Χρόνος διέλευσης του παχέος εντέρου: Αυτές είναι οι τρεις βασικότερες εξετάσεις

Τι είναι η δοκιμή του χρόνου διέλευσης του παχέος εντέρου;

Η δοκιμή του χρόνου διέλευσης του παχέος εντέρου είναι μια διαγνωστική διαδικασία που προσφέρει πληροφορίες σχετικά με τον χρόνο που χρειάζεται για να ταξιδέψει η τροφή μέσω του πεπτικού συστήματος. Χρησιμοποιείται για την καλύτερη κατανόηση του πόσο καλά λειτουργεί το παχύ έντερο, όσον αφορά την κίνηση των κοπράνων. Το τεστ είναι ιδιαίτερα χρήσιμο για άτομα που αντιμετωπίζουν δυσκοιλιότητα σε χρόνια βάση.

Πώς εξετάζονται οι χρόνοι διέλευσης του παχέος εντέρου;

Υπάρχουν τρεις κυρίαρχοι τρόποι με τους οποίους ελέγχεται ο χρόνος διέλευσης του παχέος εντέρου, τους οποίους θα δούμε πιο κάτω.

1. Δοκιμή Ακτινοδιαφανούς Δείκτη

Η δοκιμή ακτινοδιαφανούς δείκτη είναι η πιο παραδοσιακή και πιο πολυχρησιμοποιημένη από τις τρεις επιλογές. Πρόκειται για ένα σχετικά απλό τεστ, κατά το οποίο ο ασθενής καταπίνει μια κάψουλα που περιέχει πλαστικούς δακτυλίους που χρησιμοποιούνται ως δείκτες. Μετά την κατάποσή της, η κάψουλα διαλύεται και οι δακτύλιοι διέρχονται στο έντερο. Για την πραγματοποίηση του τεστ υπάρχουν τρεις υποπαραλλαγές:

Α) Η πρώτη παραλλαγή απαιτεί την κατάποση μιας μόνο κάψουλας και ακολούθως την πραγματοποίηση μιας σειράς ραντεβού για ακτινογραφίες κοιλίας.

Β) Η δεύτερη παραλλαγή αφορά την λήψη μιας μόνο ακτινογραφίας, την πέμπτη ημέρα μετά την κατάποση της κάψουλας.

Γ) Η τρίτη παραλλαγή αφορά την κατάποση μιας κάψουλας την ημέρα, για τρεις ημέρες και την λήψη ακτινογραφιών την τέταρτη και την έβδομη ημέρα.

Ένα από τα μειονεκτήματα αυτής της διαδικασίας είναι ότι σε περίπτωση δυσκοιλιότητας ο ασθενής δεν μπορεί να πάρει καθαρτικό ή να υποβληθεί σε κλύσμα, όσο διαρκεί η διαδικασία, η οποία όπως είπαμε διαρκεί περίπου επτά ημέρες. Ένα δεύτερο μειονέκτημα είναι η συνεχής έκθεση του ασθενούς στην ακτινοβολία κατά την λήψη των ακτινογραφιών.

2. Σπινθηρογράφημα Ραδιονουκλεϊδίων

Το σπινθηρογράφημα ραδιονουκλεϊδίων, είναι μια δοκιμή πυρηνικής ιατρικής κατά την οποία ζητείται από τον ασθενή να καταπιεί μια κάψουλα ή να καταναλώσει ένα ημί-υγρο γεύμα που περιέχει ραδιενεργά ισότοπα. Τα ραδιενεργά ισότοπα διασχίζουν το έντερο και παρακολουθούνται μέσω κάμερας.

Η συγκεκριμένη διαδικασία επιτρέπει την ταυτόχρονη εξέταση του στομάχου και του λεπτού εντέρου, κάτι που θεωρείται σημαντικό πλεονέκτημα. Σημειώνεται ότι η εξέταση διαρκεί 24 με 48 ώρες.

3. Κάψουλα ασύρματης κινητικότητας

Η κάψουλα ασύρματης κινητικότητας είναι ένα σχετικά νέο τεστ για τη μέτρηση της κινητικότητας του πεπτικού συστήματος, το οποίο έχει εγκριθεί από την FDA το 2006 για την αξιολόγηση της καθυστερημένης γαστρικής κένωσης (γαστροπάρεση) και της χρόνιας ιδιοπαθούς δυσκοιλιότητας.

Η εξέταση περιλαμβάνει την κατάποση μιας κάψουλας που περιέχει μια μικρή συσκευή εγγραφής δεδομένων που μεταδίδει πληροφορίες σε έναν ασύρματο δέκτη δεδομένων. Το εν λόγω τεστ συνιστάται κυρίως σε άτομα που εικάζεται ότι έχουν πρόβλημα κινητικότητας σε περισσότερες από μια περιοχές του πεπτικού τους συστήματος. Πρόκειται για μια ανεκτή εξέταση που δεν προϋποθέτει την έκθεση του ασθενούς στην ακτινοβολία, δυστυχώς όμως είναι αρκετά ακριβή, άρα λιγότερο προσβάσιμη από το ευρύ κοινό.

Ο ασθενής, πριν από το τεστ δεν πρέπει να φάει τίποτα όλο το βράδυ και σε περίπτωση που λαμβάνει κάποιο φάρμακο για το πεπτικό του σύστημα πρεπει να το διακόψει προσωρινά. Την ημέρα της εξέτασης, ο ασθενής θα κληθεί να καταπιεί μια κάψουλα που περιέχει την συσκευή καταγραφής δεδομένων. Για τις επόμενες έξι ώρες πρεπει να αποφύγει το φαγητό και ακολούθως μπορεί να φάει κανονικά. Μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία συνιστάται η αποφυγή της έντονης άσκησης. Πέντε μέρες αργότερα ο ασθενής καλείται να επιστρέψει τον ασύρματο δέκτη δεδομένων για αξιολόγηση και να περιμένει τα αποτελέσματα.

Συμπερασματικά

Αν αντιμετωπίζετε πρόβλημα με την κινητικότητα του εντέρου σας, συζητήστε με τον γιατρό σας για μια από τις πιο πάνω εξετάσεις.