Ο εξαναγκασμός των γονιών ως προς τη διατροφή του παιδιού τους, δεν μπορεί να βελτιώσει τη στάση τους απέναντι σε συγκεκριμένα τρόφιμα, σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη, η οποία διαπίστωσε ότι η δημιουργία θετικής, υποστηρικτικής και ευέλικτης προσέγγισης απέναντι στο φαγητό, μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά με επιλεκτικές διατροφικές συνήθειες να αλλάξουν στάση και συμπεριφορά.

Ερευνητές από το Duke Health ερεύνησαν περισσότερους από 19.000 Αμερικανούς ενήλικες που είχαν επιλεκτικές διατροφικές συνήθειες ή αντιμετώπιζαν συμπτώματα Διαταραχής Αποφυγής/Περιοριστικής Πρόσληψης Τροφής (ARFID). Οι ερευνητές, ζήτησαν από τους συμμετέχοντες να θυμηθούν ορισμένες από τις στρατηγικές που ακολουθούσαν οι γονείς τους για να τους βοηθήσουν να αλλάξουν τις διατροφικές τους προτιμήσεις.

Η μελέτη διαπίστωσε ότι το 39% των χρήσιμων στρατηγικών που αναφέρθηκαν από τους συμμετέχοντες αφορούσαν τη δημιουργία ενός θετικού συναισθηματικού πλαισίου γύρω από το φαγητό. Επιπρόσθετα, περίπου το 40% των απαντήσεων αναφέρθηκαν στη δημιουργία μιας «δομής γύρω από το φαγητό», η οποία επίσης θεωρήθηκε χρήσιμη.  Αντίθετα, οι συμμετέχοντες υπογράμμισαν ότι δεν τους βοήθησε καθόλου στην αλλαγή της στάσης τους ο εξαναγκασμός και ο θυμός των γονιών τους όταν αρνούνταν να καταναλώσουν ορισμένα τρόφιμα.

Σύμφωνα με την Megan Carlson, PhD, κλινική ψυχολόγος στο πολυεπιστημονικό Κέντρο Διατροφικών Διαταραχών στο Children’s Mercy Kansas City, οι διατροφικές διαταραχές συσχετίζονται κυρίως με τα έφηβα κορίτσια (Διατροφικές διαταραχές εφήβων και πανδημία). Παρόλα αυτά, όπως συνεχώς αποδεικνύεται, δεν κάνουν διακρίσεις ανάμεσα σε μέγεθος σώματος, εθνότητα, ταυτότητα φύλου και κοινωνικοοικονομική κατάσταση. Ως εκ τούτου, οι ερευνητές πρέπει να κατανοήσουν καλύτερα τους τρόπους με τους οποίους εμφανίζονται οι διατροφικές διαταραχές μεταξύ διαφόρων πληθυσμών, ώστε να μπορέσουν να βελτιώσουν τον προσυμπτωματικό έλεγχο, την διάγνωση και τη θεραπεία σε άτομα που φαινομενικά δεν έχουν την τυπική εμφάνιση ενός ανθρώπου με διατροφικές διαταραχές.

Τι γνωρίζουμε για την Διαταραχή Αποφυγής/Περιοριστικής Πρόσληψης Τροφής (ARFID);

Στόχος των ερευνητών ήταν να χρησιμοποιήσουν τα αποτελέσματα της μελέτης τους, για να καθορίσουν στρατηγικές που θα μπορούσαν να βοηθήσουν τα άτομα με ARFID (μια σχετικά νέα διατροφική διαταραχή, η οποία  συμπεριλήφθηκε για πρώτη φορά στην έκδοση του 2013 του Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5) της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας) να καταναλώνουν ποικίλα τρόφιμα, πλούσια σε θρεπτικά συστατικά.

Η Διαταραχή Αποφυγής/Περιοριστικής Πρόσληψης Τροφής δεν είναι το ίδιο με τις άλλες διατροφικές διαταραχές, όπως η νευρική ανορεξία ή η νευρική βουλιμία, επειδή τα άτομα αυτά συνήθως δεν ενδιαφέρονται για το βάρος ή την εικόνα του σώματός τους. Όπως εξήγησε η Carlson,  τα άτομα με ARFID συνήθως περιορίζουν την τροφή τους με βάση την αισθητηριακή ευαισθησία ή το φόβο αρνητικών εμπειριών, όπως ο πνιγμός ή η ασθένεια. «Παρόλο που το επιλεκτικό φαγητό φαίνεται διαφορετικό σε διάφορα πολιτιστικά πλαίσια», πρόσθεσε η Carlson,  «πολλοί γονείς προσηλώνονται μόνο στις προτιμήσεις και στην αποστροφή των παιδιών τους απέναντι σε συγκεκριμένα τρόφιμα και δεν ασχολούνται καθόλου με τη σχέση τους με το ίδιο το φαγητό και τους παράγοντες που οδηγούν σε αυτή τη συμπεριφορά».

Πώς θα βοηθήσετε τα παιδιά με επιλεκτικές διατροφικές συνήθειες ως γονιός;

Η Amy Reed, MS, RD, παιδοδιαιτολόγος στο Cincinnati Children’s Hospital Medical Center και εκπρόσωπος της Ακαδημίας Διατροφής και Διαιτολογίας, συστήνει στους γονείς να χρησιμοποιήσουν το Satter’s Division of Responsibility in Feeding (sDOR), ένα εργαλείο που θα τους βοηθήσει να δημιουργήσουν μια δομή γύρω από τη σίτιση των παιδιών τους.

Όπως εξήγησε, το προτεινόμενο μοντέλο συμβουλεύει τους γονείς, αρχικά να ταΐζουν τα παιδιά τους μόνο αφού το ζητήσουν, ώστε να δημιουργηθεί μια οικεία σχέση «προτίμησης» και «ζήτησης» με το φαγητό. Ακολούθως, οι γονείς μπορούν να αρχίσουν να διαμορφώνουν την κλασική ρουτίνα γευμάτων και σνακ συμπεριλαμβάνοντας μια ποικιλία υγιεινών τροφών.

Για να βοηθηθούν περαιτέρω τα παιδιά να εξοικειωθούν με όλα τα τρόφιμα και να ξεπεράσουν τους ενδεχόμενους φόβους τους, οι γονείς θα πρεπει να αρχίσουν να τα φέρνουν σε επαφή με μια ποικιλία τροφίμων – και κυρίως με υγιεινά τρόφιμα– με διάφορους τρόπους, πριν τους ζητήσουν να τα καταναλώσουν. Συγκεκριμένα, η φύτευση σπόρων, η φροντίδα, η αφή, η αισθητηριακή προσέγγιση και η γνώση γύρω από τα τρόφιμα, μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά να εξοικειωθούν μαζί τους και να κατανοήσουν την αξία τους, την ίδια ώρα που αυτή η θετική εμπειρία θα αποτελέσει τον θεμέλιο λίθο για την αποβολή του όποιου φόβου τους αποτρέπει από το να τα καταναλώσουν.