Σύμφωνα με τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC), το 15% των ενηλίκων βιώνει σε κάποιο επίπεδο άγχους (είναι πιθανό το ποσοστό να είναι υψηλότερο από την έναρξη της πανδημίας). Ακόμη και αν δεν υπάρχουν ελαφρυντικές περιστάσεις, υπάρχουν πολλές αβεβαιότητες στη ζωή που μπορούν να δημιουργήσουν άγχος. Ανησυχούμε για τους αγαπημένους μας, την υγεία μας, την εργασία μας, τα χρήματά μας και το μέλλον. Ο εγκέφαλός μας είναι πάντα ικανός να δημιουργεί νέους λόγους για να είμαστε ανήσυχοι και να μας υπενθυμίζει, επανειλημμένα, ότι πρέπει να παραμείνουμε ανήσυχοι. Δεν είναι αφύσικο να είμαστε ανήσυχοι, επειδή ο εγκέφαλός μας είναι καλωδιωμένος για να μας ενημερώνει όταν δεν είμαστε ασφαλείς. Αλλά το να βιώνουμε άγχος μπορεί να γίνει προβληματικό όταν ο εγκέφαλός μας κολλάει στις ανησυχίες σε σημείο που να διαταράσσει την ικανότητά μας να ζούμε τη ζωή που θέλουμε. Είναι η διαταραχή που δημιουργεί το άγχος που μας επιτρέπει να καταλάβουμε ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να παραλύουμε από αυτό. Πρέπει προληπτικά να καταβάλλουμε προσπάθεια για να απελευθερωθούμε από τη σταθερή λαβή του άγχους.

Το κλειδί για να διαχειριστούμε το άγχος και να το θέσουμε υπό έλεγχο είναι να αναγνωρίσουμε ότι δεν χρειάζεται να απαλλαγούμε εντελώς από τα συναισθήματα. Είναι το σοβαρό επίπεδο του άγχους που θέλουμε να περιορίσουμε, αντί να προσπαθούμε να εξαλείψουμε το άγχος εντελώς, κάτι που είναι μάταιο.

Ποιες είναι οι στρατηγικές που μπορείτε να σκεφτείτε όταν νιώθετε ότι το άγχος σας έχει ξεφύγει από τον έλεγχο;

1. Αναγνωρίστε ότι το άγχος είναι εκεί για εσάς όταν το χρειάζεστε

Μπορεί να ακούγεται παράξενο, αλλά το άγχος έχει τη θέση του στη ζωή μας. Θα ενεργοποιηθεί όταν περπατάμε σε έναν μοναχικό δρόμο στο σκοτάδι και χρειαζόμαστε αυξημένη επίγνωση για να είμαστε ασφαλείς. Θα είναι εκεί για εμάς όταν μελετάμε για ένα μεγάλο διαγώνισμα ή όταν προετοιμαζόμαστε να δώσουμε μια ομιλία στη δουλειά. Απλά θέλουμε να το βάλουμε στη θέση του. Μπορεί να συνυπάρξει χωρίς να πάρει το κεντρικό ρόλο όταν πρέπει να προετοιμαστούμε για κάτι τρομακτικό ή για κάτι που βασίζεται σε επιδόσεις. Διαφορετικά, μπορεί να μείνει στο παρασκήνιο και να μας αφήσει να ζήσουμε τη ζωή μας. Θέλουμε επίσης να διδάξουμε στον εγκέφαλό μας ότι χρειαζόμαστε μόνο λίγο άγχος για να προετοιμαστούμε για ένα μεγάλο γεγονός ή για να προστατευτούμε σε ένα άγνωστο μέρος. Δεν χρειάζεται να πανικοβληθούμε.

2. Εξασκηθείτε στον διαλογισμό

Είναι φυσιολογικό να βαριέστε και να αποσπάστε όταν μαθαίνετε μια στρατηγική που δεν είναι διαισθητική στον εγκέφαλό σας. Ο στόχος της εκμάθησης του διαλογισμού είναι να μειώσουμε το βασικό μας επίπεδο άγχους και να μάθουμε στον εγκέφαλό μας να ρυθμίζει τον εαυτό του με τις σκέψεις και τα συναισθήματα. Ο διαλογισμός μπορεί να μας δείξει ότι εστιάζοντας στις αναπνοές μας, οι σκέψεις μας γίνονται λιγότερο ισχυρές και απαιτούν λιγότερη προσοχή από εμάς. Όμως ο διαλογισμός είναι μια διαδικασία που χρειάζεται χρόνο και επανάληψη για να νιώσουμε ότι μας βοηθάει, γι’ αυτό είναι σημαντικό να μην την εγκαταλείψουμε μετά από λίγες μόνο προσπάθειες. Πειραματιστείτε με διάφορες εφαρμογές και βρείτε την κατάλληλη εφαρμογή. Ξεκινήστε με πιο σύντομες ασκήσεις καθώς προσαρμόζεστε σε αυτή την πρακτική.

3. Προσδιορίστε τις πιο ενοχλητικές παρείσακτες σκέψεις σας

Όλοι έχουμε κάποιες σκέψεις που μας ενοχλούν πραγματικά. Μπορούν να αλλάξουν τη διάθεσή μας, να διακόψουν τη ρουτίνα μας και να παίζουν σε επανάληψη μέχρι να είμαστε εντελώς κολλημένοι σε αυτές. Παρατηρήστε πότε έχετε μια ενοχλητική σκέψη και αναγνωρίστε την χωρίς να απαντάτε σε αυτήν ή να την αποδέχεστε ως αλήθεια. Για παράδειγμα, αν πιάνετε τον εαυτό σας να σκέφτεται “το μέλλον μοιάζει τρομακτικό”, αναγνωρίστε αυτή την ανησυχία και, στη συνέχεια, αφήστε την να φύγει, αντί να πιστεύετε ότι το μέλλον θα είναι τρομακτικό. Η πρακτική του διαλογισμού μπορεί να σας βοηθήσει να το κάνετε αυτό.

Δεν είστε μόνοι σας με το άγχος σας: Πολλοί άνθρωποι παλεύουν με αυτόν τον τρόπο, ειδικά τώρα. Αλλά δεν θέλω επίσης να υποβαθμίσω την αγωνία του να βιώνεις βαθύ άγχος. Αν παλεύετε με επίμονο άγχος με την πάροδο του χρόνου και οι στρατηγικές αυτοβοήθειας δεν είναι χρήσιμες, ίσως χρειαστεί να μιλήσετε σε έναν ψυχολόγο για τα συμπτώματά σας.