Παιδική ψυχοθεραπεία: Τι να περιμένετε όταν το παιδί σας την ξεκινήσει;

Όλοι ξέρουμε ότι η παιδική ηλικία μπορεί μερικές φορές να είναι ένας αγώνας. Για ορισμένα παιδιά, που ίσως δυσκολεύονται να ελέγξουν τα συναισθήματά τους ή αντιμετωπίζουν μια δύσκολη κατάσταση, η παρέμβαση του σωστού θεραπευτή την κατάλληλη στιγμή μπορεί να αποτελέσει μεγάλη υποστήριξη.

Πώς θα βρείτε την κατάλληλη θεραπεία συζήτησης για το παιδί σας;

Για πολλούς ενήλικες, η ιδέα της θεραπείας φέρνει στο μυαλό τους την εικόνα ενός ασθενούς που ξαπλώνει σε έναν καναπέ και μιλάει σε έναν θεραπευτή για τα εσωτερικά του συναισθήματα. Ωστόσο, αυτό το είδος της ομιλητικής θεραπείας μπορεί να μην είναι κατάλληλο για το παιδί σας.

Το είδος της κατάλληλης θεραπείας θα εξαρτηθεί από το επίπεδο ανάπτυξης του παιδιού σας. Για παράδειγμα, ένα δεκάχρονο παιδί μπορεί να αναπτύσσει το συναισθηματικό του λεξιλόγιο, αλλά η γλώσσα του θα είναι αρκετά βασική: καλό και κακό, μαύρο ή άσπρο, λυπημένο ή χαρούμενο. Από την άποψη του συναισθηματικού λεξιλογίου μπορεί να είναι καλύτερο γι’ αυτό να έχει μια πιο μη λεκτική εμπειρία θεραπείας – για παράδειγμα, δραματοθεραπεία, μουσικοθεραπεία ή art therapy.

Για να βρείτε τον κατάλληλο θεραπευτή, μιλήστε με το σχολείο ή τον γενικό ιατρό του παιδιού σας για καθοδήγηση και για να μάθετε ποιες επιλογές μπορεί να υπάρχουν.

Πώς μπορούν οι γονείς να αποδεχτούν ότι το παιδί χρειάζεται ψυχολογική βοήθεια;

Για τους γονείς, το να αποδεχτούν ότι το παιδί τους χρειάζεται βοήθεια από άτομα εκτός της οικογένειας μπορεί να είναι δύσκολο. Έτσι, προτού εισαγάγετε την ιδέα της θεραπείας στο παιδί σας, πρέπει να βεβαιωθείτε ότι έχετε αντιμετωπίσει τυχόν δικά σας μη βοηθητικά συναισθήματα. Οι γονείς μερικές φορές νιώθουν ενοχές ή ανησυχούν ότι μπορεί να έχουν κάνει εκείνοι κάτι λάθος. Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουν ότι η προσφυγή σε εξωτερική βοήθεια αποτελεί δύναμη των γονέων – να κάνουν κάτι για να βοηθήσουν το παιδί τους.

Οι γονείς πρέπει επίσης να βεβαιωθούν ότι παρουσιάζουν ένα ενιαίο μέτωπο σχετικά με τη θεραπεία, ακόμη και αν ο ένας γονέας έχει ενδοιασμούς για τη διαδικασία. Μερικές φορές οι γονείς έχουν διαφορετικές απόψεις στο θέμα της ψυχικής θεραπείας. Προσπαθήστε να μην κάνετε τέτοιου είδους συζητήσεις μπροστά στο παιδί. Για να λειτουργήσει, τα παιδιά πρέπει να δουν ότι οι γονείς τους είναι σύμφωνοι.

Πώς να παρουσιάσετε την ιδέα της ψυχικής θεραπείας στο παιδί σας;

Πολύ πριν από την πρώτη συνεδρία, οι γονείς πρέπει να εισάγουν την ιδέα της θεραπείας στο παιδί τους, εξηγώντας τι είναι και πώς θα το βοηθήσει. Τα παιδιά μερικές φορές θεωρούν ότι είναι ένα είδος τιμωρίας το γεγονός ότι τα έστειλαν σε θεραπεία. Θεωρώντας ότι επειδή παλεύουν να ελέγξουν τα συναισθήματά τους, πρέπει να “διορθωθούν”.

