Η απώλεια δοντιών είναι διαδεδομένη στους ενήλικες, ωστόσο σπάνια κάποιος θα κοιτάξει τι κρύβεται πίσω από την απώλεια αυτή και ακόμη πιο σπάνια θα θεωρήσει ότι ευθυνεται κάποια χρόνια ασθένεια, καθώς όλοι μας τείνουμε να διαχωρίζουμε τις παθήσεις μεταξύ τους, θεωρώντας πως η μια δεν επηρεάζει την άλλη.

Η πραγματικότητα, όμως, για τους ενήλικες που πάσχουν από κάποια σοβαρή χρόνια ασθένεια είναι άλλη. Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε από τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των Ηνωμένων Πολιτειών και την Εβδομαδιαία Έκθεση Νοσηρότητας και Θνησιμότητας, τον περασμένο Μάιο, οι ενήλικες που πάσχουν από κάποια σοβαρή χρόνια ασθένεια ή έχουν κακή γενική υγεία έχουν περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν σοβαρή απώλεια δοντιών.

Τα άτομα με χρόνιες ασθένειες παρουσιάζουν μεγαλύτερη απώλεια δοντιών;

Η Marcia L. Parker, D.M.D., από το CDC στην Ατλάντα και οι συνάδελφοί της, υπολόγισαν την απώλεια των δοντιών σε ενήλικες ηλικίας 50 ετών και κάτω, με επιλεγμένες χρόνιες παθήσεις, από το 1999 έως το 2004 και από το 2011 έως το 2016. Τα δεδομένα των ασθενών συγκρίθηκαν μεταξύ τους στη βάση τριών παραμέτρων: απώλεια κάποιων οδόντων, την σοβαρή απώλεια δοντιών και τη έλλειψη λειτουργικής οδοντοστοιχίας.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα ποσοστά απώλειας κάποιων οδόντων και  σοβαρής απώλειας δοντιών ήταν ≥50% υψηλότερα μεταξύ των ενηλίκων με μέτρια ή κακή γενική υγεία, ρευματοειδή αρθρίτιδα, άσθμα, διαβήτη, εμφύσημα, καρδιακές παθήσεις, ηπατική κατάσταση ή εγκεφαλικό επεισόδιο, σε σύγκριση με τα άτομα που δεν είχαν καμία χρόνια ασθένεια κατά την περίοδο 2011 έως 2016.

Επιπρόσθετα, πρέπει να σημειωθεί ότι οι ενήλικες με χρόνιες παθήσεις διαπιστώθηκε ότι είχαν υψηλότερο επιπολασμό έλλειψης λειτουργικής οδοντοστοιχίας, σε σύγκριση με εκείνους που δεν έπασχαν από καμία από αυτές τις ασθένειες.

Συμπερασματικά

Όπως αναφέρουν οι συγγραφείς της μελέτης, το CDC υποστηρίζει ότι πρέπει να αναπτυχθούν δραστηριότητες που να ενσωματώνουν την ιατρική και την οδοντιατρική, με σκοπό να αυξηθεί η αμφίδρομη ανταλλαγή πληροφοριών και παραπομπών ανάμεσα στους γιατρούς πρωτοβάθμιας περίθαλψης και τους οδοντιάτρους σε ότι αφορά ασθενείς με προδιαβήτη, διαβήτη και υπέρταση, τονίζοντας ότι «οι πληροφορίες που θα λαμβάνονται από αυτές τις δραστηριότητες, θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ανάπτυξη αποτελεσματικών προσεγγίσεων, ώστε να μειωθεί ο υψηλός επιπολασμός της απώλειας δοντιών στα άτομα που πάσχουν από χρόνιες παθήσεις. Έτσι, θα υποστηριχθεί και η καλύτερη διαχείριση των χρόνιων παθήσεων.