σαν: “Ξέρω ότι χρειάζομαι βοήθεια για να μάθω να αντιμετωπίζω τα συναισθήματά μου εξασκώντας δεξιότητες αντιμετώπισης. Πρέπει να δω έναν επαγγελματία για να με βοηθήσει σε αυτό“.

5. Δοκιμάστε ξανά

Μερικές φορές οι γονείς αισθάνονται συγκλονισμένοι από αυτές τις συζητήσεις, ειδικά όταν τα παιδιά τους είναι καλά στο να κρύβουν τα προβλήματά τους. Μπορεί να μη σας δώσουν την απάντηση που ελπίζετε κατά την πρώτη συζήτηση. Αν οι γονείς σας υποδείξουν ότι χρειάζονται χρόνο για να σκεφτούν ή να συγκεντρώσουν πόρους, δώστε τους λίγο χώρο. Μπορείτε να επανέλθετε αργότερα και να πείτε: “Είχατε λίγο χρόνο να σκεφτείτε αν θα με βοηθήσετε να βρω έναν ψυχολόγο; Είμαι έτοιμος/η να αρχίσω να επεξεργάζομαι τα συναισθήματά μου το συντομότερο δυνατό“.

6. Μην περιμένετε

Αν διαβάζετε αυτό το άρθρο, ήρθε η ώρα να μιλήσετε στους γονείς σου. Μπορείτε να το κάνετε αυτό. Ένα χρήσιμο τέχνασμα είναι να εξασκηθείτε στον καθρέφτη για να επεξεργαστείτε αυτά που θέλετε να πείτε. Βοηθάει επίσης να στείλετε μήνυμα στους γονείς σας από πριν για να τους πείτε: “Έχω κάτι πολύ σημαντικό να σας πω. Μπορείτε να αφιερώσετε λίγο χρόνο σήμερα;” Κάνοντας αυτό είναι ένα σαφές μήνυμα γι’ αυτούς να αφήσουν τις δουλείες τους και να επικεντρωθούν σε εσάς.

Όσο πιο γρήγορα βρείτε βοήθεια, τόσο πιο γρήγορα θα νιώσετε καλύτερα. Τις περισσότερες φορές, η πρόβλεψη της συζήτησης είναι το πιο δύσκολο κομμάτι. Μόλις αφήσετε τα συναισθήματά σας να βγουν προς τα έξω, κάνετε το πρώτο βήμα προς την επίλυση.