Αλλάξτε αυτή την αφήγηση, ώστε να νιώθετε ότι πρόκειται για μια κοινή απόφαση. Για παράδειγμα, πείτε: «Νομίζω ότι δυσκολεύεσαι και βλέπω πόσο αναστατωμένο είσαι. Δεν θα ήταν υπέροχο αν υπήρχε κάποιος που θα μπορούσες να πας να μιλήσεις γι’ αυτό;» Επισημάνετε πόσο χρήσιμο θα μπορούσε να είναι και γιατί είναι καλό πράγμα.

Ίσως είναι καλύτερα να μην χρησιμοποιείτε τη λέξη “θεραπεία“, η οποία μπορεί να είναι ένας ξένος ή φορτισμένος όρο. Εξηγήστε την κατάσταση σε γλώσσα που θα καταλάβουν – βοηθήστε τους να νιώσουν ήρεμοι και χαλαροί γύρω από την ιδέα.

Πώς να δημιουργήσετε ένα αίσθημα εμπιστοσύνης στο παιδί σας για την θεραπεία;

Όλα τα παιδιά έχουν ενήλικες που εμπιστεύονται στη ζωή τους. Μπορεί όμως να δυσκολεύονται με την ιδέα να περάσουν χρόνο με έναν νέο ενήλικα. Είναι σημαντικό να καταλάβουν ότι είναι εντάξει να μιλήσουν με τον συγκεκριμένο “ξένο“, καθώς η μαμά και ο μπαμπάς τους γνωρίζουν και εγκρίνουν.

Ωστόσο, δεν είναι καλή ιδέα να βιαστείτε ή να πιέσετε το παιδί αν είναι απρόθυμο να πάει. Προετοιμάστε το σιγά σιγά και ακούστε τυχόν ενδοιασμούς που μπορεί να έχει. Σχεδιάστε το προσεκτικά και χωρίστε το σε μικρά στάδια. Αν εξακολουθείτε να δυσκολεύεστε να πείσετε το παιδί σας να συμμετάσχει, μιλήστε με τον θεραπευτή που θα μπορέσει να σας συμβουλεύσει.

Για να ανοιχτεί ένα παιδί, πρέπει να καταλάβει ότι οι συζητήσεις του με τον θεραπευτή γίνονται σε έναν ασφαλή χώρο. Παρόλο που οι γονείς θα λάβουν ανατροφοδότηση, είναι ζωτικής σημασίας το παιδί να αισθάνεται ότι μπορεί να μιλήσει ελεύθερα. Οι γονείς δεν πρέπει να κάνουν ερωτήσεις στον θεραπευτή όταν το παιδί βρίσκεται μπροστά.

Το πιο σημαντικό είναι ο θεραπευτής και το παιδί να έχουν μια καλή σχέση, ώστε το παιδί να είναι χαλαρό και να αισθάνεται ότι μπορεί να μιλήσει.

Επιπλέον, οι γονείς δεν θα πρέπει να περιμένουν ότι το παιδί θα μιλήσει πλήρως για τις συνεδρίες τους μετά. Το παιδί πρέπει να αισθάνεται ότι αυτός είναι ο δικός του χώρος. Κάντε μια συζήτηση για το πώς πήγε, αλλά εξηγήστε του ότι αυτός είναι ο δικός τους χώρος και δεν χρειάζεται να σας μιλήσει για όσα λένε με τον θεραπευτή του.

Η εδραίωση της εμπιστοσύνης και η ενθάρρυνση ενός παιδιού να ανοιχτεί και να αντιμετωπίσει τα συναισθήματά του μπορεί να πάρει χρόνο. Για τους γονείς, μπορεί να είναι δύσκολο να αντιμετωπίσουν την ιδέα ότι τα παιδιά τους αγωνίζονται, αλλά είναι σημαντικό να είσαστε ρεαλιστές σχετικά με τον χρόνο που μπορεί να χρειαστεί η θεραπεία και την πορεία της.

Δεν θα δείτε απαραίτητα βελτίωση μετά από κάθε συνεδρία. Θα υπάρχουν βήματα προς τα εμπρός και προς τα πίσω. Η θεραπεία μπορεί να αναδείξει κάποια δύσκολα συναισθήματα και χρειάζεται χρόνο.