Ουσιαστικός διάλογος: Πώς να δημιουργήσετε πιο ενδιαφέρουσες συζητήσεις;

Μια νέα εργασία που δημοσιεύθηκε στο Journal of Personality and Social Psychology υποδηλώνει ότι οι άνθρωποι βιάζονται πολύ να διακόψουν μια καλή συζήτηση – πιστεύοντας, λανθασμένα, ότι οι συζητήσεις που διαρκούν περισσότερο από μια γρήγορη συζήτηση θεωρούνται βαρετές από τον συνομιλητή τους.

Γιατί σε πολλές συζητήσεις υπάρχει άγχος για την πορεία της συζήτησεις;

“Μια καλή συζήτηση είναι μια από τις πιο ικανοποιητικές εμπειρίες της καθημερινής ζωής και όμως οι άνθρωποι συχνά διστάζουν να διαθέσουν σημαντικό χρόνο για συζήτηση, επειδή ανησυχούν ότι θα ξεμείνουν από θέματα προς συζήτηση και ότι η συζήτησή τους θα γίνει βαρετή ή αμήχανη“, λέει ο Michael Kardas, ερευνητής στη Σχολή Διοίκησης Kellogg του Πανεπιστημίου Northwestern και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης. “Θέλαμε να ελέγξουμε αν οι άνθρωποι έχουν ακριβή διαίσθηση σχετικά με το πόσα  θέματα θα έχουν να συζητήσουν και πόσο αυτά τα θέματα θα τα ευχαριστιόντουσαν καθώς εξελίσσεται μια συζήτηση”.

Για να το πετύχουν αυτό, οι ερευνητές δημιούγησαν ζευγάρια αγνώστων για να συνομιλήσουν μεταξύ τους σε ένα πειραματικό περιβάλλον. Οι ερευνητές διέκοπταν τις συνομιλίες κάθε 10 λεπτά και ρωτούσαν τους συμμετέχοντες πώς αισθάνονταν καθώς εξελίσσονταν οι συζητήσεις. Μετά τα πρώτα λεπτά της συζήτησης, οι άνθρωποι δήλωναν ότι διασκεδάζουν, αλλά είπαν επίσης ότι πίστευαν ότι θα ξεμείνουν από θέματα για να μιλήσουν καθώς η συζήτηση θα συνεχιζόταν με αποτέλεσμα η συζήτηση να γινόταν λιγότερο ευχάριστη. Στη συνέχεια οι ερευνητές παρότρυναν τους συμμετέχοντες να συνεχίσουν τις συζητήσεις τους και πάλι διέκοπταν τις συζητήσεις κάθε 10 λεπτά για να δουν πώς εξελίσσονταν οι συζητήσεις.

Μπορεί μια εικασία να σας εμποδίζει να αναπτύξετε μια συζήτηση;

Είναι ενδιαφέρον ότι οι ερευνητές δεν διαπίστωσαν καμία ένδειξη μείωσης του ενδιαφέροντος ή της ευχαρίστησης καθώς η συζήτηση συνεχιζόταν.

“Οι άνθρωποι βρήκαν περισσότερο υλικό για να μιλήσουν καθώς οι συζητήσεις συνεχίζονταν απ’ ό,τι περίμεναν και διασκέδασαν περισσότερο απ’ ό,τι πίστευαν”, λέει ο Kardas. “Αυτή η λανθασμένη υπόθεση ότι οι άνθρωποι θα ξεμείνουν από θέματα για να συζητήσουν σε μια συζήτηση μπορεί να αποτρέπει τους ανθρώπους από το να έχουν μεγαλύτερες και πιο ουσιαστικές συζητήσεις που θα μπορούσαν επίσης να τους οδηγήσουν στο σχηματισμό ισχυρότερων σχέσεων”.

Επιπλέον, οι συγγραφείς δεν βρήκαν καμία ένδειξη ότι τα αποτελέσματά τους εξαρτώνται από το αν κάποιος μιλούσε με άτομο του ίδιου ή του αντίθετου φύλου ή της ίδιας ή διαφορετικής εθνικότητας.

“Σε γενικές γραμμές, μόλις οι άνθρωποι αρχίσουν να μιλούν, τείνουν να βρίσκουν πράγματα που μοιράζονται από κοινού και αυτά τα κοινά στοιχεία προωθούν τη συζήτηση για αρκετή ώρα”, εξηγεί ο Kardas.

Οι ερευνητές ελπίζουν ότι το έργο τους εμπνέει περισσότερους ανθρώπους να εξετάσουν το ενδεχόμενο να αντικαταστήσουν τα μικροσκοπικά και νεωτεριστικά ενδιαφέροντα ψυχαγωγίας τους με βαθύτερες και πιο ουσιαστικές μορφές κοινωνικής αλληλεπίδρασης.

“Νομίζω ότι μια πιθανή επίπτωση αυτής της έρευνας είναι ότι οι άνθρωποι μπορεί να προτιμούν ρηχότερες πηγές ψυχαγωγίας μέσω των μέσων ενημέρωσης και των κοινωνικών μέσων, επειδή περιμένουν ότι η τεχνολογία είναι η πιο σίγουρη οδός για μια ευχάριστη εμπειρία”, όπως αναφέρει ο Kardas. “Είναι αλήθεια ότι οι νέες εμπειρίες τείνουν να είναι πιο ευχάριστες, αλλά αυτό που υποδηλώνει η έρευνά είναι ότι οι οικείες εμπειρίες, δηλαδή η αλληλεπίδραση με το ίδιο άτομο που έχετε ήδη γνωρίσει, είναι επίσης μια πολύ ευχάριστη εμπειρία από ό,τι θεωρούν οι άνθρωποι”.